Er zijn geen twijfels: Francesco Bagnaia is de beste in dit deel van de MotoGP. Getuige de natuurlijkheid waarmee hij zijn tegenstanders verslaat, de GP’s detachement wint, zoals afgelopen zondag in Oostenrijk en de kampioensstatistieken. Sinds het midden van het laatste Wereldkampioenschap, dat wil zeggen sinds die noodlottige Duitse GP waar hij tot -91 punten achter Fabio Quartararo viel, heeft de Ducati-vlag de helft van de betwiste GP’s gewonnen. Vijf op tien in het tweede deel van vorig seizoen, waarmee de achtervolging van de Fransen werd bekroond met het WK. Hetzelfde in dit eerste deel ’23. In diezelfde twintig GP’s eindigde hij vijftien keer op het podium, waarmee hij vier Sprintkaarsjes op de taart zette. Francesco Bagnaia domineert het toneel net als andere grootheden uit de topklasse, de laatste in chronologische volgorde Marc Marquez uit de gouden eeuw, dat wil zeggen vóór de ernstige blessure drie jaar geleden en de technische afgrond waar Honda in stortte. Hoe dan ook….
Bagnaia, er ontbreekt altijd iets
Op 26-jarige leeftijd heeft Pecco al twee wereldkampioenschappen gewonnen (de eerste in Moto2 in 2018) en begint er een three of a kind van te maken, omdat we redelijkerwijs niet zien wie zijn leiderschap in de MotoGP-sprint tussen nu zou kunnen ondermijnen. en november. Toch is hij nog geen personage buiten de grenzen van onze sport, en zelfs onder de fans halen velen nog steeds hun mond op. Ondanks resultaten, talent en onbetwiste suprematie is er altijd wel iets mis. Sommigen beweren dat hij alleen maar wint dankzij een technisch ongrijpbare Ducati, maar er zijn zeven anderen op de baan (waarvan drie officiële ’23’s zoals de zijne…) en geen enkele tegenstander/metgezel van het merk heeft hetzelfde tempo, dezelfde consistentie en beheersing van de situatie als hij. Het houdt dus geen stand, de technische parameters staan allemaal aan zijn kant: vliegende ronde, gevoeligheid voor de afstelling, racemanagement. Er zijn geen zwakke punten. Hoe dan ook…
De grote tegenstander ontbreekt
Wat Francesco Bagnaia mist is een grote rivaal die in staat is zijn heldendaden te verhelderen. Vorig jaar maakte hij een furieuze comeback op Fabio Quartararo, maar tot een directe confrontatie kwam het nooit. Niet in het begin, toen de Fransman aan de winnende hand was en Pecco in de problemen zat, laat staan aan het einde, toen de rollen grotendeels omgedraaid waren. Dit jaar hetzelfde: de nummer 1 wint vrijwel altijd alleen, en inhalen is inmiddels een zeldzaamheid in deze MotoGP vol technische tegenstellingen. In Oostenrijk reed de Piemontese prins een bijzondere GP, maar op tv leek het erop dat hij ging wandelen. Voor de populaire verbeelding, die een oppervlakkige perceptie van het sportevenement heeft, heeft Francesco Bagnaia van niemand gewonnen. Dit is het probleem.
De Verstappen-zaak
Neem Max Verstappen: het is waar dat hij nu in de F1 zit en dat de onzekerheid niet lang duurt, de tijd die nodig is om weer in de groep te komen als hij om de een of andere reden niet vooraan start. Maar de Vliegende Hollander won twee jaar geleden zijn eerste Wereldkampioenschap in de laatste ronde van de laatste GP, na een duel met Lewis Hamilton dat een van de meest verhitte duels uit de hele geschiedenis van de F1 was. Max gooide een zevenvoudig wereldkampioen van de troon, met moed, sluwheid en talent. Dus nu leven de coureur en het personage van gereflecteerd licht, en met hem het Wereldkampioenschap dat, ondanks het feit dat de winnaar duidelijk is, overal met publiek blijft stromen.
Dus?
De enige mondiale figuur uit dit MotoGP-tijdperk blijft Marc Marquez. Francesco Bagnaia moet dus, meer dan anderen, hopen dat hij eindelijk op de een of andere manier weer competitief zal zijn. Ofwel met een Honda die de naam weer waardig is, ofwel door op een andere fiets te stappen. Pecco vs Marc zou een sprookjesachtige uitdaging zijn, die de discussies, de interesse en de verbeeldingskracht van de enthousiastelingen weer zou kunnen aanwakkeren. Alleen door min of meer op gelijke voet tegenover een reus te staan, zou Bagnaia’s sportieve gelijkenis wereldwijd aantrekkelijk worden. De wet van de sport is meedogenloos: altijd winnen is niet genoeg; het zijn de grote uitdagingen die geweldige coureurs in legendes veranderen.
Jonathan Rea de prachtige biografie: “In Testa” beschikbaar op Amazon