Ένα αστέρι Σαββατοκύριακο. Ο Μίκαελ Τζιρότι στη Μπαρτσελόνα έζησε ένα όνειρο. Ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου σε έναν από τους παράλληλους διαγωνισμούς στον Παγκόσμιο γύρο Superbike. Το κόκκινο χαλί, ο ύμνος, οι επευφημίες, οι θαυμαστές: σκέτη μαγεία για ένα αγόρι από τη Μπολόνια που εργάζεται κανονικά σε ένα εργοστάσιο.
Ο Micheal Girotti στο Montmelò κέρδισε το FIM European R7 SuperFinale μπροστά από τον Ισπανό Eric Molina και τον Αργεντινό Matias Perez. Με αυτόν τον τρόπο βραβεύτηκε με ένα R7, το οποίο προσφέρθηκε από τη Yamaha για την καλύτερη διεθνή σειρά. Ποιος είναι όμως ο Micheal Girotti; Το όνομά του είναι σχεδόν άγνωστο και όμως είναι ένας γρήγορος οδηγός που αγωνίζεται για πάνω από δέκα χρόνια σε ιταλικό επίπεδο.
«Είμαι είκοσι έξι χρονών και γεννήθηκα στη Μπολόνια, αλλά από το 2018 ζω στο Misano Adriatico – λέει ο Micheal Girotti – είμαι πολύ παθιασμένος με τις μοτοσικλέτες και ήθελα να μετακομίσω εδώ, στη χώρα των μηχανών και τώρα νιώθω Romagna με υιοθεσία».
Πώς ασχολήθηκες με τη μοτοσικλέτα;
«Με το μοτοκρός, δυστυχώς μου λείπουν οι τάξεις των minibike. Το 2011 αγωνίστηκα στο Κύπελλο Ιταλίας, την ίδια χρονιά που ο Μάικλ Ρινάλντι αγωνίστηκε και κέρδισε. Μετά σταμάτησα για οικογενειακούς και οικονομικούς λόγους αλλά η επιθυμία ήταν εκεί και ήταν πολύ δυνατή».
Πότε επέστρεψες στους αγώνες;
«Φαίνεται περίεργο αλλά στην πραγματικότητα μπόρεσα να επιστρέψω στους αγώνες χάρη στη σχολή γιατί αποφοίτησα από τη μηχανοτρονική και βρήκα αμέσως δουλειά σε ένα εργοστάσιο. Με πήρε τηλέφωνο μια εταιρεία και με τους πρώτους μου μισθούς πλήρωσα δύο αγώνες. Μετά άρχισα να ψάχνω για κάποιους χορηγούς και το 2017 αγωνίστηκα στο R3 Cup, κερδίζοντας το Senior Over21. Από το 2018 συμμετέχω στο National Trophy Supersport και για δύο σεζόν αγωνίζομαι με ποδήλατο άνω των 10 ετών γιατί έπρεπε να περιορίσω απολύτως τα κόστη. Φέτος κατάφερα να πάρω μέρος στο R7 Cup Italia: κέρδισα δύο αγώνες, τον εθνικό τίτλο και προκρίθηκα στο SuperFinale».
Ζήσατε ένα όνειρο στη Βαρκελώνη;
«Ναι, ήταν παρόντες οι καλύτεροι όλων των εθνικών πρωταθλημάτων. Ήταν ένα απίστευτο Σαββατοκύριακο, ακριβώς από την παρουσίαση του SuperFinale».
Πώς ήταν?
«Ο Toprak Razgatlioglu συμμετείχε ως σούπερ καλεσμένος, ήταν μαζί μας, είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και για μένα ήταν απίστευτο πράγμα γιατί μου αρέσει ο τρόπος που οδηγεί, έχει εντυπωσιακό έλεγχο της μοτοσυκλέτας. Στο World Superbike τον ζητωκραυγάζω παρόλο που ο Bautista είναι πολύ δυνατός με την Ducati. Μετά διαγωνιστήκαμε και τα βραβεία ήταν φανταστικά».
Σαν αυτούς των κορυφαίων αναβατών;
«Ναι, καβαλώντας τη μοτοσυκλέτα στο κόκκινο χαλί, με όλους τους οπαδούς να μου δίνουν πεντάδα, μετά το βάθρο, τον ύμνο… Είναι δύσκολο να περιγράψω αυτό που ένιωσα, ήταν πραγματικά ένα όνειρο να κερδίσω στη Βαρκελώνη. Ένιωθα επαγγελματίας οδηγός, ακόμα κι αν πάω αύριο να δουλέψω στο εργοστάσιο. Ευχαριστώ ειλικρινά την Ερυθρόμαυρη Ομάδα, τους φίλους, τους χορηγούς και όλους όσους με στηρίζουν».
Θα μπορούσε η νίκη του R7 SuperFinale να ήταν ένα σκαλοπάτι;
«Μου αρέσει πολύ αυτή η μοτοσυκλέτα, το R7 είναι ένα δίδυμο που μπορεί να αντιπροσωπεύει το μέλλον. Θα ήθελα να συνεχίσω σε αυτόν τον δρόμο και με τη Yamaha. Νομίζω ότι είμαι γρήγορος και το 2023 θα ήθελα πολύ να λάβω μέρος στο CIV Supersport Next Generation, ένα πρωτάθλημα κορυφαίου επιπέδου με πολύ δυνατούς αναβάτες. Το πρόβλημα είναι ότι για να κάνεις το CIV χρειάζεσαι πολλά χρήματα αλλά το δουλεύω και ψάχνω για χορηγούς. Ζεις μόνο μια φορά, κάνω ό,τι μπορώ για να προχωρήσω στη μοτοσυκλέτα και να κάνω όλο και περισσότερα».
Τώρα ποιο είναι το όνειρό σου;
«Στο μέλλον θα ήθελα να κάνω τουλάχιστον έναν αγώνα, μια μπαλαντέρ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike για να δείξω πόσο αξίζω».
Φωτογραφίες Yamaha Racing