Afgelopen weekend waren veel JuniorGP-jongens hoofdrolspelers in de CIV in Mugello. Alessandro Morosi daarentegen heeft zijn specialiteit veranderd en neemt deel aan de Internazionali d’Italia Supermoto in Viterbo. Een weekend racen met Gazza Racing: 3e in Race 1, 2e in Race 2 en daarmee tweede van de dag achter teamgenoot Alessandro Sciarretta, gekroond tot S4-kampioen. Een blijk van genegenheid voor teameigenaar Max Gazzarata, samen met de wens om elkaar uit te dagen in een specialiteit die in de loop van de tijd een echte passie is geworden. Terwijl we wachtten op de Moto3-tests medio september in Aragon, hadden we de gelegenheid om er met hem over te praten.
Alessandro Morosi, vertel ons over het weekend op een motard.
Ik had ook voorstellen voor wildcards bij de CIV, maar ik had al een afspraak met Gazza Racing om motard te rijden. Ik heb zoveel respect voor Max [Gazzarata] voor wat hij door de jaren heen voor mij heeft gedaan, dus ik wilde geen rare dingen doen. Het ging goed, we zijn tweede geworden! Maar het was moeilijk omdat mijn arm ook blokkeerde… Na de helft van de race, laten we zeggen 9-10 ronden, begon ik met wheelies om plezier te blijven hebben.
Is dit jou eerder overkomen?
Nee, ik moet eigenlijk al een echo maken. In theorie zou het echter moeten komen doordat ik zowel vrijdag als zaterdag een strak pak aan had, naar mijn mening is mijn arm ontstoken geraakt. Zondag heb ik van overall gewisseld, maar het was al te laat. Het is geen compartimentsyndroom of carpaal tunnel, het was iets dat ik al had onderzocht, want in de eerste Moto3-rondes van het jaar, halverwege de race, begonnen mijn duim, wijsvinger en middelvinger te prikken. Dus ik weet dat het dat niet is, misschien is het een contractuur.
Alessandro Morosi, vertel ons over je passie voor de motard. Waar komt het vandaan?
Het was een beetje een vreemde start. Toen ik in 2018 de PreMoto3 won, was ik op zoek naar een fiets om het hele jaar door te trainen, iets dat leek op de PreMoto3-levering. Ik wilde graag een MiniGP, zoiets, terwijl mijn vader deze Honda 250 CRF-motard vond waarvan hij dacht dat hij mij kon helpen. Ik was eerlijk gezegd een beetje bang, het was mijn derde jaar dat ik reed en de motard leek me zo groot, terwijl ik 1,45 m lang was!
Maar toen overtuigde hij je.
Ja, vanaf daar ben ik begonnen met motards rijden, ik heb altijd getraind met Mattia Rato: we zijn beste vrienden, we zien elkaar elke dag. Hij leerde mij daarheen te gaan. Door de jaren heen zijn we van fiets gewisseld, zijn we overgestapt op de 450 en trainen we nog steeds samen. We rijden heel snel, we trekken veel deuren open, we wheelie, we steken over… We genieten echt. Maar het is een heel leuke discipline en niet zo duur als de andere, dus met relatief weinig kun je veel plezier hebben. Voor mij is het altijd een optie, ook omdat je de banden tot het uiterste kunt trekken, helemaal tot aan het canvas.
Niet alleen trainen, zelfs sommige wedstrijden.
Ik begon mijn eerste motardraces te rijden in 2019, sindsdien profiteer ik ervan als ik geen toevalligheden heb. Vooral omdat lang stilstaan nooit goed is, dus als ik de kans krijg om nog een paar starts te maken, doe ik dat.
Alessandro Morosi, heb je er ooit aan gedacht om alleen op motard over te stappen?
Het is niet wat ik ambieer, het is niet mijn hoofddiscipline. Het is niet wat ik wil doen, ik zou het zelfs niet leuk vinden om dat te doen, het is een training voor mij. Ook omdat de spanning die Moto3 geeft als je met twintig rijders in gevecht bent, door niets anders kan worden gegeven!
De JuniorGP laat echter nog een maand op zich wachten, ook al komen de tests in aantocht. Hoe zie je ze?
In theorie, maar het moet bevestigd worden, ga ik de komende dagen in Alcarràs rijden met de motard, een paar dagen extra op het circuit kan nooit kwaad. Direct daarna, op 13-14 september, heb ik de tests in Aragon, ik heb een ongelooflijk verlangen om weer te gaan racen in de Moto3! De afgelopen jaren kon ik er niet mee rijden zoals ik wilde, maar dit jaar heb ik een paar begrippen geleerd, ik begreep hoe ik ermee moest rijden en ik wil steeds vaker op het zadel stappen. Ik kan niet wachten!
Hoeveel zal het je helpen om te testen vóór de kampioensronde?
In Estoril heeft hij mij enorm geholpen met de voorbereidingen voor het raceweekend. Testen is niet zoals de raceweekenden op donderdag en vrijdag, maar je hebt veel meer vrijheid. Je draait meer, je kunt de fiets veranderen zoals je wilt, eigenlijk de hele instelling veranderen omdat je er zoveel tijd voor hebt. Ik ben er blij mee, ik kan de tijd gebruiken om de fiets af te stellen zoals ik hem wil en klaar te hebben voor Aragon, dan weet je gewoon dat je moet pushen.
Alessandro Morosi, stel jij jezelf een doel?
Ik wil graag een race uitrijden zonder dat ik tegen de grond getrokken word. Ik wil graag in de kopgroep blijven en aan het podium denken. Ik weet dat ik het kan, we doen het allemaal goed en dat verdienen we ook! In Barcelona was het van mij en werd het mij afgenomen, zonder fouten te maken: ik zou graag terug willen nemen wat mij is afgenomen.