In dit 2022 hebben we teams hun werelddebuut zien maken, zoals MT Helmets-MSi in Moto3 of Yamaha VR46 Master Camp in Moto2. Maar dit seizoen was ook het laatste voor een historisch team. Laten we praten over Esponsorama Racingdie na meer dan 20 jaar ervaring in alle categorieën (van de ter ziele gegane 125cc, tot MotoGP, tot de ‘jonge’ MotoE), het woord heeft geschreven om dit lange verhaal te beëindigen.
Gebrek aan motivatie
“Alles heeft een eind. Met grote droefheid sluit de ploeg haar wereldperiode af.” Zo begint het officiële persbericht van het team ter gelegenheid van de laatste GP in Valencia. Daarmee worden de geruchten bevestigd dat de ploeg van Raul Romero al een tijdje voorloopt op het WK 2023. “Het kampioenschap wordt steeds complexer, er zijn meer races en het gebrek aan motivatie heeft het team ertoe gebracht de moeilijke beslissing te nemen om het Wereldkampioenschap te verlaten.” Door de jaren heen was er enige voldoening, met overwinningen en podia in verschillende categorieën. Des te meer is het feit dat veel wereldkampioenen daar zijn langsgekomen, wat de kwaliteit van het geleverde werk aangeeft.
De eerste jaren van de wereld
De faciliteit werd officieel opgericht in 1994 door Raul Romero en Josep Oliva. De naam was toen By Queroseno Racing (of Team BQR), dus de race-inspanningen begonnen, maar alleen op nationaal niveau. Drie titels in de CEV met José David De Gea in Formula Extreme), plus nog twee met Stefan Bradl en Efren Vazquez in 125. Het werelddebuut vindt jaren later plaats in de achtste liter, van 2009 tot 2011: met twee van zijn rijders in de CEV wint hij het eerste podium (Scott Redding) en vervolgens de eerste vier overwinningen (Maverick Vinales). In 2009 zit hij ook in de 250cc met Alex Debon, die het team het eerste en enige podium van de kwartliter in Duitsland bezorgt.
Moto2 is MotoGP
De inzet gaat door: in 2010 zit het team in de pasgeboren Moto2, waar het tot 2013 zal blijven. De belangrijkste resultaten zijn drie podiumplaatsen: de eerste met Tito Rabat in Indianapolis in 2011, het jaar nadat Julian Simon (die de enige teamrijder) krijgt de andere twee in Indianapolis en Valencia. Eveneens in 2012 maakte het hernoemde Avintia Racing ook zijn debuut in de MotoGP, of liever in wat we het CRT/Open “experiment” kunnen noemen. De samenwerking met Ducati begon medio 2014, eerst met de D16 in Open configuratie en in de daaropvolgende jaren met de daadwerkelijke MotoGP-motoren. Meerdere top tien komen binnen, in sommige gevallen staan de rijders zelfs aan de voet van het podium, om het dan in 2020 te bereiken. Johann Zarco zorgt ervoor, opnieuw gelanceerd in Esponsorama Racing (huidige naam van het team) na de mislukte ervaring met KTM en 3e in de Republiek Tsjechië In 2021 doet hij het nog beter voor de toenmalige debutant Enea Bastianini. Hij is 3e in zowel de San Marino GP als de Emilia Romagna GP. Het is het laatste jaar in de MotoGP: de stoelen worden ingenomen door het VR46 Racing Team, met kleuren die Luca Marini al op zijn D16 had vanwege de samenwerking tussen de twee partijen.
Moto3 is MotoE
Tegelijkertijd keert het team echter ook terug naar de lagere klasse, die nu Moto3 is geworden. In de tweejarige periode 2018-2018, toen het nog Avintia Racing was, reden drie rijders om de beurt met de enige KTM RC 250 GP. Carlos Tatay is de enige coureur voor 2020, hij blijft ook in 2021 maar niet alleen: naast hem Niccolò Antonelli dankzij de samenwerking met het Sky Racing Team VR46 (dat uit Moto3 kwam). Elia Bartolini is er ook als vervangende coureur voor een paar races, voordat hij zich voor heel 2022 bij het team (nu QJMotor Avintia Racing) voegt. Naast hem stopte Matteo Bertelle halverwege het seizoen door een zware blessure en verving hij een GP van Luca Lunetta, daarna door Nicola Carraro tot het einde van het jaar. Sinds 2019 gaat Esponsorama Racing ook de MotoE-uitdaging aan met twee rijders: in de eerste twee jaar boekt het drie overwinningen met Eric Granado. Dan komt er een sporadische top tien, in deze 2022 heeft hij slechts één coureur opgesteld. In werkelijkheid werden ze drie met de twee wisselspelers (Yeray Ruiz en Unai Orradre) door de blessures die Xavi Cardelus opliep. Wederom een einde zonder momenten van glorie. Kort intermezzo in het Supersport Wereldkampioenschap in 2000 en 2006: de renners (wildcard in de Spaanse rondes) scoorden echter nooit punten.
Hoeveel namen!
Een bittere conclusie voor een team dat al 23 jaar deel uitmaakt van het WK. Er zijn zoveel gewichtrijders die een periode in deze structuur hebben geleefd. We hebben er al enkele genoemd, maar we herhalen ze. Bijvoorbeeld de Moto2-kampioenen Johann Zarco en Enea Bastianini, de enigen die in staat zijn om het team podiums te bezorgen in de MotoGP. Tot de kampioenen van de tussenklasse behoren Stefan Bradl, Tito Rabat, Hiroshi Aoyama, Toni Elias, Julian Simon. Laten we aan de lijst toevoegen de 125cc-wereldkampioen Mike Di Meglio, de Moto3-kampioen Maverick Vinales, wijlen Luis Salom, Miguel Oliveira, Loris Baz, Aleix Espargaro, Hector Barbera, Efren Vazquez, Leon Haslam… Een onvolledige lijst, maar dat is al niets slechte. De GP van Valencia van 2022 markeerde het einde van deze lange periode, tussen vreugde en moeilijkere momenten. “Geweldige jaren”zoals onderstreept door het team in de begroetingsverklaring.
Fotocredit: motogp.com