De eerste Italiaan die de European Talent Cup kan winnen. Guido Pini, 14, uit Borgo San Lorenzo, was de eerste die de Spaanse overheersing brak (inclusief David Alonso, een in Spanje geboren Colombiaan). Het hoogtepunt van een seizoen in sterke groei, dat eindigde met een spannende strijd in de single race in Valencia: de 2e plaats, recht voor rivaal Joel Esteban, was het begin van het grote feest. Met veel dennen geplant in een van de ontsnappingsroutes van Ricardo Tormo. Een topjaar voor de coureur van het Toscaanse AC Racing Team, die inmiddels ook de toegang tot de Red Bull Rookies Cup voor 2023 heeft gewonnen. Nu is er een korte periode van feest en rust, maar niet te veel: er zijn andere doelen worden bereikt. Dit is wat Guido Pini ons vertelde (ook mooi “Ik rij dennen”) na zijn buitengewone triomf in Valencia.
De dag na de ETC-aandelen. Besefte je wat je deed?
Laten we ja zeggen, ook al kan ik nooit de emoties die ik heb naar boven brengen. Anderen slagen, maar ik ben nooit te gelukkig.
Vertel ons over dit geweldige weekend voor jou.
Het begon niet zo goed: ik crashte meteen in de eerste vrije training maar er gebeurde niets, ik brandde alleen mijn knie een beetje. Het kostte me echter enige tijd om het gevoel te vinden. Vrijdag hadden we echter wat problemen met de motor: eerst deed de transponder het niet, toen was er een probleem met de koppeling en verloor ik praktisch de hele sessie. In de tweede sessie ging het echter beter, het was degene die ons in staat stelde om heel snel te gaan.
Daarna ging het zaterdag goed in de kwalificatie.
In de eerste kwalificatie was ik eerste, in de andere groep deed er maar één het beter dan ik, dus werden we tweede. In de tweede kwalificatie eindigde ik als derde, maar slechts één van de twee voor me versloeg mijn eerste kwalificatietijd, ook al werd hij toen bestraft omdat hij te veel trage sectoren had gereden. Hij startte als laatste, maar ik slaagde erin om als tweede te starten.
Een prima resultaat voor zondag.
We zijn begonnen met de warming-up, die altijd wordt gebruikt om te controleren of de fiets in orde is, en ook om een beetje op te warmen. In de race werd ik toen tweede, mijn belangrijkste tegenstander was in plaats daarvan 5e: de hele race probeerde ik hem altijd achter te houden, zodat ik het kampioenschap zou hebben gewonnen. Als hij in plaats daarvan voor mij was aangekomen … Als hij voorbij de 4e positie was geweest, moest hij gewoon voor mij komen om te winnen, in plaats daarvan moest er iemand in ons midden zijn om hem te laten winnen. Maar het is riskant om hem bij te houden, dus elke keer als hij me passeerde, probeerde ik meteen weer voor hem te komen. In de laatste ronde slaagde ik erin hem in bocht 1 te passeren, hij ging een beetje lang en toen sloot ik alle deuren in alle hoeken. Dus ik eindigde als tweede en won het kampioenschap.
Heb je tijdens de race aan de titel gedacht? Heeft het je een beetje beïnvloed?
Als ik niet voor het kampioenschap had gevochten, had ik zeker geprobeerd de race te winnen. Laten we zeggen dat dit feit van het kampioenschap me een beetje heeft geconditioneerd. Het is beter om een kampioenschap te winnen dan een race, dus zelfs in de laatste ronde, in de laatste bocht, had ik het zeker geprobeerd. Maar dat deed ik niet, uiteindelijk had ik het niet nodig voor het kampioenschap. Hij veranderde het lot van de race een beetje, maar niet erg veel: mijn doel was om voor hem te komen en op zijn minst op het podium, waar ik deze laatste race wilde vieren.
Als kampioen over de finish komen: wat was je eerste gedachte?
De finishlijn is heel dicht bij de uitgang van de bocht, dus het is moeilijk voor degene achter je om je te passeren. Ik zei tegen mezelf ‘Kom op, we zijn kampioen! Wij zijn de kampioenen! Wij zijn de kampioenen! “ Toen zag ik bij de finish het team feestvieren… Daar dacht ik aan niets, alleen even voordat ik tegen mezelf zei dat we het gehaald hadden.
Je bent de eerste Italiaan die de European Talent Cup wint, welk effect heeft dat?
De beste Italiaan was 5e geworden [Matteo Bertelle nel 2018, ndr]. We hebben ze thuis verslagen! Daar hebben we het hele jaar naartoe gewerkt, ook al was het hoofddoel niet het kampioenschap denk ik. We kwamen uit een vrij moeilijk seizoen, met weinig punten: aan het begin van het kampioenschap had ik nul punten gescoord, in de eerste ronde kwalificeerde ik me bijna niet voor de race. Het jaar daarop kunnen winnen… Het was echt een goede groei, het zijn de vruchten van ons werk.
Was er een bepaald moment in het jaar waarop je dacht de titel echt te kunnen winnen?
In Jerez hadden we een geweldige kans om veel punten op Joel te recupereren, aangezien hij er niet was [operato per appendicite, ndr]. We konden er echter niet van profiteren: op dat moment dachten we dat we eerste zouden worden in het kampioenschap, in plaats daarvan kwamen we als 3e uit die ronde. Het was geen goede tijd, maar daarna gingen we naar Portimao en kwamen een beetje terug, ook al stonden we niet op het podium. Maar altijd achter Joel, de rijder die we in geen enkele race achter ons hadden gelaten, dus hij leek erg moeilijk te verslaan. Dan was er Aragon, een perfecte ronde: ik was al erg sterk in de training, in de twee races deed ik 1e en 2e, terwijl Joel een beetje achter lag. Ik stond 15 punten achter, ik ging uit met 3 voor. Vanaf daar dachten we dat we het konden doen!
Dus pas aan het einde van het jaar.
Ja, aan het einde van de voorlaatste ronde. Race 1 Ik won het en ik werd teruggebracht tot binnen een punt van Joel. Het team zei me ook dat ik er zeker van moest zijn dat er iets kon gebeuren. Het was tot aan Aragon al een geweldig seizoen geweest, dus in Race 2 moest ik alleen maar denken aan plezier maken en zoveel mogelijk mee naar huis nemen. Ik probeerde Joel voor te blijven, het lukte en ik miste bijna de overwinning. Die 5 extra punten die ons met een groter voordeel naar Valencia zouden hebben gebracht, dus met meer winkansen. Maar uiteindelijk hebben we toch gewonnen!
Een goede groepsstrijd in Valencia, je was niet de enige tegen Esteban.
De anderen hadden duidelijk hun concurrentie, Joel en ik speelden het kampioenschap. Er was echter altijd wel iemand die in de weg probeerde te lopen, ook al had hij het tempo niet… Midden in de groep was er iemand die er voor het eerst was, hij was een beetje gek! Maar uiteindelijk was mijn race op Joel, ik dacht er gewoon aan om voor hem te rijden.
Heb je al een klein feestje gehad?
Niet zo veel: ik deed veel interviews, toen gingen we om vijf uur naar Barcelona. Uiteindelijk hebben we net gegeten, en vanmorgen vroeg vertrokken we om terug te gaan naar Italië. Maar op 19 november is er op het circuit van Mugello een persconferentie en dan gaan we het een beetje vieren.
Voor deze grote finale had je toegang gekregen tot de 2023 Rookies Cup.
Het was een driedaags programma, ze verdeelden ons in twee groepen. Het was een soortgelijke fiets als degene die ik in de Talent Cup rijd, maar met wegbanden, dus met veel minder grip. Zodat je kon zien wie er meer had. Ik voelde me meteen goed: de eerste dag dat we er vrij gemakkelijk doorheen reden, was ik een van de snelste. Op de tweede dag keken we naar die van de tweede groep, op de derde dag begon het ’s ochtends te regenen: we waren klaar om naar binnen te gaan, in plaats daarvan wilden ze wachten tot de baan droog was. Volgens mij hadden ze niet eens natte banden… We wachtten en toen ging ik naar binnen. We deden twee rondes op de dag en ze gingen allebei redelijk goed, dus ik heb mezelf geclassificeerd.
De enige Italiaan die dit jaar is geslaagd.
We waren met zeven Italianen, ze namen me gewoon mee. Er waren ook 14 Spanjaarden en zij namen er twee en trokken vervolgens naar andere delen van de wereld. Het zal leuk zijn om in de WK-paddock te zijn: ik heb er altijd van gedroomd, het is een geweldige emotie.
Aangezien u ze van dichterbij zult zien, wie zult u dan meer observeren onder de coureurs van het Wereldkampioenschap?
Degenen die in de MotoGP zitten, zijn allemaal erg sterk! We moeten proberen om van iedereen iets af te nemen. Als je daar bent gekomen, is dat omdat je sterk bent, misschien is iemand beter in het ene en anderen in iets anders. Het zal leuk zijn om iedereen nauwlettend in de gaten te houden, terwijl ze gaan, en proberen zoveel mogelijk geheimen te bewaren.
Was er iets in het bijzonder dat u heeft geleid tot de grote groei in deze 2022?
Ik ben enorm gegroeid sinds mijn coach Nico Ferreira en ik elkaar leerden kennen. Vanaf dat moment begon ik mijn eerste punten in het kampioenschap te maken, daarna gingen we een groot deel van de afgelopen winter naar Malaga om te trainen. We kwamen veel sneller en beter voorbereid bij de eerste test aan, sterker nog, bij de eerste race stond ik meteen op het podium! In slechts één winter van de 10e naar de 3e plaats… Daarna hielp hij ook mee aan de race in Aragon: het is oké om podiums te behalen, maar de overwinning ontbrak en toen die aankwam, ontgrendelden we.
Zijn er zoveel complimenten achter de titel geweest?
Ik heb een Whatsapp-groep met mijn vrienden, ik denk dat er daar maar meer dan 200 zijn aangekomen. Toen kwamen er ook veel op Instagram … De telefoon explodeerde bijna! Ik heb ze nog niet allemaal kunnen lezen, maar ik ben op een goed punt.
Behoud je uiteindelijk je nummer 93 of verander je het?
In Rookies Cup is hij al bezig, dus ik kan hem niet houden. We besloten te kiezen voor 94, wat uiteindelijk terugkomt: 93+1, het gewonnen kampioenschap is 94. Aanvankelijk dacht ik aan 19, maar toen bedachten we ons: in het Wereldkampioenschap is het er ook al zoals in Moto3 in de CEV, dus ik zou het meteen moeten beantwoorden en het heeft geen zin. De 94 daarentegen heeft praktisch niemand. In de Talent Cup weet ik echter niet of ik daar ook 93 of 94 moet houden.
Geen nummer 1?
[risata] We hebben er over nagedacht! Maar het lijkt een beetje te veel… In een wereldkampioenschap zou ik het echter wel willen dragen!
Welk cijfer geef jij jezelf voor dit seizoen?
Een 10 nee, we hebben een paar races gewonnen. Ik denk dat 9 de juiste stem is: we hadden altijd een seizoen in punten, met een 10e plaats als slechtste resultaat. Zelfs als we midden in het kampioenschap een beetje leden en weinig verzamelden, geen podiumplaatsen tot Aragon. Er was geen Joel en we hadden meer punten moeten scoren, maar het was het moment waarop we minder verzamelden.
Wat ging er toen mis?
Na Valencia was er de ronde in Barcelona, in een circuit met een heel lang recht stuk: ik ben vrij lang en had last van snelheid. In Jerez, aan de andere kant, weten we niet echt wat er gebeurde: ik stond 2e op de startgrid, maar de races waren rampzalig, in Race 1 eigenlijk uit de eerste groep. Misschien kwamen we te zelfverzekerd aan, zeker dat zonder…