Getallen kunnen worden geanalyseerd en gecontextualiseerd, maar het blijven getallen. Vaak zeggen ze alles en laten ze geen ruimte voor interpretatie. Zeker in de MotoGP is Pecco Bagnaia een winnaar. Hij zal de beste fiets hebben (maar ook andere renners…), maar hij zal de resultaten mee naar huis nemen. In het licht van het succes in Jerez zijn de tot nu toe behaalde doelen van de drievoudig wereldkampioen tussen Moto2 en MotoGP op zijn minst de moeite waard om te benadrukken.
IN DUCATI OFFICIAL WINT HIJ ELKE DRIE GROTE PRIJS
Met de gedenkwaardige overwinning tijdens de Grand Prix van Spanje behaalde Pecco Bagnaia twintig overwinningen in de MotoGP. Over rassen gesproken”lang“, niet de Sprints. Een doel waarmee hij een zeer hoog slagingspercentage kan behalen: sinds hij rood droeg (2021) heeft hij 32,25% van de betwiste Grands Prix gewonnen. Eigenlijk een wedstrijdlangelke drie. Met de beste motor, in godsnaam, maar in een opstelling met meer competitieve motoren op de grid dan in het recente verleden.
ALLEEN ACHTER DE GROTE KENMERKEN VAN HET MOTOGP-TIJDPERK
Generatievergelijkingen zijn ongepast en misleidend, maar Bagnaia kan met zijn twintig overwinningen zeker worden beschouwd als een geweldige speler van zijn generatie. In het MotoGP-tijdperk (sinds 2002) hebben slechts vijf fenomenen meer gewonnen dan hij: Valentino Rossi (76), Marc Marquez (59), Jorge Lorenzo (47), Casey Stoner (38) en Dani Pedrosa (31).
OVER DE AANVAL VAN DE GROTE DRIE
Overigens: bij de berekening van de successen in de koningsklasse heeft Pecco Bagnaia de 20 overwinningen van Freddie Spencer geëvenaard. De volgende mijlpaal, met 22 gewonnen Grands Prix in zijn carrière, wordt vertegenwoordigd door het bereiken van drie legendes van het kaliber Kenny Roberts (Senior), Geoff Duke en de held van twee werelden John Surtees. Objectief gezien is dit een ondenkbare vergelijking, hoewel het succespercentage van de uit Chivasse afkomstige sinds hij voor het officiële Ducati-team racet nog steeds tot de hoogste ooit behoort.