We kunnen niet zeggen dat Tony Arbolino een van de renners is die in staat is om onmiddellijk op te staan, een van de “modieuze” in deze periode. Met kleine maar constante stappen heeft hij echter laten zien dat hij de top kan bereiken, tot vechten om de wereldtitel. Hij liet het zien in Moto3, komt zijn tijd ook in Moto2? Wie weet is hij in 2023 het Italiaanse referentiepunt voor pogingen om het vierde wereldkampioenschap in de huidige tussenklasse te veroveren. En er zijn goede redenen om dat te denken.
Voortdurend groeiend
Als we naar zijn wereldcarrière kijken, was zijn debuut in de Moto3 in 2017 behoorlijk moeilijk, met slechts één puntenfinish. Het volgende jaar beginnen we echter tekenen van groei te zien, met name met de eerste twee poles en verschillende top tien op het scoreformulier, en dan stijgen we nog meer in 2019, wanneer hij aan de voet van het wereldpodium staat. Dit is Arbolino’s beste Moto3-seizoen, dat ook de eerste twee overwinningen en vijf andere podiumplaatsen boekt. In het vreemde 2020 scoort hij minder punten, waarschijnlijk alleen voor die huisarts gemist door een contact met een positieve. Anders zit hij altijd in de punten, een consistent resultaat waardoor hij tot de laatste race een van de drie hoofdrolspelers voor de wereldtitel kan zijn. Uiteindelijk is hij vice-kampioen met slechts vier punten verschil.
De overgang naar Moto2
Zelfs het eerste jaar in de tussenklasse is niet zo eenvoudig, maar het gaat veel beter dan het debuut in de Moto3. Inderdaad, gedurende het seizoen boekte hij ook vier top tien-finishes, vooral de vierde plaats behaalde hij in de Franse GP. In deze 2022 is er een grote sprong voorwaarts: er zijn zeker vier fouten, maar in de andere GP’s krijgt hij een enkele plaatsing buiten de top tien. Maar bovenal belichten we de drie overwinningen en de andere twee podiumplaatsen behaald tijdens het kampioenschap. Maar het aspect dat de groei van Arbolino het meest benadrukt, is het feit dat de meeste van deze belangrijke resultaten aan het einde van het seizoen werden behaald, precies in de laatste vier Grands Prix van het jaar.
Arbolino van het WK?
Dit jaar heeft gezondigd door consistentie, vooral in het centrale deel van het kampioenschap. Na de eerste overwinning en nog een podium had hij het wat moeilijker, totdat hij in de uitzonderlijke omstandigheden in Thailand terugkeerde naar de top. Het moet echter worden benadrukt dat Arbolino veel vertrouwen toonde in de stortbui, zelfs voor een GP van slechts acht ronden: een situatie die hem veel meer vertrouwen lijkt te hebben gegeven, kijk maar naar de volgende ronden. Hij eindigt KO in Australië, maar de vooruitgang wordt onmiddellijk hervat: hij is opnieuw een geweldige hoofdrolspeler met twee podiumplaatsen die hem de 4e plaats op het wereldkampioenschap opleveren. Slechts 8,5 punten achter Aron Canet! En anno 2023? Het is beter om de jonge Lombard-coureur in de gaten te houden.
Fotocredit: motogp.com