De Formule 1 bestaat uit ongelooflijke uitvindingen die het resultaat zijn van het grote genie van ingenieurs. Deze technologische vleugelslagen hebben het fortuin verdiend van de teams die het voorrecht hebben gehad over de meest ‘visionaire’ technici te beschikken, waardoor hun tegenstanders er elke keer weer toe worden aangezet zich tot de FIA te wenden voor de regelmaat van dit systeem. Een van de uitvindingen uit de hoofden van de Formule 1-ingenieurs was het F-Duct-systeem, dat voor het eerst te zien was op de McLaren tijdens de pre-season tests in Barcelona in 2010. Zo ontstond een van de grootste gevechten die verhit raakten. de start van het seizoen en waarvan het zijn epiloog had tijdens de Spaanse GP van dat jaar.
F-Duct, een systeem om de aerodynamica te verbeteren
De geschiedenis van dit aerodynamische systeem begint een jaar eerder, dat wil zeggen in 2009. De verandering in de regelgeving die in 2009 plaatsvond, bracht sommige teams ertoe op zoek te gaan naar nieuwe oplossingen om de snelheid te verbeteren. McLaren heeft er een gemaakt met zijn twee ingenieurs. Paddy Lowes en Tim Goss hadden aan het project “McLaren Rear Wing 80” gewerkt. Dit project had tot doel de aerodynamische stroming die naar de achtervleugel ging te veranderen, om te proberen deze in een rechte lijn zo stabiel mogelijk te maken. Dit alles zou hebben geleid tot een snelheidsverhoging van bijna 10 km/u. Een echt keerpunt dat Ron Dennis, teambaas ten tijde van het bedrijf Woking, meteen goedkeurde.
Toen dit systeem werd getest, noemde de pers het F-Duct. Een naam vanwege de F-vorm die terug te vinden was op de zijkant van sponsor Vodafone, terwijl Duct simpelweg de vertaling is van duct. Het genie was ook te danken aan het feit dat dit systeem alleen werd gebruikt op verzoek van de piloot, die een knop bij zijn elleboog had. Zodra de piloten op de knop drukten, verminderde het systeem de luchtstroom naar het rolroer, wat leidde tot minder weerstand. Zoals we weten komt deze reductie de topsnelheid enorm ten goede. De MP4-25 was dus een mooie kandidaat voor het Formule 1-seizoen 2010.
De opstand van de rivalen bracht de Formule 1 naar de DRS
De Formule 1-tests in Barcelona boden, zoals gezegd, de mogelijkheid om voor het eerst het F-Duct-systeem op de MP4-25 te observeren. De eerste die zijn stem verhief tegen het Britse bedrijf was Red Bull. Het Oostenrijkse bedrijf was van mening dat dit systeem illegaal was en dat het de aerodynamica van de eenzitter aanzienlijk beïnvloedde. De FIA van haar kant heeft, nadat zij van de andere teams het verzoek had ontvangen om de auto te inspecteren, uitspraak gedaan. Na een zorgvuldige analyse brachten de inspecteurs hun advies uit: “Het F-Duct-systeem is normaal en schendt geen enkel punt van de regelgeving”. De MP4-25 kon dus meedoen aan het topautokampioenschap, zoals hij ontworpen was.
De strijd tussen de verschillende Formule 1-teams laaide op, zelfs Ferrari en Renault probeerden hun eigen F-Duct-systeem te bouwen. Het door de Italiaanse en Franse systemen behaalde resultaat was echter onbetamelijk, zozeer zelfs dat het project op de plank werd gelegd. Tijdens de persconferentie voor de Spaanse GP op 9 mei 2010 verklaarde de FIA echter dat zij aan het einde van het seizoen ook het gebruik van de F-Duct op Formule 1-eenzitters zou verbieden het was bekend dat vanaf 2011 alle auto’s de DRS zouden hebben gemonteerd, dat wil zeggen de mobiele vleugel. Het werk dat de vleugel doet lijkt sterk op dat van de F-Duct en zelfs vandaag de dag is de DRS aanwezig in de twintig eenzitters in het kampioenschap. De DRS helpt enorm bij het inhalen, ook al wordt er vaak aan getwijfeld, omdat het inhaalpogingen bijna voorspelbaar maakt.
De twijfels over DRS in de Formule 1 beginnen dan ook bij de F-Duct
Tegenwoordig horen we steeds meer stemmen die zeggen dat de DRS een buitensporige hulp is, omdat het op voorhand zo’n voordeel biedt dat het voor degenen die vooraan zitten bijna onmogelijk is om zich te verdedigen. Velen hebben het woord ‘inhalen op de snelweg’ gedefinieerd, waarbij ze zich afvragen of het gebruik ervan nog steeds gerechtvaardigd is. De genialiteit van de ingenieurs in de Formule 1 staat op één lijn met het talent van de coureurs en is een belangrijke sleutel tot het winnen van titels. Patty Lowes en Tim Goss brachten een revolutie teweeg in onze geliefde Formule 1 met hun F-Duct-systeem, zo erg zelfs dat de FIA moest ingrijpen en het DRS-systeem moest creëren. Ironisch genoeg was de F-Duct een mijlpaal in de ontwikkeling van de moderne F1-aerodynamica, maar was hij niet zo cruciaal voor het lot van de McLaren die hem uitvond. Ondanks de hulp van dit systeem won het team de titel niet, maar ging die met Sebastian Vettel naar Red Bull.
FOTO: sociale Formule 1