Een podium ontbrak om zijn mooie debuutseizoen nog meer kracht bij te zetten. Diogo Moreira hij eindigde 2022 als de beste rookie van het jaar, voor Daniel Holgado met 9 punten en David Muñoz met 19 lengtes. De 18-jarige Braziliaan, door Maverick Vinales meteen aangeduid als renner om in de gaten te houden, heeft al enkele stukjes geschiedenis voor zijn land weten te schrijven, in de voetsporen tredend van zijn mentor, een zekere Alex Barros… Volgend jaar zal hij ga weer van start met MT Helmets-MSi, die er niet veel over nadacht voordat hij zich ook voorbereidde op het Moto3-kampioenschap van 2023. Waar kan het terecht? Laten we in de tussentijd kijken waar hij al is aangekomen, ook denkend aan zijn voorgangers.
Moreira, wat een mooi seizoen!
Hij is niet de eerste Braziliaanse rijder die we tegenkomen in de ‘jonge’ Moto3-categorie (vóór hem herinneren we ons Eric Granado), maar hij is zeker degene die het beste heeft gepresteerd. Een zesde plaats in de openingsrace in Qatar is al een opmerkelijke prestatie, maar het was nog maar het begin voor Diogo Moreira. Later telden we ook een paar nullen, plus een blessure aan zijn linkerhand na een rampzalig ongeval in Mugello (toen hij op het podium stond). Een probleem dat hem duidelijk conditioneert voor enkele GP’s, maar na de race in Assen zal hij, op de 15e plaats in Aragon na, constant in de top tien eindigen. Het beste resultaat van zijn eerste jaar in de Moto3 is een 5e plaats in de voorlaatste ronde van 2022 in Maleisië, maar laten we ook de historische pole position die hij op Silverstone veroverde niet vergeten. Ook al kwam hij meerdere keren in de buurt, het podium kwam er niet, in tegenstelling tot zijn directe rivalen Holgado en Muñoz, maar het lijkt slechts een kwestie van tijd.
In de voetsporen van Barros
De legendarische renner uit Sao Paulo is nog steeds de beste Braziliaan in het wereldkampioenschap (7 overwinningen, 32 podiumplaatsen in totaal, 5 poles en 4e plaats in het wereldkampioenschap als beste resultaat), maar de jonge Moreira probeert nog meer te doen. Gedeeltelijk is hij daar al in geslaagd: laten we het eerst hebben over de pole position die hij behaalde tijdens zijn 12e wereld GP. Hij was niet alleen de eerste Braziliaan die het deed in de 125cc/Moto3, maar was ook zijn illustere landgenoot te slim af als het om tijd ging. De eerste paal van Alex Barros het kwam niet zo snel: we moeten naar het 500cc-seizoen van 2000, GP op Mugello, een ongelukkige ‘eerste keer’ sinds hij de race beëindigde met een pensionering. Maar zijn debuut in de toenmalige koningsklasse had al 10 jaar eerder plaatsgevonden, in totaal dus 14 jaar na zijn absolute debuut in het Wereldkampioenschap! De tijden zijn iets korter voor het eerste podium: 1992 500cc-seizoen, Barros en zijn Cagiva klimmen naar de 3e trede. We zullen zien of Moreira ook hierin beter kan…
Het begin van het verhaal
De eerste Braziliaan op het wereldkampioenschap was Adu Celsus, geboren Eduardo Celso Santos (1945-2005), die uitzonderlijke resultaten boekte. Drie races in 250cc, 11 in 350cc en één in 500cc tussen 1972 en 1975 voor een rijder die niet alleen met zijn aanwezigheid geschiedenis kan schrijven. In de Zweedse GP van ’73 behaalde hij zijn eerste podium in 250cc, in hetzelfde jaar zegevierde hij in de Spaanse GP in 350cc! Zijn derde en laatste podium komt in de Oostenrijkse GP van 1975 in 350cc. Er is dan Marco Greco, de 58-jarige uit Sao Paulo die al een tijdje gestopt was met racen, die van 1979 tot 1986 ook verschillende keren optrad in het MotoGP-wereldkampioenschap (nooit in de punten), voordat hij overstapte naar auto’s. Hij maakte zijn debuut in Venezuela in 350cc in 1979, tussen 1980 en 1986 reed hij in totaal 19 GP’s, met een 16e plaats in de Zuid-Afrikaanse GP van ’83 als zijn beste algemene resultaat.
Het meest recente
We voegen ook toe aan de lijst van wereldmotorrijders César BarrosAlex’ jongere broer. In 1997 en 1999 was hij een wildcard in de 125cc voor de thuis GP’s, in 1998 reed hij alleen in Argentinië. In 2000 deed hij opnieuw mee aan een wildcard, maar dan in de 250cc, terwijl hij in 2001 zijn enige volledige WK-seizoen beleefde: hij scoorde nooit in de punten. Laatste op de lijst is Erik Granada, momenteel in de MotoE World Cup, vanaf volgend jaar het daadwerkelijke Wereldkampioenschap. Voorheen vonden we hem echter ongeveer de helft van het seizoen 2012 in Moto2, in de tweejarige periode 2013-2014 zit hij in Moto3 (twee punten plaatsingen). In 2017 betwistte hij een wildcard in de tussenklasse, een categorie waaruit hij volgend jaar weer start: hij scoort nooit punten, hij wordt halverwege het jaar vervangen. Hij zit sinds 2019 in MotoE: tot nu toe heeft hij 10 overwinningen, nog eens vier podia en het vice-kampioenschap in 2022.
Jonathan Rea de prachtige biografie: “In Testa” beschikbaar op Amazon
Fotocredit: motogp.com