Στην αρχή του πρωταθλήματος, ο αποχαιρετισμός του Andrea Dovizioso στο MotoGP ήταν στον αέρα, πολύ εμφανείς είναι οι δυσκολίες συγγένειας με τη Yamaha M1 που φαίνεται να πηγαίνει δυνατά μόνο στα χέρια του Fabio Quartararo. Στο Misano, ο 36χρονος από το Forlì έκλεισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για να αφοσιωθεί σε άλλα έργα που σχετίζονται με το μοτοκρός, αλλά μαζί του ο Ramon Forcada θα πρέπει επίσης να μείνει στο σπίτι, περιμένοντας ίσως μια καλή προσφορά για το 2023.
Ο Φορκάντα φεύγει με τον Ντοβιτσιόζο
Η εκπληκτική απόφαση του Andrea Dovizioso να αποσυρθεί, η οποία ήρθε μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ανάγκασε τον Καταλανό αρχηγό πληρώματος να εγκαταλείψει πρόωρα το κουτί της WithU RNF Yamaha Team. Κανένα άνοιγμα για αυτόν ενόψει του περάσματος της ομάδας του Ραζάλι στην Απρίλια, αλλά ο δικός του δεν θέλει να τον αποχαιρετήσει. “Ο τελευταίος μου αγώνας; δεν ξέρωΟ Ραμόν Φορκάντα παραδέχεται στον Νταζν. «Για φέτος ναι. Του χρόνου θα δούμε τι θα γίνει. Το σίγουρο είναι ότι του χρόνου δεν θα συνεχίσω σε αυτή την ομάδα. Είναι φυσιολογικό ότι αν πρόκειται να δοκιμάσουν κάτι νέο δεν έχουν εξωτερικούς ανθρώπους. Για του χρόνου δεν ψάχνω τίποτα, αν έρθει κάτι ενδιαφέρον, αυτό είναι, αλλιώς θα συνταξιοδοτηθούμε“.
Στο MotoGP πρέπει να είσαι τολμηρός
Συνδεδεμένος με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για περισσότερα από τριάντα χρόνια, συνεργαζόταν πάντα με Ιάπωνες κατασκευαστές. Ήταν ο επικεφαλής μηχανικός του Alex Barros στην ομάδα της Repsol, συνόδευε τον Tohru Ukawa στο Camel Honda Pons και αργότερα μετακόμισε στο γκαράζ της LCR Team την εποχή του Casey Stoner και του Carlos Checa. Το 2008 μετακόμισε στη Yamaha σε συνδυασμό με τον ερχομό του Jorge Lorenzo, έκτοτε δεν άφησε ποτέ το brand Iwata, συνεργαζόμενος με τον Franco Morbidelli και τελικά τον Andrea Dovizioso.
Ο Ramon Forcada γνωρίζει τέλεια το περιβάλλον της Yamaha, όπου ο Quartararo είναι ο μόνος ανταγωνιστικός αναβάτης από το 2021 έως σήμερα, παρά το γεγονός ότι το YZR-M1 έχει μερικά πάρα πολλά προβλήματα σε σύγκριση με τους άμεσους αντιπάλους του. “Όταν σταματάς να εξελίσσεσαι, μου λείπει μια λάτιν νοοτροπία. Έχω δουλέψει πολύ με τους Ιάπωνες και πάντα ψάχνουν την τελειότητα“. Σύμφωνα με τον Καταλανό τεχνικό, χρειάζεται περισσότερη ψυχική και λειτουργική ευελιξία στη Yamaha για να γίνει ένα ακόμη βήμα. “Δεν πρέπει να φοβούνται τόσο πολύ μήπως κάνουν λάθος. Στη Ducati υπάρχουν πράγματα που δεν δουλεύουν, εδώ όχι. Αυτό που φτάνει δουλεύει γιατί το δοκιμάζουν τρεις μήνες αλλά μέχρι να το κυκλοφορήσουν οι άλλοι έχουν ήδη βγάλει άλλες τρεις εκδόσεις“.
Παίζοντας με τους κανόνες
Σε ένα πρωτάθλημα MotoGP που βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο όριο, οι τεχνικές λύσεις πρέπει να φτάνουν όλο και πιο γρήγορα. Από την άλλη, η Yamaha, όπως και η Honda, αργούν πολύ να φέρουν ενημερώσεις στην πίστα. Αυτό οφείλεται και στον φόβο της μη τήρησης των κανονισμών, κάτι που δεν συμβαίνει για παράδειγμα στη Ducati. Όπως και με την πίεση στο μπροστινό ελαστικό, όπου οι ευρωπαϊκές ομάδες παραλείπουν ευχαρίστως το όριο των 1,9 bar που επιβάλλει η Michelin. “Το πρόβλημα της πίεσης των ελαστικών είναι πολύ περίπλοκο, γιατί πρέπει να πιστεύεις αυτό που λέει η Michelin, ότι είναι πρόβλημα ασφάλειας… Πήγαμε στο 1,6, ακόμα λιγότερο, και εξακολουθεί να λειτουργεί. Οπότε αν το 1,6 δουλεύει καλύτερα και πρέπει να πας στο 1,9 … λοιπόν, υπάρχουν αυτοί που λένε ‘ναι κύριε’, και αυτοί που βάζουν 1,6 …“.