Ο Francesco Bagnaia ηγείται του πρωταθλήματος MotoGP και οδεύει προς τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο. Ο μαθητής της Ακαδημίας VR46 οδεύει προς ένα άλλο ιστορικό ορόσημο: μετά από 15 νίκες είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Andrea Dovizioso για να γίνει ο πιο επιτυχημένος αναβάτης με την Ducati. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο Κέισι Στόουνερ με 23 νίκες. Ήδη πρωταθλητής του Moto2 τη σεζόν 2018, ο Pecco χρειάστηκε να περάσει δύσκολες στιγμές πριν γίνει αστέρι στην κορυφαία κατηγορία.
Η αυγή του Francesco Bagnaia
Με τον τίτλο του MotoGP το 2022, ο Pecco Bagnaia έφτασε στο υψηλότερο σημείο της αγωνιστικής του καριέρας μέχρι σήμερα. Αλλά το να φτάσει εκεί δεν ήταν πάντα εύκολο για τον 26χρονο, ο οποίος μεγάλωσε στη σκιά της Ακαδημίας του Valentino Rossi μετά το περίπλοκο ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τόσο που σκέφτηκε να αλλάξει κατεύθυνση. Μια καριέρα που ξεκίνησε το 2012 σε ηλικία 15 ετών, όταν μπήκε στο CEV Moto3, όπου ήδη διασταυρώθηκε με τον Alex Marquez και άλλους. “Πάντα αγωνιζόμουν στην κορυφή ενάντια στον Ρινς και τον Μάρκες. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν έτοιμος για το Παγκόσμιο Κύπελλο, οπότε ήθελα να μείνω στο ισπανικό πρωτάθλημα για έναν ακόμη χρόνο“.
Τα πρώτα σύννεφα στην καριέρα μου
Τα σχέδια του αναβάτη του Πιεμόντε άλλαξαν όταν έκανε το ντεμπούτο του στο Moto3 GP το 2013 με ένα FTR Honda μαζί με τον Romano Fenati για την Team Italia. Ο Francesco Bagnaia δεν κατάφερε αμέσως να τακτοποιηθεί ιδανικά στη νέα κατηγορία, συγκεντρώνοντας μηδέν βαθμούς και μεγάλο πλήγμα στο ηθικό. “Ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου. Ήμουν αναβάτης Dorna και με ήθελαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Εξ ου και αυτό το πρόωρο βήμα», είπε στο Speedweek.com. Σε 17 Grand Prix δεν μπήκε ποτέ στο top-15, με την 16η θέση στη Μαλαισία να είναι το καλύτερο του αποτέλεσμα. “Αυτή η εμπειρία με βοηθάει να κατακτήσω δύσκολες καταστάσεις σήμερα. Έμαθα να μην τα παρατάω ποτέ“.
Η πρώτη νίκη
Το 2014 άρχισε να κάνει ένα βήμα μπροστά, επίσης χάρη στην είσοδό του στην Sky Racing Team VR46, και πάλι με συμπαίκτη τον Romano Fenati. Στη συνέχεια μετακόμισε στην εργοστασιακή ομάδα Mahindra του Jorge “Aspar” Martinez όπου ήρθαν τα πρώτα του βάθρα και οι νίκες. Η πρώτη επιτυχία στο Assen, ένα σιρκουί που έχει κάνει τατουάζ στο σώμα του για μια ζωή. Η παραμονή στην ομάδα Aspar του επέτρεψε επίσης να μάθει την ισπανική γλώσσα. “Μου έδωσαν το κίνητρο να επιστρέψω στην κορυφή. Τους είμαι ευγνώμων για αυτό“.
