Έξι φορές ο King of the Superbike, κέρδισε 118 αγώνες: ο Jonathan Rea, ανάμεσα στους γίγαντες στην ιστορία αυτής της σειράς, είναι αυτός που αντιπροσωπεύει καλύτερα αυτή τη σύγχρονη εποχή. Αλλά τους τελευταίους δώδεκα μήνες κέρδισε μόνο μία φορά, στο Phillip Island, έναν αγώνα που εξαρτήθηκε από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες της ασφάλτου, όταν ο Alvaro Bautista ήταν ήδη πρωταθλητής. Από τότε που αγωνίστηκε με το Kawasaki (2015) είναι η πρώτη φορά που αναγκάζεται να δέχεται επαναλαμβανόμενα χαμηλά χτυπήματα. Ο Μεγάλος Στρατός των Ακάσι που κυριάρχησε στη σκηνή για έξι χρόνια, δεν βρυχάται πλέον. Ο Πέρε Ρίμπα, ο τεχνικός επικεφαλής του Τζόναθαν Ρέα από την περιπέτεια της Kawasaki, υποφέρει όσο και ο αναβάτης του. Καθίσαμε μαζί του στη Βαρκελώνη, στο τέλος ενός Σαββατοκύριακου που άνοιξε με την ανακοίνωση της κοπής των 250 στροφών στο Ducati vincitutto και έκλεισε με το χατ-τρικ του Alvaro Bautista. Κάποιος περίμενε ότι όλα θα αλλάξουν, αλλά τίποτα δεν άλλαξε.
Ο κόσμος μιλάει, συζητά, ζεσταίνεται με αυτά τα τεχνικά θέματα, αλλά δεν έχει ούτε γνώση ούτε μνήμη. Θυμάστε τι συνέβη το 2017;
Ναι, φυσικά: η Kawasaki έτρεχε στα 15.500, η Rea κέρδισε τα πάντα και έβαλαν τον περιορισμό στις 14.100 για την επόμενη χρονιά
Μπράβο, έχεις καλή μνήμη. Λοιπόν, τότε μιλούσαν για 1400 γύρους, όχι για 250. Ο Jonathan κέρδισε αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πολύ νωρίτερα, φτάνουν στον τελευταίο αγώνα στο Κατάρ με τα παιχνίδια να έχουν ήδη τελειώσει. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν τον κινητήρα του 2018 με στροφές 1400 σ.α.λ. χαμηλότερα, για να προλάβουμε τους χρόνους. Θυμάστε ποιος κέρδισε;
Φυσικά: Ο Τζόναθαν Ρέα υπέγραψε επιτακτική θέση…
Σας ρωτάω λοιπόν: αν η Kawasaki το 2018 κατάφερε να κάνει άσχετο ένα κενό 1400 γύρων, και να συνεχίσει να κερδίζει ούτως ή άλλως, περιμένατε να μην ξαναβρεθεί ποτέ η Ducati, που κυλούσε 16.100 και της πήραν μόνο 250; Στην Kawasaki ξέραμε πολύ καλά ότι όλα θα έμεναν όπως πριν στη Βαρκελώνη. Πήγε όπως το είχαμε υπολογίσει.
Άρα είστε ενάντια στους κανόνες εξισορρόπησης απόδοσης;
Όχι, συμφωνώ απόλυτα: η προσπάθεια εξομάλυνσης της ανταγωνιστικότητας των Superbikes είναι ο σωστός δρόμος προς τα εμπρός. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αυτή η ισορροπία. Χρειαζόμαστε περισσότερο δυναμισμό, κατανόηση τεχνικής και άμεση επέμβαση. Δεν μπορούν να περιμένουν δύο χρόνια για να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί οι αγώνες συνεχίζονται και αυτοί που βλέπουμε τώρα δεν είναι τόσο καλοί όσο θα μπορούσαν να είναι. Είναι η άποψή μου.
Γιατί ο Bautista είναι ασυναγώνιστος;
Η Ducati έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, έχει σχεδιάσει ένα απίστευτο δρόμο Superbike. Του έβαλαν και έναν οδηγό που το οδηγεί με εξίσου απίστευτο τρόπο αυτή τη στιγμή. Το πακέτο Ducati-Bautista είναι σε άλλο επίπεδο, αγωνίζονται σε άλλο πρωτάθλημα. Αυτό είναι το γεγονός. Σήμερα η ισορροπία θα έπρεπε να διασφαλίζεται με τον μηχανισμό «σημείων παραχώρησης» αλλά δεν λειτουργεί. Η λύση θα ήταν να παρέμβουμε για να ισορροπήσουμε πραγματικά.
Τι εχεις στο μυαλο σου?
Στο τέλος του 2017 παρενέβησαν αφαιρώντας τις 1400 σ.α.λ. από τη μοτοσυκλέτα που κυριαρχούσε, δηλαδή το Kawasaki. Συνεχίσαμε να κερδίζουμε, αλλά το ψαλιδάκι ήταν αξιοσημείωτο, όχι 250 γύρους. Πώς να φτάσω σε μια ισορροπία δεν ξέρω. Βγάζω το καπέλο μου στη Ducati και στον Bautista. Αλλά και εδώ πρέπει να θυμόμαστε πράγματα…
Τι σημαίνει;
Ο Bautista πριν από δύο χρόνια οδήγησε ένα άλλο ποδήλατο πάντα πέμπτο-έκτη, ακόμα χειρότερα. Μιλάμε για τον ίδιο οδηγό; Με την Ducati έχει πλεονέκτημα δεκαπέντε ίππων. Ας πούμε δεκαπέντε αλλά είναι πολύ περισσότεροι από τη Yamaha και την Kawasaki. Στη συνέχεια προσθέστε τη διαφορά βάρους: Ο Jonathan Rea με κράνος και φόρμες ζυγίζει 18 κιλά παραπάνω, οπότε άλλα άλογα κάνουν τη διαφορά. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι; Δεν είμαι εναντίον της Ducati, μάλιστα τις θαυμάζω πολύ. Λέω ότι το Μουντιάλ δεν είναι ισορροπημένο τώρα, γιατί το σύστημα δεν λειτουργεί, δεν ισορροπεί τίποτα.
Πώς το βιώνει ο Jonathan Rea;
Ο Jonathan Rea είναι σαν γιος για μένα, αλλά λυπάμαι επίσης για τον Toprak Razgatlioglu, έναν άλλο μεγάλο πρωταθλητή. Δεν είναι ωραίο να τους βλέπεις τόσο αβοήθητους. Τουλάχιστον έχουν τα ίδια προσόντα με τον Alvaro, αλλά τουλάχιστον… Αλλά αυτή τη στιγμή ξεκινούν με μηδενικές πιθανότητες να κερδίσουν. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για αυτούς, ψυχικά; Μιλάω για τον Τζόναθαν, αλλά νομίζω ότι ο Τοπράκ είναι επίσης στην ίδια κατάσταση.
Το επηρεάζουν τα ελαστικά;
Οι Bautista-Ducati καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν το μαλακό μπροστινό μέρος, κι εδώ βγάζω το καπέλο μου. Η Pirelli κάνει μια απίστευτη εξέλιξη, τα τελευταία δέκα χρόνια είναι άψογη. Στο χέρι μας είναι να είμαστε έξυπνοι, να καταλαβαίνουμε πώς να χρησιμοποιούμε καλά το ποδήλατο και τα ελαστικά. Είναι ένας σκύλος που κυνηγά την ουρά του: παίρνεις 2-3 δέκατα δωρεάν κάθε γύρο λόγω του κενού ισχύος που υπάρχει, δεν χρειάζεται να φρενάρεις σαν δολοφόνος, βάζοντας όλο το πακέτο υπό μεγάλη πίεση. Γι’ αυτό ο Ρέα δεν μπορεί να ξεκινήσει με την ίδια λύση, δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά. Στον ιπτάμενο γύρο, με το νέο πιο μαλακό μπροστινό SC0, ο Rea ήταν πολύ γρήγορος στη Βαρκελώνη. Αυτό το ελαστικό μας επιτρέπει να ανεβάσουμε πολύ το επίπεδο, αλλά μετά από δέκα γύρους είναι νεκρό. Ίσως στους επόμενους σύντομους αγώνες να είναι η λύση. Θα δούμε.
Ο Bautista δεν έχει ελαττώματα;
Δεν είχε αποτελέσματα με τη Honda, ούτε μπόρεσε ποτέ να βοηθήσει στην ανάπτυξη της μοτοσυκλέτας. Βοηθούν τα μικρά παιδιά που έχουν τώρα (Lecuona και Vierge, εκδ.) περισσότερο επειδή έχουν την επιθυμία. Ο Αλβάρο είναι πολύ δυνατός όταν όλα είναι στη θέση τους, αλλιώς τραβάει τα κουπιά στη βάρκα. Με την επιστροφή του στη Ducati βρήκε μια πολύ καλή μοτοσυκλέτα.
Ο Bautista όμως λέει ότι μόνο αυτός κερδίζει με την Ducati
Και ποιος πρέπει να κερδίσει; Οι Bautista, Rea και Toprak είναι αναβάτες του Champions Cup, οι Rinaldi και Bassani είναι από το Europa League, καλοί αναβάτες αλλά χαμηλότερου επιπέδου. Να δώσουμε μια Ducati στη Rea; Ας του δώσουμε δύο ημέρες δοκιμών και μετά να δούμε αν θα πάρει δεκαπέντε δευτερόλεπτα από τον Bautista….
Έχει σχέδιο η Kawasaki;
Δεν είναι εύκολο, δουλεύουμε, αλλά σε λεπτομερή πράγματα, γιατί αυτό είναι το ZX-10R και αυτός είναι και ο κανονισμός. Θα μου πεις: γιατί δεν φτιάχνεις καινούργιο ποδήλατο; Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο, η παγκόσμια οικονομία δεν πάει καλά. Η Kawasaki θα πρέπει να επενδύσει εκατομμύρια για να σχεδιάσει ένα νέο Superbike. Είναι θέμα βιομηχανικής πολιτικής, δεν είναι μέρος της αρμοδιότητας της αγωνιστικής ομάδας.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο λάθος πράγμα;
Οι κανονισμοί καθορίζονται από τη FIM, την Dorna και την MSMA, δηλαδή το σώμα των κατασκευαστών που αγωνίζονται στο Superbike. Πιστεύετε ότι είναι λογικό μια απόφαση να λαμβάνεται μόνο ομόφωνα; Σε οποιαδήποτε πρόταση, αρκεί ένα Σώμα να μπει εμπόδιο και οι άλλοι να πάνε σπίτι τους. Πάρτε την πρόταση συνδυασμένου βάρους ποδηλάτου-αναβάτη. Πέρυσι η Ducati είπε “Μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτό”, τώρα που έχουν πάρει 250 γύρους από αυτό δεν θέλουν να το συζητήσουν άλλο. Οι αντίπαλοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Είναι λάθος, γιατί πιστεύω ότι θα ήταν επαρκές μέτρο για την αποκατάσταση της ισορροπίας. Δεν είναι καλά τα δικτάτα, χρειαζόμαστε περισσότερη προσοχή στο γενικό συμφέρον του πρωταθλήματος. Είμαστε πλειοψηφία; Εντάξει, πάμε έτσι. Στη ρύθμιση γράφει ότι μπορούν να επέμβουν ανά πάσα στιγμή, αλλά δεν το κάνουν.
Αλλά το συνδυασμένο βάρος αναβάτη-ποδήλατο θα έφερνε τους αντιπάλους σας πιο κοντά στη Ducati;
Είναι παράδειγμα, δεν λέω ότι θα έλυνε. Δεν είμαι εγώ αυτός που φτιάχνει τους κανονισμούς. Αλλά νομίζω ότι θα ήταν ένα σήμα. Τώρα νιώθουμε σαν στη φυλακή, δουλεύουμε σκληρά, αλλά ο Bautista κερδίζει την οδήγηση με το ένα χέρι. Μπορεί ακόμη και να τα κερδίσει όλα από τώρα μέχρι το τέλος. Κυριαρχεί όπως έκανε ο Τζόναθαν το 2017, τότε και αυτός κέρδιζε μόνος του. Μας πήραν μάλιστα 1400 rpm. Γιατί είναι όλα ακόμα τώρα;
Jonathan Rea η υπέροχη βιογραφία: “In Testa” διαθέσιμη στο Amazon