Bijna een soort van “vorig jaar”, maar de titel is gearriveerd. Alessandro Di Persio, door het Roc’n’DeA-team ingezet in de Yamaha R3 Cup in 2023, begon zonder verwachtingen, maar schitterde daarna steeds meer. De 16-jarige uit Pescara (17 in twee maanden), die als kind zelfs een beetje geïntimideerd was door motorfietsen, maakt zijn weg en is erin geslaagd om op te komen in het Yamaha-kampioenschap voor één merk. De toekomst moet nog worden geschreven, er zijn enkele ideeën, maar alles moet nog worden gedefinieerd.
Een curiositeit is dat de vader de Lorenzo Competicion van Pescara beheert, een van de twee scholen in Italië onder leiding van Chicho Lorenzo, en de methode naar het schiereiland brengt die is ontwikkeld door de vader van de meervoudig wereldkampioen Jorge. Wilt u meer weten? Op de zaterdag van de prijsuitreiking op de Motor Bike Expo in Verona hadden we de gelegenheid om de jonge kampioen uit Pescara te ontmoeten en hem te laten vertellen over zijn triomfantelijke seizoen, maar niet alleen dat.
Alessandro Di Persio, regerend Yamaha R3 Cup-kampioen. Kun je ons vertellen over jouw 2023?
Ik begon zonder enig doel, ik wilde gewoon laten zien waartoe ik in staat was. Het was ook mijn eerste jaar bij een team, daarvoor had ik altijd met mijn vader als monteur geracet en had ik niet veel budget. Dat is totdat we een aantal sponsors kregen, samen met wat geld dat we opzij hadden gezet voor mijn toekomst: we stopten alles in het racen met Roc’n’DeA, een ongelooflijk team waarmee ik meteen heel goed kon opschieten. In de eerste race op Misano ging ik meteen naar het podium, mijn eerste overwinning behaalde ik in Vallelunga, daarna won ik ook in Mugello en Cremona.
Wanneer begon je in het kampioenschap te geloven?
In het begin dacht ik er niet echt over na, ik begon er pas over na te denken toen ik won in Mugello. Ik reed voorop, er was nog maar één race over… Wat moet ik nu doen? [risata] Het eerste jaar stond ik vooraan en vocht ik meteen voor de titel. Het was een beetje verontrustend! Dan het feit dat ik Roccoli en De Angelis had… Ze hielpen me bij alles: ze vertelden me hoe ik me moest gedragen, wat ik moest doen, ze kwamen ook op de baan en keken goed naar de details. Ze hebben mij enorm geholpen om te groeien.
Alessandro Di Persio, waar begint jouw motorgeschiedenis?
Ik begon met minibikes toen ik drie en een half jaar oud was. Ik begon met racen en won verschillende interregionale kampioenschappen, waarna ik in 2015 de sprong naar de CIV maakte, maar ik was slecht… Ik paste echt niet in minibikes. Het jaar daarop vertrok ik en begon in Spanje te racen met MiniGP’s, waar ik begon met trainen. Racen met de Spanjaarden is anders, je moet net zo snel gaan als zij, anders ga je naar huis, en ik heb hard gewerkt om me aan te passen. In het begin ging ik veel langzamer dan de anderen, in 2017 schakelde ik over naar de 12 inch MiniGP 220 en begon halverwege de tafel te komen.
Er zijn tekenen van verbetering.
Ik ben toen overgestapt naar Moto5 en eindigde als 6e-7e, dus het ging heel goed. Het was een kampioenschap op hoog niveau: Pedro Acosta reed er bijvoorbeeld in en won het jaar ervoor. In 2019 keerde ik terug naar Italië, ik had geen budget meer, en ik begon opnieuw vanaf de Ohvale 190, altijd met mijn vader en zonder team. Ik behaalde een paar podiumplaatsen op nat wegdek, terwijl ik op het droge vooral problemen had op de rechte stukken en bij het uitkomen van bochten. Zo ging het ook in PreMoto3, waar ik in 2021 en 2022 reed.
We komen aan bij 2023 in de Yamaha R3 Cup.
Ik zet hier alles op in. Of ik ging snel, of ik stopte! Het ging goed. Ik slaagde er ook in om naar Portimao te gaan voor de SuperFinale en eindigde als 6e.
Alessandro Di Persio, wat zijn de plannen voor 2024?
We zijn nog aan het kijken wat we moeten doen. We kunnen nog wel wat andere sponsors gebruiken: ook al heb ik gewonnen, we komen nog steeds een beetje tekort. Andere hypotheses zouden de Kawasaki Trophy of het Blu Cru-kampioenschap zijn, maar we zijn nog steeds aan het evalueren.
Omslagfoto: Team Roc’n’DeA