bij Marc Seriau/paddock-gp
Na een evaluatie van het technische aspect van deze pre-season periode (in het eerste deel van het interview), wierp Hervé Poncharal enig licht op het werk van het GASGAS-fabrieksteam tijdens de driedaagse MotoGP-test in Sepang. De deskundige Tech3-baas onderstreepte vervolgens het uitstekende gevoel dat hij aan het begin van het seizoen vond en voedde zo een passie die lang geleden was ontstoken. Het tweede deel van het interview.
Hervé Poncharal, laten we het hebben over de Sepang-testen. Ben je tevreden met de prestaties van de ervaren Pol Espargaro en de groentje Augusto Fernandez?
Ik heb mezelf beloofd om geen uitspraken meer te doen om sociale media niet te ontsteken, maar ik kan je mijn gevoel vertellen. Zeker de grote bazen van Pierer Mobility, Stefan Pierer en Hubert Trunkenpolz, hadden liever het beste van hun coureurs op P1, P2, P5 gezien. In plaats daarvan sloot Pol Espargaro op P13. Op dit moment zien we dezelfde situatie als in 2022, met twee Italiaanse fabrikanten die het heel goed doen. We moeten dus blijven werken en vooruitgang boeken. We moesten ook een aantal dingen testen, zowel in het chassis als qua motor, elektronica enz., die we de voorgaande jaren niet hadden gehad. Nooit! Een ongelooflijke klus die buiten het seizoen is geleverd door iedereen die betrokken is bij de MotoGP bij Pierer Mobility.
Uitdagende testen
Het weer was niet geweldig en we hadden minder tijd op de baan dan we hadden gepland om te testen. Ik zeg dit niet om excuses te maken, maar het klassement weerspiegelt de time attack, d.w.z. een kwalificatiesituatie. Maar met Jack Miller, Brad Binder of Pol Espargaró concentreerden we ons meer op het proberen alles te herzien wat er te proberen was. Wat de aerodynamica betreft, hadden we bijvoorbeeld twee versies, rekening houdend met het werk van het Red Bull Technology Center en dat van de Pierer Mobility-groep. We hebben daarom veel dingen kunnen testen voordat we de informatie vergeleken en dus een meerderheidsoordeel hadden voor de vier renners. We gaan bijvoorbeeld geen vier verschillende aerodynamica maken voor de vier rijders, of vier verschillende motorspecificaties. We hebben ons meer gericht op waar we het eerder over hebben gehad, om zondagavond te kunnen zeggen “Dit is de fiets waarvan we denken dat deze vandaag de dag het meest efficiënt is”. Maar dit geeft aan dat er veel is gedaan ronden zonder noodzakelijkerwijs naar de tijd te kijken. Zondagmiddag had de technische ploeg van Pol hem gevraagd of hij een setje nieuwe banden wilde opzetten om een tijdsaanval te proberen. Maar hij antwoordde “Nee, het is 16.30 uur, ik heb gedaan wat ik moest doen en als je een halve seconde probeert te verbeteren of zoiets, kan ik de motor kapot maken. Ik ben in goede vorm en we hebben het werk gedaan dat we wilden doen met de ingenieurs. Nu neem ik het vliegtuig en ga naar huis, tot ziens in Portimão”. Het is de reactie van iemand die zich goed voelt in zijn schoenen, die behoorlijk zelfverzekerd is, die voelt dat hij zijn werk heeft gedaan en die duidelijk ervaring heeft.
Een nieuw jaar voor Tech3
We hadden een magisch jaar in 2020: we wonnen twee races, onze eerste als MotoGP-team, en we waren ontzettend blij. 2021 en 2022 daarentegen waren moeilijke jaren en daar wil ik het niet eens over hebben. Ik denk dat het team altijd professioneel is geweest en 100% toegewijd aan hun missie. Meer zeg ik niet, maar ik heb veel dingen gelezen die me raakten, niet ik persoonlijk omdat ik gepantserd ben, maar dat me raakte omdat het mensen betrof die er voor 120% bij betrokken waren. Mensen die al hun tijd, hart, ziel, motivatie en knowhow hebben gegeven. Maar ik zei niets.
Wat me vandaag gelukkig maakt, is dat er een nieuwe structuur is genaamd GASGAS Factory Racing Tech3. We ontmoetten Pol Espargaro, die net Honda heeft verlaten en eerder bij Factory KTM werkte, samen met zijn hoofdmonteur die Paul Trevathan heet. We hebben Augusto Fernandez, een rookie: hoewel er veel werk was in Sepang, heerste er tijdens de tests een ongelooflijke sfeer. Sinds hun terugkeer hebben Pol Espargaro en Paul Trevathan me veel dankbetuigingen gestuurd voor de betrokkenheid, voor het werkniveau van het team, voor deze zo menselijk mogelijke sfeer. Natuurlijk is het erg leuk!
Poncharal: “De dunne lijn tussen held en nul”
Ik herinner me 1994: we behaalden het hele jaar geen enkel punt in de 250cc en kregen al snel kritiek. Een paar maanden later, met dezelfde motor die toen een jaar oud was, hetzelfde team, maar met een nieuwe rijder genaamd Olivier Jacque, waren we genieën en het beste team in de paddock. Aan de mensen die me kwamen opzoeken om het me te vertellen, antwoordde ik als volgt: “We waren geen schurken en we zijn geen helden”. Er is een heel dunne lijn tussen held en nul, en sommige mensen, of het nu journalisten, commentatoren of soms zelfs acteurs zijn, zouden er goed aan doen om na te denken en hun mond te spoelen voordat ze dingen zeggen die pijn doen. Mensen die alles zwart op wit zien en die schieten op degenen die wat moeite hebben met het trekken van overhaaste conclusies en overhaaste oordelen zonder de halve waarheid te kennen. Het is een beetje zoals de moderne wereld, waar je bovenop Olympus staat en dan aan de schandpaal wordt genageld zonder echt te begrijpen waarom. Je moet het accepteren en ik accepteer het, maar bepaalde uitspraken komen overweldigend in je op. Dus de complimenten die na de Sepang-tests aan het team werden gegeven, maken me erg blij, vooral voor alle mensen die hard werken om de renners het beste van zichzelf te geven.
KTM’s inzet
Ik was ook blij dat Pol Espargaró ons eind januari kwam bezoeken in Bormes-les-Mimosas met Paul Trevathan. Het is nog nooit gedaan vóór het seizoen, ooit! Het was gewoon om elkaar beter te leren kennen, om twee dagen samen door te brengen, en ik vond het geweldig. We zullen later zien wat er op het circuit gebeurt, maar ons werk betekent ook samenleven, samenwerken en alles geven. De renner doet zijn best met de zekerheid dat zijn technische ploeg in hem gelooft, hem steunt en hem het best mogelijke materiaal aanbiedt zodat hij zijn best doet. We mogen ook niet vergeten dat we bij Pierer Mobility ondernemers hebben die zeer hoge bedragen investeren in aanbestedingen. Zelfs als hun motor niet de beste is, moet de inzet nog steeds worden erkend en gewaardeerd: ze zijn niet verplicht en ze kunnen ook verschillende marketingoperaties uitvoeren, zoals in het geval van Suzuki. In plaats daarvan geven ze ons de kans om onze passie als echte acteurs te beleven.
De sfeer in het team
Iets anders waar ik blij van werd, was de terugkomst uit Sepang. Ik heb het hele team bij elkaar gekregen om te vertellen wat Pit Beirer, Pol en Paul me hadden verteld, die me enorme complimenten hadden gegeven na de tests in Maleisië. Ook zij hadden bepaalde dingen in de pers gelezen en daar werden ze heel blij van. Ik hou van deze sfeer: als je de garage binnenkomt en lacht, als de chauffeur iedereen in de handen klapt en met een paar onzin naar buiten komt. Wat hij ‘s avonds met zijn team eet, grapt hij “Morgen repareren we ze allemaal!” . Pol heeft al aangeboden om samen te zijn tijdens de overzeese GP-weekenden.
Als het Continental Circus echt niet meer bestaat, is het geweldig om een vorm van geest uit die tijd te behouden. Het feit dat Nicolas Goyon de rol van teammanager op zich begint te nemen, is positief: het helpt me om een stap terug te doen en meer open te staan voor menselijke relaties met de renners en de ploeg. Ik heb een goed gevoel, ik vind het leuk, net als het feit dat we GASGAS Factory Racing zijn en dat we iemand van de fabriek in de garage hebben die ziet hoe het met ons gaat, en die geloofwaardigheid verleent aan de kwaliteit en kwantiteit van werk gedaan in Tech3. De jongens verdienen het.
Hervé Poncharal, we horen dat u bijzonder uitkijkt naar de start van het seizoen. Hoeveel jaar ben je al teammanager?
Goede vraag! Ik weet het niet. Ik doe mee aan wedstrijden sinds 1979, aanvankelijk als vriend van de renners, vooral met Marc Fontan. Ik begon in 1983 bij Honda France te werken, maar had al verschillende GP’s gevolgd met Marc Fontan. In 1984 waren de twee hoofddisciplines Endurance en de Dakar bij Honda, maar ik volgde Raymond Roche in verschillende evenementen toen hij de drie cilinders had. HRC bracht de RS 250cc Compé-Client uit in 1985 en ik racete het grootste deel van het seizoen, maar werd pas manager bij een GP in 1986. In Honda France hadden we een NSR na de wereldkampioenstitel van Freddie Spencer in 1985. Destijds was er maar één fabriek fiets, maar het volgende jaar besloot Honda om andere te bouwen voor verhuur aan privéteams. Zij waren de eersten die het deden, Honda France huurde er vervolgens een en creëerde de Grand Prix-afdeling, waarvoor ik verantwoordelijk werd. Dus mijn eerste volledige seizoen als teammanager was in 1986, en sindsdien heb ik nooit meer een Grand Prix gestopt of gemist! Dus dat zijn 37 volledige seizoenen, de rest niet meegerekend. Verdorie, dat is lang! (lachen)
Fotocredit: motogp.com
Het originele artikel op paddock-gp