De terugkeer van Marc Marquez tijdens de MotoGP-weekends is niet pijnloos. We hebben te maken met fysieke beperkingen, vier operaties aan de rechterarm in twee jaar zullen nog lang voelbaar zijn. En dan is er nog een Honda RC213V om te beheren die het kompas van de evolutie heeft verloren en wanhopig op zoek gaat naar zijn gegevens om de Japanse ingenieurs in staat te stellen de nodige wijzigingen aan te brengen. 13e plaats aan het einde van de kwalificatie in Aragon, 66 duizendsten scheiden hem van toegang tot Q2 die in plaats daarvan in handen komt van Johann Zarco.
Lichamelijke problemen in de ochtend
Na meer dan honderd dagen stilstand is een aanpassingsperiode nodig om de roest te verwijderen en weer op krachten te komen en rij-automatismen te krijgen. Toch laat Marc Marquez zich zelfs voor de crash op zaterdagochtend en een bloemlezing met zijn arm aan het woord over zichzelf. Alles wijst erop dat het herstel op schema ligt en Honda ziet licht aan het einde van de tunnel en begint met het plannen van het volgende MotoGP-seizoen. Een eerste teken is de nieuwe Kalex aluminium swingarm die nog steeds wordt gecontroleerd door de Cervera-kampioen. Maar de ogen zijn vooral gericht op de atletische omstandigheden van de kampioen. “De problemen begonnen in FP3, want op vrijdag voelde ik me ‘s ochtends niet lekker. In de middag reed ik beter“, legde hij uit op de persconferentie na de kwalificatie.
De 13e plaats is op dit moment representatief voor het motorrijderspakket: “Vandaag ging ik terug naar de realiteit… Ik had het gevoel dat veel rivalen zeiden dat ik op het podium stond, maar ik ken mijn realiteit. Om hier te zijn en met de besten te vechten, moet je een goed gevoel hebben en een goed uitgangspunt hebben. De mijne is nu, maar het doel is om kilometers te verzamelen, om te draaien. Natuurlijk zal ik pushen, maar wetende wat onze grenzen zijn“. Hij heeft geen specifiek doel, maar om de geblokte vlag te bereiken, zou het een groot succes zijn om 23 opeenvolgende ronden vol te houden.
De realiteit van MotoGP
De reactie op de val in FP3 was ook goed, zonder gevolgen stond hij prompt op om naar de pits te rennen en de tweede fiets te pakken. “Je wilt nooit vallen, maar op een gegeven moment de eerste val zo maken, uitglijden, is een verademing. Je zegt: ‘Ik ben gevallen, dat is genoeg’. Het is drie maanden geleden dat ik mezelf met 150 km/u over het asfalt sleepte. Het gevoel is niet hetzelfde, maar toen ging ik de tweede fiets halen, mijn arm had er helemaal geen last van. Het is belangrijk om je op je gemak te voelen. Dit betekent dat als ik val, ik beide armen kan omdoen, niet alleen de linker“. Een niet-secundaire mentale stap die zal dienen om het vertrouwen te vergroten en de weg naar de overwinning te vinden.
Hier in Aragon wordt het een MotoGP-ronde op de touwen, genoodzaakt om de schade te beperken, maar essentieel om alle versnellingen te oliën. “Ik weet dat er hoge verwachtingen zijn, maar je moet realistisch zijn“Marc Márquez concludeerde. “Het zou leuk zijn om eruit te komen, weg te rennen en te winnen, maar daar gaat het nu niet om. De realiteit is een andere“.