(hij heeft de laatste 6 jaar, Bradley Ray heeft alle fasen van een (complete) carrière als rijder meegemaakt. Hoogte- en dieptepunten, lichten, schaduwen, van heel dichtbij afscheid nemen van het motorrijden, tot een triomfantelijk 2022 met als hoogtepunt de verovering van de Britse Superbike-titel. In deze periode, op een gegeven moment, “Telepalla”Was zelfs de meest besproken naam onder de opkomende talenten van de productiederivaten, om onderweg een beetje te verdwalen. Ongelukkige keuzes, huwelijken die niet werkten, waardoor de geliefde (bewonderde) Brad Ray in 2018 net dit seizoen terugkeerde. Een achtbaanrit die ons niet langer alleen een belofte heeft teruggegeven, maar een BSB-kampioen. Bovendien met een mondiaal perspectief.
ROUTE ALLES bergopwaarts VOOR BRADLEY RAY
“Het maakt niet uit wanneer je aankomt, maar hoe je aankomt“, Zegt een geweldige stelregel. In feite volgt het volledig de sportieve identiteit van Bradley Ray. Geboren in 1997 uit Ashford, is hij nu een veteraan van motorrijden ondanks de (slechts) 25 jaar oud, de laatste 6 jaar doorgebracht in de BSB. In het meest competitieve en spectaculaire nationale Superbike-kampioenschap ter wereld heeft Brad # 28 zijn dimensie gevonden. Of liever: het sympathieke podium om zijn talent te laten zien. Sterker nog, je carrière redden.
BELOFTE VAN MOTORFIETSEN
Bradley Ray had zich gevestigd onder de rijders die meer konden schitteren in enkele van de meest competitieve seizoenen ooit van de Red Bull MotoGP Rookies Cup.Destijds nog steeds erg ruw, meerdere malen ver buiten de limieten, maar daarvoor verdiende hij geen wereldwijde kans. Om verschillende redenen (economisch, zelfs ‘politiek’) heeft hij die kans nooit gehad. Hij probeerde zelfs zichzelf opnieuw te lanceren in de CEV Moto3, en vond later in Stefano Caracchi en het Vyrus-project een accommodatie in Moto2, net toen niemand in hem geloofde. Andere van zijn collega’s konden spelen voor wereldevenementen, hij niets van dit alles.
RISICO VAN STOPPEN
Als laatste redmiddel keerde hij terug naar zijn vaderland om een pad te proberen tussen de seriederivaten. Goede dingen onder de 600, maar het leek niet genoeg. Zozeer zelfs dat hij eind 2016 serieus overwoog te stoppen. Inmiddels werd zijn carrière uitsluitend gefinancierd door zijn familie, van bescheiden afkomst. Zijn vader Kevin, die nog steeds het seinbord van de pitmuur voor hem vasthoudt, is in het dagelijks leven metselaar. Brad # 28 hielp hem met bouwwerkzaamheden om de eindjes aan elkaar te knopen, en bood zelfs een hand aan zijn moeder die een pub runde. Motorrijden, weet je, is een dure sport (erg duur) en met alle evaluaties van de zaak had het geen zin meer om door te gaan. Tot een onverwacht telefoontje.
HET DEBUT IN DE BRITSE SUPERBIKE
Voor het nieuwe Suzuki BSB-project had het Hawk / Buildbase-team een jonge rijder op het lanceerplatform nodig om te trainen, en vertrouwde hem een derde GSX-R 1000 toe voor het seizoen 2017.Gixxer“Eindelijk bij Brad Ray terechtgekomen. Met een jaarcontract is het waar “laatste kans“. Overtuigend en goed bezig, anders had hij net als zijn vader 24/7 als metselaar gewerkt. Er was geen geld meer, maar er was (eindelijk) een kans. Te midden van algemene scepsis maakte Bradley er het beste van. Als rookie stond hij in 2017 zelfs op het podium en vestigde hij zich als de beste Suzuki-rijder in het kampioenschap, zelfs ten koste van wereldkampioen Sylvain Guintoli. De herbevestiging voor 2018 verdienen en in alle opzichten doorgroeien tot beroepschauffeur. Een grote opluchting voor hem en niet in de laatste plaats voor papa Kev en zijn hele familie.
DE EXPLOSIE VAN 2018
In die 2018 werd Bradley Ray “Telepalla“En het was… een toorn van God op de baan! Klaar voor gebruik, dubbel in Donington Park. Andere podia, andere polen, hij kwalificeerde zich voor de Showdown op slechts 21-jarige leeftijd en kwam in de gunst van Suzuki. De oproep voor de 8 Hours of Suzuka met Yoshimura en een testtest met de GSX-RR MotoGP getuigde van de interesse die Hamamatsu had in Brad. In hem vingen ze een glimp op van een karakter en een “toekomstige Kevin Schwantz“. Maar er ging iets mis.
ONGELUKKIGE KEUZES
De technische crisis van het Buildbase Suzuki-team tijdens het seizoen 2019 duwde Ray weg van het moederbedrijf. Hij kon het niet meer aan. Om een voorbeeld te geven: in Cadwell Park kwalificeerde hij zich op de eerste rij, maar nam niet eens deel aan Race 1 vanwege een technisch probleem tijdens de verkenningsronde. Hiervoor besloot hij de BMW TAS Racing-zaak voor 2020 te omarmen. Een samenwerking die triviaal niet werkte. In korte tijd ging hij van de naam van opkomend talent #1 in het Superbike-circus naar de vergetelheid.
VERTROUW OP EIGEN MIDDELEN
Om opnieuw te lanceren, ging hij van wat de referentie-BMW van de BSB had moeten zijn naar een privéteam, het OMG Racing-team. Een goed eerste jaar met een privé BMW, het hele jaar spelen om over te stappen op een competitieve Yamaha R1, die past bij zijn rijstijl. In deze 2022 is “Telespalla” opnieuw over de hele linie ondervraagd. Zijn enige gedachte was om te winnen en te luisteren naar het advies van zijn mentor en manager Shane Byrne, die een plek voor hem in het wereldkampioenschap probeert te vinden. Geen andere afleiding: hij verliet zijn historische vriendin, hij was een professionele coureur in de ronde 24/7. Op de baan, in training, altijd. Om die titel te veroveren die al lang wordt nagestreefd, met een principiële overtuiging die met luide stem wordt uitgedrukt in het succes na het kampioenschap: “Ik moest gewoon in mezelf geloven, zoals het hele team in mij geloofde“.
BRADLEY RAY: E ORA?
Het motorrijden heeft het vertrouwen hervonden ‘dat’ Bradley Ray bewonderde in 2018. Met meer ervaring en meer bewustzijn. Een opkomend talent dat BSB-kampioen is geworden, met alle reden om een plaats in het wereldkampioenschap te claimen. Een kans die misschien zal hebben of juist in de rij zal moeten staan. Geen probleem voor hem: hij heeft alternatieven (ook economisch belangrijk) in British Superbike en zelfs MotoAmerica. Met sereniteit kan hij naar de toekomst kijken. Aan de andere kant, voor degenen die het risico hebben genomen om de bodem te raken vanuit puur sportief en professioneel oogpunt, is de weg nu bergafwaarts. Zeker als met de #1 als Kampioen 2022 en met de belofte van talent gehouden: met feiten en resultaten.