Mistrz MotoGP Francesco Bagnaia rządzi w klasyfikacji kierowców i szybko zmierza w kierunku swojego drugiego tytułu mistrza świata. Doskonale zna ograniczenia i mocne strony Ducati Desmosedici i może w tym momencie cieszyć się maksymalnym wsparciem technicznym. A mając Eneę Bastianini w wielkich tarapatach w drugim rogu pudełka, „Pecco” może mieć jasną drogę do ponownego potwierdzenia mistrzostw świata,
Bagnaia bohater chwili
Pomimo dominacji chwili, Bagnaia zachowuje swoją wielką pokorę i zawsze żyje trochę za kulisami na padoku. Nigdy nie okazywał tej szalonej chęci popisywania się, przeżywania chwały chwili, pojawiania się za wszelką cenę w telewizji i gazetach. Ktoś w Hiszpanii udaje, że nie wie, kto jest mistrzem świata… Czego brakuje, żeby być gwiazdą? “Bądź bardziej charyzmatyczny, ale tego się nie nauczysz. Bardzo różnię się od Valentino (Rossi) i nie chcę być postacią, ale być sobą – powiedział „AS” -. Ludzie zaczynają rozumieć, kim jestem i podoba mi się to, ponieważ nie chcę zacząć być tym, kim nie jestem„.
Nieudane dziedzictwo Rossiego
Część zasług za jego sukces można przypisać jego mentorowi Valentino Rossiemu i Akademii VR46. Dorastał razem z nimi, doskonalił swój styl jazdy, znajdował właściwe sposoby na wejście na najwyższe pozycje. Nie mógł odziedziczyć wszystkiego po Doktorze, wciąż go brakuje.mentalność, siłę w głowie, kiedy coś poszło nie tak. Udało mi się wygrać, gdy inny zawodnik był znacznie szybszy i stopniowo się tego uczę. Był o wiele bardziej charyzmatyczny i z przyjemnością obserwowałem jego celebrację. Miał odpowiedzi dla wszystkich, których się nie spodziewałeś. Chcę się od niego uczyć, jak być silnym, gdy coś idzie nie tak, ale Valentino był na innym poziomie„.
Dzięki Ducati
Dziewięciokrotny mistrz świata miał też wielką odwagę, by przesiąść się z Hondy na Yamahę, aby udowodnić wszystkim, że jest najlepszy. Niektórzy już krążą plotki, że Francesco Bagnaia jest najlepszy tylko dzięki Ducati…”Wielu tak mówi, ale ja wygrywam u siebie i na razie mi to nie przeszkadza. Wiem, jaki mam potencjał. Wiem, ile razy jestem do przodu, a czasem do tyłu. Najbardziej, co pokazuję sobie i każdemu, kto zna ten sport, jest potencjał, jaki mam. Kiedy się zmęczę, pomyślę o tym, ale na razie nie przeszkadza mi, że tak mówią – podsumował talent z Piemontu -. Jedyną osobą, która jest zawsze na czele z Ducati, jestem ja„.
Jonathan Rea wspaniała biografia: „In Testa” dostępna na Amazon