De grote sprong van British Superbike naar Moto2 is niet rooskleurig geweest voor Jake Dixon. Maar in 2022 zagen we zeker nog iets meer, een duidelijke stap voorwaarts qua resultaten. Is de 6e plaats van het wereldkampioenschap aan het einde van het jaar het startpunt voor een nog grotere hoofdrolspeler in 2023? Dit zal later duidelijk blijken, maar Dixon staat zeker als de nieuwe Britse hoop op twee wielen ook in het Wereldkampioenschap. Er is ook een ‘push’ aan de privékant: het feit dat zijn onafscheidelijke vrouw Sarah op het punt staat hem een prachtige dochter te schenken, is zeker een andere reden.
Moeilijke periode van drie jaar
Jake Dixon is al lang een talent om te observeren, en niet alleen omdat hij een zoon van de kunst is (zijn vader Darren is tweevoudig wereldkampioen zijspan). In de British Superbike duurde het niet lang voordat hij zijn kwaliteiten liet zien, zij het soms met weinig geluk. Maar een belangrijke verandering zoals die hij heeft doorgevoerd, is zeker niet gemakkelijk te managen. Met name de eerste twee jaar zijn niet immuun geweest voor lichamelijke problemen, te beginnen in 2019 met twee gemiste huisartsen door een hersenschudding. In 2020 brak hij echter zijn rechterpols, een blessure die echt nog lang zal duren. Het wordt onvermijdelijk een moeilijk jaar, ook al komt een 4e plaats als beste resultaat uit de bus. En er waren ook andere bemoedigende signalen, zoals de superrace op Le Mans! Helaas met een finish in het grind na bijna de hele race aan de leiding te hebben gestaan. 2021 is ook een heel wisselend jaar, maar er komt een mooie kans, twee ronden in de MotoGP! Een eerste prijs voor de thuis GP, daarna een ‘zadelwals’ in Aragon binnen het Petronas-team, opnieuw vanwege de blessure van Morbidelli. Het levert geen punten op, maar de voldoening is groot.
2022, het grote keerpunt
We komen aan bij het seizoen dat net is afgelopen, dat van de sprong in kwaliteit voor Jake Dixon, als we het zo mogen omschrijven. Maar van een maximum van 44 punten in Moto2, in de top 20 van het wereldkampioenschap, naar 168,5 in het volgende jaar, hoe zou het anders gedefinieerd kunnen worden? De groei van de Britse coureur in 2022 was beslist exponentieel, blijkbaar is de klik die hij nodig had om zijn zegje in de categorie te gaan doen, gearriveerd. In de tweede GP van het jaar neemt hij, ondanks pech in de race, de voldoening van zijn eerste pole position weg. Twee ronden later, in Austin, wordt wat de ‘podiumvloek’ had kunnen lijken, die voorheen alleen maar werd gestreeld en nu bereikt, eindelijk doorbroken. Op de 3e plaats bij de COTA volgen echter drie nullen, maar later keert Dixon terug naar de veel hogere gebieden. Het driedubbele podium behaald op Assen, Silverstone en de Red Bull Ring valt op, met nog twee op komst in Australië en Maleisië. Er waren wat foutjes, maar de zes podia en vele andere solide resultaten zijn een goede zesde plaats in het wereldkampioenschap waard.
Dixon, wereldhoop?
Het is lang geleden dat het VK een eigen rijder had die in staat was om te vechten voor de MotoGP-titel. In Moto2 probeerde Scott Redding, bij de maximale vice-kampioen, en Sam Lowes, wiens beste resultaat de 3e plaats in het wereldkampioenschap was. Wat er in 2022 gebeurde, plaatst Jake Dixon als een van de potentiële coureurs in de strijd om het volgende kampioenschap. Zeker met nog een kleinigheidje: je hebt wat meer consistentie nodig, zes nullen is teveel als je hoog wilt mikken. Het moet ook gezegd worden dat al zijn podia tot nu toe derde plaatsen waren. Maar zoals eerder opgemerkt, hebben we het over een waanzinnige beklimming voor de Dover-rijder. Het is ook bekend dat eetlust met eten komt, Dixon zal er zeker naar streven om die eerste podia zo snel mogelijk te herhalen en te verbeteren.
Fotocredit: motogp.com