Ένας μάλλον ήσυχος Κυριακάτικος αγώνας, μέχρι το κλικ των τελευταίων γύρους. Ο Johann Zarco κυριολεκτικά λύθηκε στο τέλος, μπαίνοντας με δύναμη στη μάχη για την 4η θέση και τελικά την κατακτώντας. Ο σημαιοφόρος της Pramac Ducati, επηρεασμένος σε όλο το GP της Πορτογαλίας, έκλεισε με ένα καλό άλμα, καταφέρνοντας να πάρει το καλύτερο από έναν αναζωογονημένο Alex Marquez, έναν πονεμένο αλλά μάχιμο Brad Binder και έναν Jack Miller που ήταν έξαλλος με το KTM. Περαιτέρω επιβεβαίωση ότι όλα τα Ducati είναι εκεί για να πουν τη γνώμη τους στη νέα σεζόν MotoGP.
Σουτ του Ζάρκο
Ο χώρος της εξέδρας είχε πλέον εδραιωθεί, ωστόσο δημιούργησαν ένα σόου που κόβει την ανάσα, από το χειροκρότημα μέχρι την καρό σημαία. Να σκεφτείς ότι ο αναβάτης #5 ήταν μόλις 9ος με λίγους γύρους! «Οι άλλοι ήταν πιο γρήγοροι από την αρχή, μου έλειπε λίγη ταχύτητα στην αρχή» είπε ο Ζάρκο. Του πήρε πολύ χρόνο για να βρει τη σωστή ισορροπία, ακριβώς μέχρι επτά γύρους από το τέλος, όταν τελικά κατάφερε να βρει τον ρυθμό του. Από εκείνη τη στιγμή αυτός και η Ducati του έβαλαν πραγματικά το turbo: σε λίγους γύρους άφησε το P9 που κρατούσε για πολύ καιρό και έβαλε στο στόχαστρό του εκείνους που είχε μπροστά του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα επανασύνδεσε το μαχητικό γκρουπ της τέταρτης θέσης.
Ένεση εμπιστοσύνης
«Τερματίζοντας 4η ή 7η είναι το ίδιο, αλλά το χαμόγελο είναι μεγαλύτερο» δήλωσε ο Γάλλος από το Pramac, αποφασιστικά ικανοποιημένος από το φινάλε του GP. «Κατάφερα να προσπεράσω τρεις αναβάτες στους τελευταίους γύρους, ήταν ωραίο! Παλεύανε με το κράτημα, μπόρεσα να τους εκμεταλλευτώ». Πράγματι, στους τελευταίους γύρους ο Zarco έδειξε πραγματικά την τέλεια αίσθηση με την Ducati του. «Είναι πολύ ωραίο όταν νιώθεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις και τα καταφέρνεις, στον πρώτο αγώνα είναι ακόμα καλύτερα!» Μια ωραία ένεση αυτοπεποίθησης για έναν αναβάτη που (ομαδική λέξη) χρειάζεται πάντα να αισθάνεται σωστά σε κάθε λεπτομέρεια για να χαλαρώσει πραγματικά. Είναι αυτό μια αρχή; Οι θαυμαστές του συνεχίζουν να ονειρεύονται το backflip, το σήμα της πρώτης νίκης στο MotoGP που ακόμα περιμένει…
Φωτογραφία: Valter Magatti