Eerste 14 GP’s tussen hoogte- en dieptepunten voor het team van Alessandro Tonucci. Vergeet niet dat het MTA-team zijn debuut maakt in het Moto3-wereldkampioenschap, met rookie Ivan Ortolá en de meer ervaren Stefano Nepa. Maar dingen veranderen, zijn jongens komen steeds dichter bij het podium. Tonucci ‘duwt’ zijn piloten, zeker dat hij hem voor het einde van het jaar kan bereiken. Bij Aragon wordt dan samengewerkt met een geheel roze team, een project onder leiding van Angeluss en met Maria Herrera als coureur. Dit en nog veel meer in ons interview voor de GP op MotorLand.
Wat inventariseer je tot nu toe van het seizoen 2022?
We begonnen heel goed: in de eerste race was Ivan erg snel, hij eindigde als 7e en eerste rookie. Meer dan de helft van de race werden de posities van het podium gespeeld. Vanaf dat moment waren er wat problemen met beide rijders, maar ondanks alles in de laatste paar races eindigden we met ons allebei in de punten of in de top 10. Er is ook een top 5 met Stefano in Engeland, een race waarin Ivan zat ook vooraan, voordat hij in de laatste ronde crashte. Tot vandaag zou ik zeggen dat ik tevreden ben, ook al ben ik niet erg gelukkig. Gezien het feit dat we groeien, zou het natuurlijk mooi zijn om tussen nu en het einde van het seizoen op het podium te staan met ten minste één van de twee rijders. Het is realistisch gezien binnen ons bereik. Aangezien het mogelijk is maar niet aankomt, blijft er natuurlijk een beetje bitterheid, maar er zijn nog een paar races om te slagen. Dan gaan we met Ivan ook voor de rookie van het jaar, een rookie-team met de beste rookie zou geweldig zijn.
Zie je dat beide coureurs in staat zijn om op het podium te komen?
Ja, allebei. Stefano heeft iets meer ervaring en dat blijkt in elke sessie, terwijl Ivan meer naar voren komt in de race, maar beiden hebben al laten zien dat ze het kunnen. Om te zeggen dat we nu moeilijkere circuits zullen hebben … Maar voor sommige races, in alle ploegendiensten, verscheen Stefano in de top vijf, zelfs als er nooit een goede kwalificatie uitkomt en het moeilijk wordt met het huidige niveau in Moto3, voor mij de hoogste sinds de categorie bestaat.
Wat ontbrak er tot nu toe in de race?
Bij Ivan ontbrak de kwalificatie. Natuurlijk startte Pedro Acosta vanuit de garage en won… Of laten we het hebben over Marquez, een van de weinigen die het verschil maken. Ivan is een enorm talent voor mij, hoewel hij bij verschillende gelegenheden al goede dingen heeft laten zien. Op Silverstone startte hij als 18e en in de voorlaatste ronde was hij eerste, op Misano startte hij als 26e en eindigde hij als 8e. Veel comebacks, maar het moet gezegd worden dat het op deze manier moeilijk wordt om het rubber te hebben om aan te vallen op het einde. Tijdens de kwalificatie raakt hij echter in paniek, hij weet nooit of hij iemand moet volgen, hij gaat in crisis voor de wake of no wake speech en de tijd is kort. Laten we het over een kwartier hebben: een penalty voor iedereen en persoonlijk hou ik niet van dat soort kwalificaties.
Hoe zit het in plaats daarvan met Stefano Nepa?
In de race gaat het beter, maar in vergelijking met zijn rivalen is hij “te zoet”. Als hij in de voorste gebieden is, geeft hij ze uiteindelijk niet, maar lijdt ze. Laat me je een voorbeeld geven: Muñoz is erg sterk omdat hij een talent is, maar ook omdat hij zijn ogen sluit. Of hij gaat naar de grond, of hij gooit er nog een uit, hoe hij ook probeert en vooraan belandt. Hier mist Stefano een beetje agressie op die momenten van de race, vooral op het einde. In Misano had hij een geweldige race, maar in de tweede groep juist omdat Muñoz hem bij de eerste bocht eruit gooide en de trein verloor. Qua tempo was hij echter gelijk aan de kopgroep en alleen, zonder slipstream, werd hij 7e. In de laatste ronde arriveerde Muñoz en gooide hem eruit, dus hij eindigde als 10e. Het betekent dat elke keer, als iemand ze moet nemen, hij het is. Ik zeg niet dat het een fout is, aangezien ik van schone coureurs houd, maar in de huidige categorie kost het wat meer narigheid. Het is een heel subjectief iets: Stefano begrijpt iets meer, maar hij heeft geen temperament. Het zal een limiet hebben, maar ik geef er de voorkeur aan. Ik hou bijvoorbeeld erg van Muñoz als coureur, ik ken hem goed van de Talent Cup, maar hij is ook out of bounds en hij wordt zelfs vaak gesanctioneerd.
Zou het voor Nepa ook een gevoelsprobleem kunnen zijn met de fiets na de aanvankelijke aanpassingsproblemen aan de nieuwe KTM?
In de laatste vier races is alles bijna 100% opgelost. Voorheen waren er moeilijkheden voor de rijder, maar ook voor ons met deze andere fiets duurde het even voordat we de juiste plek hadden gevonden. Tot op heden hebben de chauffeurs echter niet meer geklaagd zoals voorheen. Uiteraard moet er nog wat aan verfijning gebeuren, maar we hebben het over subtiliteiten. Op dit moment zou ik zeggen dat het geen setting discours is om die stap voorwaarts te vinden, maar juist het discours van ‘erin springen’. Natuurlijk om te zeggen dat het eenvoudig is, dan is het niet zo direct om te doen.
In deze categorie gaat het dan om tienden, of zelfs minder.
Ik begrijp ze door de races en alles te zien. Dubbele top tien in Misano, geen slecht resultaat maar ook niet erg goed. Ze hadden een goede race, ze gingen snel, maar ze eindigden als 8e en 10e. In een race pakken we nu gemiddeld twee en een halve tiende per ronde vergeleken met de eerste. Er wordt weinig gepraat, maar het is het weinige dat nodig is.
Met beide gaat het werk gewoon door, want dat blijven ze ook in 2023. Was dat het doel of keek je om je heen?
Continuïteit was mijn doel. Net als met Ivan van de CEV naar het Wereldkampioenschap, streefden we nu naar minstens twee jaar met dezelfde rijder. In mijn ervaring, maar ook kijkend naar de sterkste, klopt het. Het is duidelijk dat als we halverwege het seizoen waren bereikt terwijl het team ruzie had met de coureur, de coureur niet kan wachten om te vertrekken, de resultaten zijn er niet… Dan zou het niet logisch zijn geweest. In plaats daarvan zijn we als omgeving allemaal heel goed en de resultaten verbeteren, we groeien. Het was dan ook het meest logische om te doen en ik was blij dat de renners dat ook wilden, de keuze hangt ook van hen af. Het geeft heel veel voldoening vanuit de menselijke en persoonlijke kant: dit alles moet ook leiden tot een sportief resultaat, maar als uitgangspunt geeft het zeker voldoening.
Hoe waren de twee thuisartsen in het bijzonder in uw nieuwe rol?
Heel moeilijk, heel vol! Naast het sportieve gedeelte zijn er nog veel andere zaken die moeten worden geregeld. De gasten, evenementen die we met enkele partners hebben georganiseerd om Italiaans eten over de hele wereld te promoten… Mooi, maar zeker stressvol! [risata] Het is al een uitdaging om het team van de sportieve kant te volgen, dat is het belangrijkste, dan is het aan de andere kant net zo belangrijk. Wie steunt ons, wie komt er dan om iedereen op een bepaalde manier te behandelen zodat ze zich goed voelen. De inzet verdrievoudigt in vergelijking met normaal.
In Misano had je toen ook de kids van de JuniorGP.
Echt… Gelukkig ging ik ’s avonds naar huis om te slapen aangezien ik in de buurt ben, dus ik zou een pauze nemen! Maar het was ingewikkeld. Helaas ging het niet zo goed, maar ook daar zijn we van plan om beide te verlengen voor volgend jaar.
Wat inventariseer je tot nu toe van het kampioenschap?
Het gaat niet zoals ik had verwacht. Van Zurutuza verwachtte ik iets meer directe snelheid, ook al ging het niet slecht. Misschien, vorig jaar gewend aan Ortolá… Zurutuza heeft echter de Talent Cup-titel gespeeld, ik verwachtte dat hij zou aankomen en meteen wat meer zou schitteren. Maar daar is hij dan, het is het eerste jaar en ze zijn niet allemaal hetzelfde: naar mijn mening heeft hij een belangrijke snelheid, maar die moet hij op deze motor ontwikkelen. Kotaro [Uchiumi] hetzelfde verhaal: eerste jaar in Moto3, een ander niveau dan Zurutuza, dus met zijn tijd om alles te metaboliseren. Hiervoor geven we het een tweede jaar en dan gaan we evalueren. Tot op heden ben ik niet teleurgesteld, aangezien het twee rookies zijn, maar ik had betere resultaten verwacht.
Ook in Aragon heb je een dubbele inzet.
We hebben het Angeluss-project vanaf het begin gesteund, hij is onze belangrijkste supporter. Niet alleen een zakenpartner, maar ook een kwestie van planning op lange termijn. Bij Aragon krijgt het totaal vrouwelijke discours vorm, namelijk het technische team en de coureur. Het zal een uitdaging zijn, maar Aurora is er [Angelucci] aan het hoofd van dit project dat ze sterk voelen. Ze geloven erin, ze investeren veel middelen en belangrijke projecten die volgens mij aan het eind van het jaar zullen worden aangekondigd. We geloofden er meteen in, toen ik in de Moto3 racete, waren er zowel Carrasco als Herrera, en ik denk dat vrouwen in deze sport het heel goed kunnen doen. Maar er moet een langetermijnproject worden gedaan, net als voor mannen: klein beginnen en ze laten groeien met een programma van continuïteit en progressie, waarbij pilots op niveau worden gebracht. Nu wordt het belangrijk in de media.
Roze wildcard met Maria Herrera en je team als technische ondersteuning.
Er moet aan worden herinnerd dat Maria deze fiets al vele jaren niet meer heeft gereden. We hebben een maand geleden een test gedaan in Aragon, het ging niet slecht, maar het is een heel andere motor dan de MotoE die 260 kg weegt. Een minifiets in vergelijking! Ik denk dat het bij de andere renners beter zal gaan dan in de test: het is makkelijker, er worden meer referenties genomen… Eens kijken wat eruit komt. Van onze kant zal er maximale ondersteuning zijn vanuit onze hele structuur. Het zijn echter meisjes met ervaring, die in JuniorGP werken en uit Monlau komen, zoals de meeste jonge monteurs die ook aanwezig zijn in het Wereldkampioenschap. Natuurlijk zijn de tijden anders dan bij de JuniorGP, maar grote problemen zie ik niet. We leiden alle technische onderdelen op, dus vrachtwagens, motorfietsen, onze reserveonderdelen en indien nodig ook onze monteurs. De doos komt naast die van ons maar apart, met 100% Angeluss-kleuren.
Hoe zie je Herrera’s terugkeer naar Moto3?
Ik ben een realist: als hij erin slaagt in de groep te blijven waar Carrasco, Whatley, Surra meestal zijn, is het al een geweldige terugkeer. We kunnen niet zeggen dat we wie weet wat verwachten na 7 jaar niet op een Moto3 te hebben gereden, gewend als het is aan de MotoE en de 600, en met slechts één dag testen … Het zou zijn alsof ik vandaag terug zou komen, Ik zou als laatste eindigen! Vele jaren zonder fietsen en met het huidige niveau is het ingewikkeld. Het doel is om punten te scoren, maar we hebben het al moeilijk omdat we het hele jaar door rennen. De sportieve realiteit vertelt ons dat, als hij erin slaagt om te vechten voor de posities in die kleine groep van 4-5 coureurs, het al een goede zaak zou zijn. We zijn toch allemaal benieuwd.
Wat verwacht je in plaats daarvan van je piloten in Aragon?
Stefano had vorig jaar een geweldige race, altijd dicht bij het podium. Ik hoop dat hij het tot het einde kan spelen, ik zie de …