Ο Loris Capirossi έτρεξε με τη μάρκα Honda το 2002, τη σεζόν της μετάβασης από την κατηγορία 500 στο MotoGP. Εκείνη τη χρονιά πήγε στο Mugello για την παρουσίαση της Ducati Desmosedici και ερωτεύτηκε αμέσως την 4κύλινδρη ομοιοκαταληξία της εταιρείας Emilian. Η ιδέα να αμφισβητήσει τους Ιάπωνες γίγαντες με ένα ποδήλατο κατασκευασμένο λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι τον πείραξε πάρα πολύ, τη σεζόν του 2003 έκανε το ντεμπούτο του στην Ιαπωνία με ένα βάθρο, πίσω από τους Rossi και Biaggi. “Το πίστευα με όλη μου την καρδιά, για την Ducati ήταν το πρώτο 4κύλινδρο, ήξερα ότι ήταν καλοί στο να φτιάχνουν ποδήλατα“.
Capirossi και το πρώτο 4κύλινδρο Ducati
Ήταν ο προγονός της Ducati της Rossa με την οποία ο Casey Stoner θα κέρδιζε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα MotoGP του 2007 και του GP22 με το οποίο ο Pecco Bagnaia θα μπορούσε να θριαμβεύσει στη Βαλένθια σε μια εβδομάδα. “Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που το οδήγησα στη Βαλένθια», υπενθύμισε ο Λόρις Καπιρόσι στη «La Gazzetta dello Sport». “Ήρθα από το Honda 500, ήταν η πρώτη μου φορά σε τετράχρονο και αρχικά ο κινητήρας ένιωθε γλυκός. Αλλά με όλη αυτή τη δύναμη η μοτοσυκλέτα δεν πήγαινε καν ευθεία, το πλαίσιο της πέργκολας λύγισε, ακόμη και το πιο άκαμπτο δεν ήταν αρκετό για να το κάνει οδηγήσιμο.“. Τελική 4η θέση τη σεζόν 2003, η επόμενη χρονιά ήταν ένα βήμα πίσω, με μια Ducati δύσκολα δαμαστή και με κινητήρα αλλαγμένο στη μέση του πρωταθλήματος, περνώντας από το screamer στο big bang.
Το αντίο στο MotoGP το 2011
Το 2006 η Capirex έφτασε κοντά στον τίτλο του MotoGP, τότε ο Casey Stoner φρόντισε να βάλει την πρώτη σφραγίδα παγκοσμίου πρωταθλήματος. “Ο Stoner είναι τεράστιο ταλέντο. Πάλευα με το 800, αλλά από την πρώτη στιγμή που βρήκε ένα υπέροχο συναίσθημα, είχε ένα τρομακτικό πρωτάθλημα“. Ο αναβάτης από την Imola μετακόμισε στη Suzuki πριν επιστρέψει στους Desmosedici το 2011 με την ομάδα Pramac. Η μοτοσυκλέτα δεν ήταν ανταγωνιστική, αυτό συνέβαλε επίσης στην επιλογή της αποχώρησης στη Βαλένθια, αγωνιζόμενος στο τελευταίο Grand Prix με το 58 του Marco Simoncelli. Έντεκα χρόνια μετά, η Ducati πρόκειται να στέψει το μεγάλο παγκόσμιο όνειρο για δεύτερη φορά…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με την Bagnaia
Η δέουσα πίστωση πρέπει να δοθεί στην Pecco Bagnaia, “που είναι πιο ταλαντούχος από όσο πιστεύουμε, φέτος έκανε κάποια λάθη, μπορεί να μείνει εκεί… Όταν όμως άρχισε να προχωράει, έκανε τη διαφορά. Και παίζεται ένα μεγάλο πρωτάθλημα, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ο Κουαρτάραρο πάει πολύ δυνατά“. Μια όμορφη πρόκληση που έχει χαρίσει συναισθήματα και αισθήσεις σε στυλ roller coaster, με πολλές ανατροπές του σκηνικού και απρόβλεπτες καταστάσεις. “Είμαι πολύ πιο πολιτικά ορθός από ό,τι στην εποχή μου. Υπήρχε σίγουρα μια διαφορετική αντιπαλότητα μεταξύ μας. Παρόλο που υπήρχε τεράστιος σεβασμός, σήμερα είναι όλοι φίλοι. Αν και ίσως πολλά είναι η εμφάνιση, γιατί είμαι πεπεισμένος ότι κάτω από τη φωτιά καίει“.
Ο Πέκκο και ο Αινείας αποτελούν τη μοίρα
Από την επόμενη σεζόν στο MotoGP θα υπάρχει ο Enea Bastianini δίπλα στον Pecco Bagnaia, έναν «αδαή» αναβάτη σε τυπικό στυλ Romagna. Ένα εξαιρετικό line-up που ήδη φέτος έχει δώσει ενδιαφέρουσες ιδέες με στενούς αλλά πιστούς μαχητές, με τους μάνατζερ του Borgo Panigale πολύ θαρραλέους να έχουν πάρει το ρίσκο να τους ζευγαρώσουν στο ίδιο κουτί. Στη Μαλαισία γίναμε μάρτυρες της τελευταίας μονομαχίας, με τον Bagnaia που κέρδισε με ένα μουστάκι και τον «Bestia» που απέφυγε να προσπαθήσει να προσπεράσει στον τελευταίο γύρο για να μην διακινδυνεύσει τον αγώνα του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Pecco. Η Capirex προτιμά να μην σχολιάζει το επεισόδιο της Sepang, αλλά είναι σίγουρο ότι μαζί θα είναι μια ‘dream team’. “Η Ducati θα έχει μια μοίρα με δύο για να κάνουν τη διαφορά, έναν πιο ισορροπημένο αναβάτη όπως ο Pecco και έναν που δεν κερδίζει κανέναν τις καλές μέρες. Τότε είναι τόσο νέοι που από τη μια χρονιά στην άλλη μπορούν να κάνουν απίστευτη ανάπτυξη“.