Het duurde veel langer dan zijn Can-tweeling, maar Deniz Oncu heeft nu eindelijk een Grand Prix gewonnen. De perfecte poot kwam aan het einde van de race op de Sachsenring, waarin de jonge Turkse rijder (zij het met krampen vanaf de eerste ronden) alles voor elkaar wist te krijgen. Meerdere keren had hij zijn eerste overwinning helemaal op het einde zien wegnemen, dit keer was hij degene die met deze methode won. De arme Sasaki, die vanaf het begin het bevel had gevoerd, betaalde de prijs, maar een klein gaatje in de laatste bocht was genoeg voor de KTM Ajo-vaandeldrager om zijn grote kans te zien. Hij maakte geen fout en nu is de glimlach veel breder: een gewicht is opgeheven, nu is ook Deniz Oncu een winnaar, net als zijn broer en de andere jongens onder leiding van Kenan Sofuoglu.
Oncu, de koerswijziging
Na een ingetogen start van het seizoen schakelde de #53-rijder eindelijk over naar een versnelling en kwamen de eerste podiumplaatsen. Maar er ontbrak nog iets: ga gewoon terug naar het podium in Mugello, of de laatste GP in Italië, toen Moto3-leider Daniel Holgado weer een grap uitgaf op de finishlijn. Die eerste overwinning was bijna een vloek aan het worden… Maar Deniz Oncu zette meteen door en plaatste zich meteen tussen de hoofdrolspelers op de Sachsenring. In de kwalificatie trok Sasaki een aas uit zijn mouw en zette een ongelooflijke ronde neer, maar Oncu zat in de tweede box, klaar om de aanval in te zetten. Dat lukte hem niet meteen, de poleman had namelijk wat marge gewonnen, terwijl hij in een kleine groep van drie bleef om te strijden voor de andere plaatsen op het podium… Het was hem op een gegeven moment niet genoeg op een bepaald moment was er de klik en de race Oncu begint serieus.
Wee het been
Hij liet Holgado en Ortola achter zich, zette een indrukwekkend tempo neer, gestaag in 1:25 tegen Sasaki’s lage 1:26. Af en toe over het pijnlijke linkerbeen wrijven, of het uit de fiets strekken, of zelfs uit het zadel opstaan. Hoe kan dat? Geen eerdere blessures, het probleem is zijn lengte en een Moto3 die te klein is geworden. “Ik heb er alles aan gedaan, het deed me vreselijk pijn” gaf Oncu toe. Toen hij zijn debuut maakte in het Wereldkampioenschap was hij erg klein, maar door de jaren heen is hij enorm gegroeid: nog een moeilijkheid in de categorie. Ook dit doet Deniz Oncu glimlachen: “Ik ben een lange rijder, maar ik ben snel, dat laat ik altijd zien.” Op dit circuit was het echter lastig. “De pijn zou alleen maar erger worden, door eraan te denken zou ik alleen maar meer en meer mijn focus verliezen” zei Oncu. “Dus zei ik tegen mezelf dat ik maar aan één ding moest denken: volhouden en, indien mogelijk, Sasaki weer vangen.” Sindsdien heeft hij, alsof hij een schakelaar had omgezet, aan niets anders gedacht.
“Ik had niet verkeerd moeten gaan”
Ayumu Sasaki rolt duidelijk niet de rode loper voor hem uit. Hij wil ook de overwinning, het zou een waardevol statement zijn op het thuiscircuit van zijn team. De KTM Ajo-rijder haakt vervolgens af op zijn Japanse collega, die vanaf de eerste bochten op de vlucht was, maar daarna goed moest bestuderen. “Het beste punt was in de laatste bocht: ik ben snel tijdens het remmen, hij is snel in de bochten en op de rechte stukken. Ik had geen fout moeten maken.” En dat deed hij niet: hij bleef kalm en wachtte op de laatste kans, zonder die weg te laten gaan. Eenmaal over de finishlijn ‘neemt hij zijn hoed af’ voor Sasaki, maar deze keer viert hij samen met KTM Ajo: na zoveel mislukte pogingen brak Deniz Oncu los! “Ik verloor veel races met een paar meter verschil op het rechte stuk. Deze keer won ik uiteindelijk en met een paar meter verschil. Het was de klik die ik zocht” onderstreepte hij.
Oncu haalt het gewicht eraf
“Het is fantastisch, het is een droom die uitkomt!” Het is een eerste overwinning die veel betekent voor hem, zijn familie, maar ook voor de kleine groep jonge beloften gecreëerd door Sofuoglu. Deniz Oncu deed er langer over dan de anderen, maar het kwam er eindelijk. “Ik heb vier verdomde jaren moeten wachten” herinnerde KTM-rijder Ajo zich. “Niet alleen ik, maar iedereen die me duwde en daarom op me wachtte. Ik nam een last van me af, alle druk van mijn schouders. Kan Oncu (nog steeds houder van het vroegheidsrecord), Toprak Razgatlioglu, Bahattin Sofuoglu, nu ook hem. Pas de tweede Turk die dit doet in het Wereldkampioenschap na zijn tweelingbroer. Dat was een hit zonder vervolg, maar Deniz Oncu groeide stap voor stap en werd een van de referenties in de categorie. En kijk uit voor verrassingen met zo’n lang seizoen.
Foto: Red Bull KTM-knoflook