Aftellen naar zijn terugkeer naar Australië drie jaar na de laatste keer. Thuisrijders duidelijk geprikkeld door het vooruitzicht, maar niet meer dan Jack Miller. De Ducati-rijder wil de ervaring in het rood op de best mogelijke manier afsluiten voor de nieuwe uitdaging in KTM en zeker de afspraak op Phillip Island is een geweldige extra motivatie. Niet alleen om de bruiloft op de best mogelijke manier te vieren (hij trouwt in deze dagen met zijn Ruby), maar ook omdat het een magisch moment zou zijn voor zijn publiek. Hij zou de vierde thuisrijder zijn die deze GP kan winnen (niet altijd op hetzelfde circuit), de eerste in meer dan tien jaar: laten we eens kijken naar zijn voorgangers.
Wayne Gardner, eerste held in huis
De denominatie van de Australische Grand Prix bestond al een tijdje, van voor de eigenlijke geboorte van het Wereldkampioenschap. Maar de eerste editie die geldig is voor het Wereldkampioenschap dateert uit 1989, precies op Phillip Island. Een knallend begin, twee jaar feest voor het thuispubliek dankzij zijn kampioen in de toenmalige 500cc. Wayne Gardner dringt zich op in een intense strijd, waarbij Wayne Rainey en Christian Sarron pas in de finale worden gereguleerd, alleen om te worden geprezen door een ongelooflijke menigte die het circuit binnenkomt aan het einde van de GP. De held des huizes verloochent zich het jaar daarop echter niet, integendeel, dit keer viert het thuispubliek dubbel feest. Gardner wint opnieuw, maar net geen 9 tienden is de landgenoot Mick Doohan, auteur van de pole position. De laatste zal verantwoordelijk zijn voor de volgende drie thuisvreugde en in twee verschillende scenario’s.
Mick Doohan, dubbele triomf
In 1991, dus na twee edities van de GP, begroet het Wereldkampioenschap Phillip Island tijdelijk om naar de toenmalige Eastern Creek Raceway in Sydney te gaan, waar het tot 1996 zal blijven. In de zes betwiste edities zullen er twee huisfeesten zijn in de koningsklasse van het kampioenschap. Hij zet er zijn handtekening op Mick Doohan, eerst en vooral niet te stoppen in 1992 met pole position, overwinning en snelste ronde. Eerste vreugde ook voor Daryl Beattie, invaller voor de geblesseerde Gardner maar 3e bij de finish, dubbel Australië en daarna op het thuispodium. In 1995 is deze combinatie opnieuw de hoofdrolspeler: het is opnieuw de absolute overheersing van Doohan, met Beattie (nu fulltime coureur) 2e aan de finish. Hier houdt het niet op, de meervoudig kampioen uit Brisbane zal zich namelijk voor de derde keer kunnen opdringen, wanneer het Wereldkampioenschap terugkeert naar Phillip Island (1997). Doohan voert niet zonder rivalen de leiding, gezien de ‘slechts’ acht tienden van een marge op de Nieuw-Zeelander Simon Crafar, maar in de editie van 1998 ontketent hij opnieuw het feest van het thuispubliek. Daarna volgen de triomf van Okada en de ‘Italiaanse periode’, het zal tijd kosten om een andere Australiër in triomf terug te krijgen.
Casey Stoner, Signore di Phillip Island
De snelle eindigt in 2007, het jaar van glorie voor Ducati met zijn enige MotoGP-kampioen. In feite is de periode van Casey Stoner, het grote Australische talent van deze moderne tijd. Inderdaad, de centaur uit Southport wordt de keizer van Phillip Island, geen Australiër heeft zoveel gewonnen als hij op dat legendarische circuit. Velen proberen het in de loop der jaren te ondermijnen, maar de ‘kleine’ voordelen zijn de ongeveer twee seconden beschuldigd door Valentino Rossi in 2009 en door Marco Simoncelli in de editie van 2011. zijn circuit deed het goed en van 2007 tot 2012 liet hij niets dan kruimels achter zijn tegenstanders. Vier overwinningen met Ducati, nog twee met Honda, thuiszeges die ook zijn twee wereldtitels in 2007 en 2011 hebben verfraaid. Zes seizoenen lang een ononderbroken feest voor het thuispubliek, voordat hij in 2012 stopte met racen.
Jack Miller, de laatste erfgenaam?
De terugkeer naar Phillip Island valt ook samen met een goed moment voor de huidige Australische ster die aanwezig is op het Wereldkampioenschap. Jack Miller is in uitstekende vorm en zal duidelijk de ster van het land zijn, aangezien hij lang heeft gewacht op een nieuwe winnaar op zijn thuiscircuit. De # 43 rijdt ook op de rode Ducati, net als Stoner ten tijde van zijn eerste vier overwinningen op Phillip Island. Een zware erfenis, maar zeker een meerprijs voor Miller. In zijn palmares tellen we de overwinning thuis in 2014, toen hij nog in de Moto3 zat, terwijl hij in de laatste editie van 2019, toen hij al een Ducati-rijder was maar met Pramac-kleuren, naar de derde trede van het podium klom. Het doel zal in ieder geval zijn om het te herhalen, maar het spreekt voor zich dat de overwinning het doel zal zijn.
Op Amazon “Hoe ik mijn droom heb ontworpen” de autobiografie van het genie Adrian Newey
Foto: motogp.com