Σίγουρα μια καλή αρχή μετά από πολύπλοκα χρόνια. Ο Alessandro Morosi, φέτος με το KTM του πρωτάρη Eagle-1, δεν είναι νέο πρόσωπο στο Moto3 του JuniorGP (αγωνίζεται εκεί από το 2019), αλλά ο αγώνας στο Estoril ήταν ήδη ο καλύτερος του ποτέ. Φυσικά, μετά τη δεύτερη θέση στο grid, δεν κρύβει τον στόχο του για το βάθρο, αλλά η κόκκινη σημαία δεν τον βοήθησε στον στόχο του. Τώρα κοιτάζει με ανανεωμένο κίνητρο τον δεύτερο γύρο στη Βαλένθια, αποφασισμένος να πετύχει τον στόχο. Πρώτα, όμως, θα παίξει το Σαββατοκύριακο του CIV, μια ευκαιρία να προπονηθεί και να προετοιμαστεί ακόμα καλύτερα, καθώς και να αγωνιστεί στα ιταλικά. Ο Μορόζι είναι ενθουσιασμένος, θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο το 2023: ιδού τι μας είπε.
Αλεσάντρο Μορόζι, πώς είσαι;
Λοιπόν, είμαι στο δρόμο μου! Με προειδοποίησαν την τελευταία στιγμή για ένα μπαλαντέρ στο CIV Moto3 στο Mugello με τον Pucci, με κάλεσαν γιατί ο αναβάτης τους τραυματίστηκε. Για να δούμε αν θα τα πάμε καλά και στο ιταλικό πρωτάθλημα!
Συνεχίζεις την προπόνηση.
Το κάνω για αυτό, αφού δεν θα παίξω όλο το πρωτάθλημα. Μετά, φυσικά, χαίρομαι που με κάλεσαν, γνωρίζω καλά τον Claudio, τον ιδιοκτήτη της ομάδας, και είμαι στην ευχάριστη θέση να δοκιμάσω τη μοτοσυκλέτα για αυτόν και να πω τη γνώμη μου. Ταιριάζει, μου αρέσει η ιδέα! Εκτός από το γεγονός ότι θα έχω και μερικά ακόμη χιλιόμετρα με το ποδήλατο πριν πάω στη Βαλένθια.
Ας επιστρέψουμε στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Πώς ήταν το ντεμπούτο της σεζόν στο JuniorGP;
Το Estoril πήγε πολύ καλά κατά τη γνώμη μου. Πρέπει να δούμε πώς ήμασταν μέχρι πριν από τρεις μήνες, η ομάδα δεν υπήρχε καν! Από τότε τα παιδιά της ομάδας κατάφεραν να χτίσουν μια αυτοκρατορία, έχουν κάνει φανταστική δουλειά, μέχρι τα όμορφα γραφικά. Ειλικρινά, δεν πίστευα ότι θα ήμουν τόσο μπροστά αμέσως! Λαμβάνοντας υπόψη το μικρό χρονικό διάστημα, δεν πίστευα ότι ήταν τόσο “εύκολο”, αντίθετα είδαμε ήδη από την Πέμπτη ότι ήμασταν γρήγοροι. Ένιωσα καλά αμέσως, φτιάξαμε κάτι στη μοτοσυκλέτα που δεν είχαμε κάνει κατά τη διάρκεια των δοκιμών και καταφέραμε να βελτιωθούμε.
Τόσο που έφτασε και η πρώτη σειρά στις κατατακτήριες.
Πάρα πολλά πράγματα! Η καλύτερη περσινή ήταν η 21η, κάτι τέτοιο. Ήταν συναρπαστικό, το να είσαι μπροστά είναι κάτι εντελώς άλλο. Είχαμε επίσης έναν καλό αγώνα, δυστυχώς άτυχοι γιατί έφυγαν έξι αναβάτες και έφτασε η κόκκινη σημαία! Στη συνέχεια ξεκινήσαμε ξανά, αλλά στην πρώτη γωνία ήταν λίγο χάος, ήμουν έξω και έπρεπε να συνέλθω. Τελικά τερμάτισα 11ος. Αν είχε πάει όπως έπρεπε θα ήμασταν σίγουροι στο 5-6, αλλά έλα, ας δούμε αν θα τα καταφέρουμε στη Βαλένθια.
Κρίμα που “κόλλησα στην κίνηση”, ας το πω έτσι.
Ακριβής. Τερμάτισα 11ος, δύο δευτερόλεπτα πίσω από τον αρχηγό, σχεδόν όλοι ο ένας πάνω στον άλλο! Αλλά τουλάχιστον ήμασταν πολύ γρήγοροι. Ας πούμε ότι είναι εντάξει, τελικά είναι ήδη ένα άλλο άθλημα σε σχέση με πέρυσι. Δεν πειράζει, θα φτάσουμε εκεί.
Εν τω μεταξύ, πώς έφτασε συγκεκριμένα αυτό το δεύτερο κουτί στο πλέγμα;
Με φόρτωσαν τόσο πολύ που μπήκα στις κατατακτήριες και σχεδόν λύγισα το τιμόνι από το πόσο επιθετικός ήμουν! Στο τέλος ήρθε και αρκετά εύκολα. Οδηγούσα μόνος μου όλο το Σαββατοκύριακο, χωρίς slipstreams ή αναφορές, οπότε φτιάξαμε το ποδήλατο και έφτιαξα τις εποχές χωρίς να αντιγράψω κανέναν άλλο. Με βοήθησε πολύ, μετά όταν έπιασα μια αναφορά όλα μου έγιναν πιο εύκολα.
Alessandro Morosi, έχεις δει ήδη κάτι που πρέπει να δουλέψεις ακόμα;
Μου λείπει κάποια προπόνηση χέρι με χέρι. Δεν έχω αγωνιστεί στην ηγετική ομάδα για περίπου 3-4 χρόνια για διάφορους λόγους, οπότε μου λείπει η μάχη για τις σημαντικές θέσεις. Κατά τη γνώμη μου, η επανεκκίνηση δεν πήγε πολύ καλά γιατί δεν ήμουν τόσο επιθετικός όσο οι άλλοι. Ας πούμε ότι πρέπει απλώς να «φρεσκάρω τη μνήμη μου»!
Αντίθετα, σε τι αυξήθηκες περισσότερο σε σύγκριση με πέρυσι;
Νομίζω ότι έχω βελτιωθεί πολύ όσον αφορά τη διαχείριση ενός αγωνιστικού Σαββατοκύριακου. Παλιότερα, έβγαινα πίσω από τους ανθρώπους και αντιγράφω αυτό που έκαναν, και μάλιστα έβγαινε άσχημα. Το να εργάζεσαι μόνος σου έχει πολύ περισσότερο νόημα και παίρνει λιγότερο ρίσκο, είσαι εσύ και το ποδήλατο, οπότε νιώθεις τι κάνει. Το να βρίσκω τις ώρες ο ίδιος είναι μια άλλη σημαντική πτυχή που με βοηθάει πολύ.
Alessandro Morosi, πώς νιώθει η ομάδα με το Eagle-1;
Τα πάμε πολύ καλά, τα αγόρια τα ξέρω λίγους μήνες γιατί τον χειμώνα περάσαμε μαζί, πήγαινα συχνά να τα δω. Δούλεψαν πολύ στα κεντρικά, προσπαθώντας να βοηθήσουν τον Max και τη Vittoria, τα αφεντικά της ομάδας, να στήσουν την καλύβα, να φτιάξουν το ποδήλατο… Ό,τι πρέπει για μια ομάδα που μόλις γεννιέται. Περνώντας χρόνο μαζί τους είχα ήδη καταλάβει, μετά κάναμε δοκιμές στο motard και είχα ήδη μια εξαιρετική αίσθηση μαζί τους. Αυτό που μου αρέσει είναι να μπορώ να αστειεύομαι και να γελάμε μαζί, να περνάμε τα Σαββατοκύριακα με χαμόγελο. Διασκεδάζω τόσο πολύ και τα αποτελέσματα φαίνονται, όταν δουλεύεις με χαμόγελο είναι εντελώς άλλο πράγμα.
Μια αλλαγή στο JuniorGP φέτος είναι η πιο «παγκόσμια» μορφή. Μια ακόμη δυσκολία ή νιώθεις καλύτερα;
έγινα καλύτερα. Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω μόνος δεν χρειαζόταν να χάσω χρόνο ψάχνοντας για μονοπάτι. Τώρα έχω 15 λεπτά αντί για 40, αλλά εξακολουθώ να κάνω σουτ μόνος μου, οπότε ήταν πιο εύκολο. Μπήκα μέσα, έσπρωξα δυνατά και έβαλα την ώρα. Κατά τη γνώμη μου είναι ακόμα πιο άνετο, σε ‘αναγκάζει’ να δουλέψεις με τον εαυτό σου και σε βοηθά να αναπτυχθείς. Αλλά ακόμα και στο CEV εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που πετούν τα προκριματικά για αυτό… Ή κάνουν καλούς χρόνους και μετά δεν έχουν τον ρυθμό στον αγώνα.
Πώς σας φάνηκε φέτος στο Εστορίλ, όσον αφορά την πίστα;
Πάντα μου άρεσε, φυσικά τότε όταν κάνεις καλά το παίρνεις ακόμα πιο κατάκαρδα! Δεν είχα καμία δυσκολία χάρη και στις δοκιμές. Πρέπει να πω ότι νόμιζα ότι ήταν πολύ χειρότερα μετά από 7-8 μήνες άδεια.
Ήσασταν δεύτερος στο grid, ίσως είχατε μερικές σκέψεις στο βάθρο… Νιώσατε άσχημα για αυτό;
Λέω την αλήθεια, ναι. Έκανα ολόκληρο τον αγώνα στο κορυφαίο γκρουπ, σχεδίαζα ήδη τους τελευταίους γύρους, ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω, οπότε εξοικονομούσα ελαστικά. Όταν έδωσαν την κόκκινη σημαία ας πούμε ροκάνισα λίγο! Το να τελειώσεις στην 11η σε ενοχλεί. Σε κάθε περίπτωση, έμεινα ικανοποιημένος μετά τον αγώνα, πριν το πρωτάθλημα θα είχα υπογράψει άνετα για μια 9η θέση στο grid. Αντί 2ο, φανταστικό! Αν σκεφτούμε τότε ότι πέρυσι δεν τα πήγα ποτέ καλύτερα από μια 12η θέση στον αγώνα…
Alessandro Morosi, η σκέψη ωστόσο παραμένει.
Ας δούμε αν μπορούμε να κάνουμε αυτό το βάθρο στη Βαλένθια, θέλω πολύ να το απογειώσω. Τώρα το ονειρεύομαι!
Είναι η Βαλένθια ένα κομμάτι που σου αρέσει ή όχι;
Πέρυσι έκανα τον καλύτερο μου αγώνα εκεί. Μου αρέσει η πίστα, μετά έκανα τέσσερις μέρες στο 600 φέτος. Το έχω ήδη στο μυαλό μου, έτοιμο. Είμαι ακόμα πιο γεμάτος ενέργεια και έχω μεγάλη επιθυμία να μπω σε καλό δρόμο.
Το Σαββατοκύριακο στο Mugello λοιπόν πέφτει τέλεια.
Ταιριάζει τέλεια! Θέλω να κάνω καλή εντύπωση και στο CIV, είναι μια επιστροφή στην αρχή. Αλλά δεν θέλω να ρισκάρω τίποτα: έχω τους στόχους μου στο JuniorGP, εδώ κάνω ό,τι μπορώ με ασφάλεια, χωρίς να κινδυνεύω να πληγωθώ. Αγωνίζομαι, διασκεδάζω και προσπαθώ να πάω τη μοτοσυκλέτα όσο πιο μπροστά γίνεται.
Alessandro Morosi, ας μιλήσουμε για τους στόχους σου στο JuniorGP: είναι τα πρώτα σου βάθρα και οι νίκες τώρα πιο κοντά;
Κατά τη γνώμη μου, ναι! Έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου, σε αυτές της ομάδας, στη δουλειά που έχω κάνει. Θα έλεγα ότι είμαστε εδώ!
Έχετε ήδη μια πρώτη ιδέα για τους πιλότους που πρέπει να παρακολουθείτε;
Σίγουρα ο Νικόλαος [Carraro], αγωνίζεται εδώ και χρόνια στο Moto3. Είναι πολύ καλός μου φίλος και χαίρομαι που τα πάει καλά μετά από δύσκολα χρόνια, του αξίζει. Μετά είναι οι Ισπανοί, όπως ο Πικέρας για παράδειγμα. Δυνατές και οι άλλοι Ιταλοί, Έλια [Bartolini] αλλά δυσκολεύτηκε γιατί νομίζω ότι του έλειψε η πρόκριση, οπότε ξεκίνησε από πίσω. Αλλά το έκανε πίσω, chapeau. Ο Lunetta έκανε επίσης καλό αγώνα, ξεκίνησε από την pole, αλλά δεν είναι κάτι καινούργιο.
Εν ολίγοις λοιπόν, καλά νέα και για την τρίχρωμη ομάδα του πρωταθλήματος.
Πρέπει να επαναφέρουμε την Ιταλία στο μέτωπο. Αν δεν ήταν ο Bagnaia στο MotoGP και ο Arbolino στο Moto2… Το Moto3 λείπει, τόσο στο CEV όσο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βάλουμε την ιταλική μάρκα!