Χάπια σοφίας. Ο Alessio Velini στα σαράντα τρία εγκαταλείπει πραγματικά τους αγώνες. Από το 2023 δεν θα κάνει πλέον ολόκληρο πρωτάθλημα αλλά μόνο μερικούς αγώνες spot. Ο Umbrian αναβάτης, γνωστός σε όλους ως Veleno, είναι εδώ και χρόνια ένας από τους πρωταγωνιστές των Supersport και Superbike. Το τελευταίο διάστημα συμμετείχε στο Εθνικό τρόπαιο. Τη στιγμή του αποχαιρετισμού, ανατρέχει στα σημαντικότερα στάδια της καριέρας του με την Corsedimoto και προσφέρει λίγη τροφή για σκέψη.
«Ξεκίνησα την καριέρα μου το 2000 – λέει ο Αλέσιο Βελίνι – Πήρα μέρος στο Esso Trophy που τότε έμοιαζε λίγο με την Εθνική σήμερα. Πήγαινα στους αγώνες με ένα R6, μια σκηνή τριών επί τριών μέτρων και έναν μηχανικό αλλά ήμουν πάντα μπροστά. Πάλεψα για να κατακτήσω το πρωτάθλημα και στο τέλος τερμάτισα δεύτερος, την πρώτη δεύτερη θέση σε μια μεγάλη σειρά. Την ίδια χρονιά έκανα μπαλαντέρ στο 600 Sport Production και υπήρξαν περίπου 90 συμμετοχές, τερμάτισα έκτος και ήταν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Μετά έκανα ολόκληρο το πρωτάθλημα 600 SP και τερμάτισα τρίτος λόγω συντριβής στον τελευταίο αγώνα διαφορετικά θα το είχα κερδίσει. Πέρασα στο European 600 Supersport με την Team Italia και έγινα αντιπρωταθλητής Ευρώπης, μετά στο Stock 1000, στο Superbike και ξανά στο Supersport για να τερματίσω στα εθνικά πρωταθλήματα».
Τι σου έμεινε από αυτά τα χρόνια;
«Μερικές όμορφες αναμνήσεις όπως η πρώτη μου νίκη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στο Most. Ήταν το πιο όμορφο συναίσθημα όλων των εποχών. Εξακολουθώ να μετανιώνω για τον τίτλο του ιταλικού Supersport που έγινε καπνός το 2009 κόντρα στον Pirro. Ήμουν στο προβάδισμα, ήμουν πίσω και αντίο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πόσο με ροκανίζει, θεέ μου, πόσο με ροκανίζει ακόμα και σήμερα! Δεν κοιμήθηκα για αρκετές νύχτες για εκείνο το μηδέν στο Mugello».
Ήταν η μόνη λύπη;
«Όχι, υπήρξαν και άλλοι, αλλά αυτό που με δυσαρεστεί περισσότερο δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά πολλούς αναβάτες, χθες και τώρα. Στη μοτοσικλέτα υπάρχει λίγη άγνοια και μερικές φορές λείπει το πάθος. Σήμερα είσαι πρωταθλητής και σε ψάχνουν όλοι τότε σε δύο μήνες είσαι γάιδαρος και σε έβαλαν στην άκρη. Κανείς στην ομάδα δεν ενδιαφέρεται για τον αναβάτη, σταματά για να σκεφτεί, να προβληματιστεί, να αναρωτηθεί γιατί κάποιος τα πάει άσχημα ή καλά. Οι διευθυντές ομάδων με παρελθόν ως αναβάτες είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτό, αλλά όσοι δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ πολύ συχνά κοιτάζουν περισσότερο την επιχείρηση παρά αυτούς που φορούν κράνη. Εάν ένα αγόρι που κέρδισε ξαφνικά το προηγούμενο έτος δεν πηγαίνει πια, υπάρχει λόγος. Πρέπει να έχεις διαφορετική προσέγγιση με τους αναβάτες, χρειάζεται περισσότερη ενσυναίσθηση».
Με ποιους δέθηκες περισσότερο από τους άλλους αναβάτες;
«Με τον Matteo Baiocco, αλλά μετά άλλαξα κατηγορία και χάσαμε ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς συναντιόμαστε λιγότερο και ακόμη και οι όμορφες φιλίες τείνουν να μειώνονται κάπως. Είχα δεθεί επίσης πολύ με τον Gianluca Nannelli την εποχή του Stock 1000 στο οποίο ήμασταν ουσιαστικά συμπαίκτες, παρόλο που ο Alfonsi και εγώ κάναμε το Stock 1000 με την Team Italia και εκείνος το Supersport με τον Lorenzini του Leoni. Λοιπόν, εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Ο Βάνι Λορενζίνι είχε μια σπουδαία ομάδα, από τις καλύτερες στα paddock της Superbike».
Μετά?
«Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ με ομάδες στο ίδιο επίπεδο, ιδιαίτερα στο Superbike. Δεν θέλω να ονομάσω ονόματα, είναι νερό κάτω από τη γέφυρα, αλλά λυπάμαι κάπως που δεν αγωνίστηκα με ανταγωνιστικές ομάδες, ικανές να επιδιώξουν σημαντικά αποτελέσματα».
Τι κάνεις σήμερα?
«Δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση, έχω τη δική μου ομάδα και του χρόνου θα κάνω μερικούς αγώνες χόμπι αλλά αυτούς που με εμπνέουν, για χάρη της μοτοσικλέτας».
Γιατί αποφασίσατε να αποχωρήσετε από τον ανταγωνισμό αυτή τη στιγμή;
«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχα τη φωτιά μέσα και ένιωθα ακόμα πολύ γρήγορα, αλλά καθώς έκλεισα τα σαράντα του έτους συνειδητοποίησα σταδιακά ότι δεν ήμουν πια αυτό που ήμουν. Έχω γίνει πολύ λογιστής και λιγότερο ξέγνοιαστος στην πίστα. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα προετοιμαστώ σαν να έπρεπε να αγωνιστώ γιατί θα θέλω να τρέξω τους λίγους αγώνες που κάνω στα καλύτερά μου».