Ottavio Missoni is met zijn lengte van twee meter een reus op fysiek vlak, professioneel in zijn gezelschap en sportief. Hij is geen beroepschauffeur maar een superliefhebber. Nu al kunnen kwalificeren voor de Dakar is een succes, eindigen op de 70e plaats bij de motoren en op de 47e plaats in zijn klasse is een hele prestatie. Samen met Franco Picco ontmoette hij afgelopen week honderden liefhebbers op de Motor Bike Expo. Terwijl hij zijn Dakar vertelde, fonkelden zijn ogen en glimlachte hij.
“Ik woon in de buurt van Varese – Ottavio Missoni vertelt Corsedimoto – toen ik een kind was zag ik de Cagiva Lucky Explorers er met vrachtwagens vandoor gaan en dat was iets dat me erg opwond. Het was een droom die ik in me meedroeg en er zelfs met mijn vader over sprak. Ik wilde heel graag de Dakar doen en vorig jaar de Winklers, zoon en vader, samen zien doen was een mooie opsteker. Ik heb het niet met mijn vader kunnen doen omdat mijn vader niet meer bij ons is, maar ik heb een droom gerealiseerd die ik met hem deelde”.
Was het finishen van de race en bij de top vijftig in de klasse al een overwinning?
“Het afsluiten van de Dakar, mijn eerste keer, was een succes, ongeacht het resultaat. Het werd beschouwd als een van de meest veeleisende ooit vanwege de bijzonder moeilijke en zeldzame klimatologische omstandigheden in Saoedi-Arabië. Het was de zwaarste motorervaring van mijn leven, maar zal ik het opnieuw doen? Wie weet, misschien wel. De Dakar is echt een contrast van emoties, in alle opzichten. Zal ik het opnieuw doen? Je denkt ja en dan nee en dan weer ja. Net als in de race: finish ik of finish ik niet?”
Geef toe, je zult het opnieuw doen.
“Ik hoop het nog een keer te doen. Het is iets dat goed moet worden georganiseerd, je moet jezelf voorbereiden, veel opofferingen maken om klaar te zijn, maar ik hoop het in de toekomst nog een keer te doen”.
Wat een sprookje Marco Simoncelli! “58” geïllustreerd verhaal ook te koop op Amazon Books