De kracht van nederigheid. Ivan Clementi werd op 48-jarige leeftijd geboren in Montegiorgio, een klein dorpje in het achterland van Marche. In zijn omgeving was er alleen off-road en hij reed op een off-road bromfiets en op 8-jarige leeftijd ging hij op een dag naar Misano en werd verliefd op snelheid. Tijdens zijn carrière nam hij deel aan 21 MotoGP Grand Prix en meer dan 150 races tussen World Superbike en Supersport. Ivan Clementi is een rustige jongen, hij is geen media-persoonlijkheid, integendeel, hij is bijna verlegen.
“Ik ben altijd al gepassioneerd geweest door motorfietsen – Ivan Clementi vertelt Corsedimoto – maar ik had het geld niet en dus ben ik op 14-jarige leeftijd meteen aan de slag gegaan als monteur. Ik kocht een beschadigde Gilera, repareerde hem zelf en reed de eerste races zonder stroomlijnkappen. Via de eigenaar van de garage waar ik werkte, ben ik een stukje de baan op gegaan en heb ik mijn kwaliteiten laten zien, waardoor ik de kans kreeg om vooruit te komen. Ik won de Gilera-trofee en daarna namen ze me aan als Gilera-rijder. Vanaf daar is het allemaal begonnen“.
Heb je deelgenomen aan de 125 Sport Production?
“Ja en ik won de Italiaanse 125 SP met Campetella. In 1996 was ik de teamgenoot van Valentino Rossi: hij zat in het Wereldkampioenschap en ik in het Europees Kampioenschap, maar we zaten in hetzelfde team. Ik heb prachtige herinneringen aan hem. Helaas raakte ik dat jaar aan het begin van het seizoen geblesseerd en moest ik praktisch het kampioenschap missen”.
Heb je nog contact met Valentino?
“Als het gebeurt, ja. Vorig jaar was ik uitgenodigd op de Ranch voor de 100 km of Champions en hij kwam me omhelzen. Het deed me buitengewoon veel plezier. Ondanks zijn succes is hij echt een voortreffelijk persoon.”
Ben je dan in 250 beland?
“Ja, ik deed het Europees Kampioenschap in 1998 en ik landde meteen op het Wereldkampioenschap waar ik in 1999 racete. Ik had een contract voor twee jaar, maar ik merkte dat ik uit het niets liep. Op dat moment moest ik overstappen op viertakt, waar ik vele jaren heb geracet en er veel van heb genoten”.
Wat heb je gemist om een sprong in kwaliteit te kunnen maken?
“Iemand aan mijn zijde, die in me geloofde en me hielp. Ik ben altijd alleen geweest. Nu heb ik een motorcrossteam en Gianni Meschini een vriend-partner aan mijn zijde. Als ik hem eerder had ontmoet, was het misschien anders gelopen. Ik heb zelf gedaan wat ik kon. Het spijt me dat ik niet een heel seizoen met een geldige motor heb kunnen rijden en mijn waarde volledig kan laten zien.”
De mooiste herinnering aan je carrière?
“Zeker de Europese 250-titel. Als ik naar mijn verleden kijk, ben ik nog steeds blij omdat ik het op eigen kracht alleen naar de MotoGP en Superbike Wereldkampioenschappen heb weten te halen”.
Wat ben je nu aan het doen?
“Ik heb het motorcrossteam, een werkplaats en ik ben instructeur. Ik zit altijd tussen de motoren, want als er passie is, voel je je nooit vermoeid”.