Πρώτοι 14 GPs μεταξύ υψηλών και χαμηλών για την ομάδα του Αλεσάντρο Τονούτσι. Θυμηθείτε, η ομάδα MTA κάνει το ντεμπούτο της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3, με τον πρωτάρη Ivan Ortolá και τον πιο έμπειρο Stefano Nepa. Όμως τα πράγματα αλλάζουν, τα παιδιά του πλησιάζουν όλο και περισσότερο στην εξέδρα. Ο Tonucci «σπρώχνει» τους πιλότους του, βέβαιος ότι θα μπορέσει να τον φτάσει πριν από το τέλος της χρονιάς. Στην Aragon στη συνέχεια θα υπάρξει συνεργασία με μια ολο-ροζ ομάδα, ένα έργο με επικεφαλής τον Angeluss και με τη Maria Herrera ως οδηγό. Αυτά και πολλά άλλα στη συνέντευξή μας πριν από τον GP της MotorLand.
Ποιος είναι ο απολογισμός της σεζόν του 2022 μέχρι στιγμής;
Ξεκινήσαμε πολύ καλά: στον πρώτο αγώνα ο Ιβάν ήταν πολύ γρήγορος, τερμάτισε 7ος και πρώτος πρωτάρης. Για περισσότερο από το ήμισυ του αγώνα παίζονταν οι θέσεις του βάθρου. Από εκεί και πέρα υπήρξαν κάποιες δυσκολίες και με τους δύο αναβάτες, αλλά παρ’ όλα αυτά στους τελευταίους αγώνες τερματίσαμε και με τους δύο είτε στους πόντους είτε στο top 10. Υπάρχει επίσης ένα top 5 με τον Stefano στην Αγγλία, ένας αγώνας στον οποίο Ο Ιβάν ήταν επίσης μπροστά, πριν τρακάρει στον τελευταίο γύρο. Μέχρι σήμερα θα έλεγα ότι είμαι ικανοποιημένος, έστω και όχι πολύ χαρούμενος. Φυσικά, δεδομένου ότι μεγαλώνουμε, θα ήταν ωραίο από τώρα μέχρι το τέλος της σεζόν να ανέβουμε στο βάθρο με τουλάχιστον έναν από τους δύο αναβάτες. Είναι ρεαλιστικά μέσα στις δυνατότητές μας. Βλέποντας ότι είναι δυνατόν αλλά δεν φτάνει, φυσικά μένει λίγη πικρία, αλλά απομένουν λίγοι αγώνες ακόμα για να πετύχει. Τότε με τον Ιβάν στοχεύουμε και στον πρωτάρη της χρονιάς, μια ομάδα πρωτάρης με τον καλύτερο πρωτάρη θα ήταν εξαιρετική.
Βλέπετε και τους δύο οδηγούς σας ικανούς να ανέβουν στο βάθρο;
Ναι και οι δύο. Ο Stefano έχει λίγο περισσότερη εμπειρία και αυτό φαίνεται σε κάθε συνεδρία, ενώ ο Ivan βγαίνει περισσότερο στον αγώνα, αλλά και οι δύο έχουν ήδη δείξει ότι μπορούν να το κάνουν. Να πω ότι τώρα θα έχουμε πιο δύσκολες πίστες… Αλλά για κάποιους αγώνες, σε όλες τις βάρδιες, ο Στέφανο εμφανίζεται στην πρώτη πεντάδα, ακόμα κι αν δεν βγει ποτέ μια καλή πρόκριση και γίνεται δύσκολο με το τρέχον επίπεδο. Moto3, για μένα το υψηλότερο από τότε που υπάρχει η κατηγορία.
Τι έχει λείψει στον αγώνα μέχρι στιγμής;
Με τον Ιβάν έλειπε η πρόκριση. Φυσικά, ο Pedro Acosta ξεκίνησε από το γκαράζ και κέρδισε… Ή ας μιλήσουμε για τον Marquez, έναν από τους λίγους που κάνουν τη διαφορά. Ο Ιβάν είναι ένα τεράστιο ταλέντο για μένα, αν και ξεκινώντας σε αρκετές περιπτώσεις έχει ήδη δείξει καλά πράγματα. Στο Silverstone ξεκίνησε 18ος και στον προτελευταίο γύρο ήταν πρώτος, στο Misano ξεκίνησε 26ος και τερμάτισε 8ος. Πολλές επιστροφές, αλλά πρέπει να πούμε ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται δύσκολο να έχεις το λάστιχο για να επιτεθείς στο τέλος. Στις κατατακτήριες όμως πανικοβάλλεται, ποτέ δεν ξέρει αν πρέπει να ακολουθήσει κάποιον, μπαίνει σε κρίση για τα wakes ή no wakes ομιλία και ο χρόνος είναι λίγος. Ας μιλήσουμε για ένα τέταρτο: πέναλτι για όλους και προσωπικά δεν μου αρέσουν τέτοια προσόντα.
Τι γίνεται με τον Stefano Nepa;
Στον αγώνα βελτιώνεται, αλλά σε σύγκριση με τους αντιπάλους του είναι «πολύ γλυκός». Όταν βρίσκεται στους μπροστινούς χώρους, δεν τα δίνει στο τέλος, αλλά τα υποφέρει. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα: ο Muñoz είναι πολύ δυνατός επειδή είναι ταλέντο, αλλά και επειδή κλείνει τα μάτια του. Είτε πάει στο έδαφος, είτε πετάει άλλον έξω, ωστόσο προσπαθεί και καταλήγει μπροστά. Εδώ, ο Στέφανο στερείται λίγη επιθετικότητας σε εκείνες τις στιγμές του αγώνα, ειδικά στο τέλος. Στο Misano έκανε σπουδαίο αγώνα, αλλά στο δεύτερο γκρουπ ακριβώς επειδή ο Muñoz τον πέταξε έξω στην πρώτη στροφή και έχασε το τρένο. Από πλευράς ρυθμού όμως ήταν το ίδιο με το γκρουπ μπροστά και μόνος, χωρίς slipstream, ήταν 7ος. Στον τελευταίο γύρο έφτασε ο Muñoz και τον πέταξε έξω, οπότε τερμάτισε 10ος. Σημαίνει ότι κάθε φορά, αν κάποιος πρέπει να τα πάρει, αυτός είναι. Δεν λέω ότι φταίει, μιας και μου αρέσουν οι καθαροί οδηγοί, αλλά στην τωρινή κατηγορία θέλει λίγη παραπάνω κακία. Είναι πολύ υποκειμενικό πράγμα: ο Στέφανο καταλαβαίνει λίγο περισσότερο, αλλά δεν έχει ιδιοσυγκρασία. Θα έχει ένα όριο, αλλά το προτιμώ. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ ο Muñoz ως οδηγός, τον ξέρω καλά από το Talent Cup, αλλά είναι και εκτός ορίων και μάλιστα τιμωρείται πολλές φορές.
Θα μπορούσε επίσης να είναι πρόβλημα αίσθησης με το ποδήλατο για τη Nepa μετά τα αρχικά προβλήματα προσαρμογής στο νέο KTM;
Στους τελευταίους τέσσερις αγώνες όλα έχουν λυθεί σχεδόν 100%. Παλαιότερα υπήρχαν δυσκολίες για τον αναβάτη, αλλά και για εμάς με αυτό το διαφορετικό ποδήλατο, μας πήρε λίγο χρόνο για να βρούμε το σωστό μέρος. Μέχρι σήμερα, πάντως, οι οδηγοί δεν έχουν πλέον παραπονεθεί όπως πριν. Προφανώς μένει να γίνει ακόμα από άποψη τελειοποίησης, αλλά μιλάμε για λεπτές λεπτομέρειες. Προς το παρόν, θα έλεγα ότι δεν είναι ένας σκηνικός λόγος για να βρεθεί αυτό το βήμα προς τα εμπρός, αλλά είναι ακριβώς ο λόγος του «άλμα μέσα». Φυσικά για να το πούμε είναι απλό, τότε δεν είναι τόσο άμεσο να το κάνουμε.
Σε αυτή την κατηγορία τότε είναι θέμα δέκατων, ή ακόμα και λιγότερο.
Τους καταλαβαίνω βλέποντας τους αγώνες και τα πάντα. Διπλή δεκάδα στο Misano, όχι κακό αποτέλεσμα αλλά ούτε και πολύ καλό. Έκαναν καλό αγώνα, πήγαν γρήγορα, αλλά τερμάτισαν 8οι και 10οι. Σε έναν αγώνα, κατά μέσο όρο, παίρνουμε τώρα δυόμισι δέκατα ανά γύρο σε σύγκριση με τον πρώτο. Γίνεται λίγη συζήτηση, αλλά είναι ό,τι λίγο χρειάζεται.
Η δουλειά θα συνεχιστεί και με τα δύο, καθώς θα παραμείνουν το 2023. Αυτός ήταν ο στόχος ή κοιτούσατε γύρω σας;
Η συνέχεια ήταν ο στόχος μου. Όπως κάναμε με τον Ivan από το CEV στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τώρα σκοπεύαμε να κάνουμε τουλάχιστον δύο χρόνια με τον ίδιο αναβάτη. Από την εμπειρία μου, αλλά και κοιτάζοντας το πιο δυνατό, είναι σωστό. Σαφώς, αν είχαμε φτάσει περίπου στα μέσα της σεζόν με την ομάδα να μαλώνει με τον οδηγό, ο οδηγός ανυπομονεί να φύγει, τα αποτελέσματα δεν είναι εκεί… Τότε δεν θα είχε νόημα. Αντίθετα ως περιβάλλον είμαστε όλοι πολύ καλά και τα αποτελέσματα βελτιώνονται, μεγαλώνουμε. Ήταν λοιπόν το πιο λογικό πράγμα που έπρεπε να κάνω και χάρηκα που το ήθελαν και οι αναβάτες, η επιλογή εξαρτάται και από αυτούς. Είναι πολύ ικανοποιητικό από ανθρώπινη και προσωπική πλευρά: όλα αυτά πρέπει επίσης να οδηγήσουν σε ένα αθλητικό αποτέλεσμα, αλλά ως προϋπόθεση είναι σίγουρα ευχάριστο.
Πώς ήταν ιδιαίτερα οι δύο γιατροί του σπιτιού στο νέο σας ρόλο;
Πολύ δύσκολο, πολύ γεμάτο! Εκτός από το αθλητικό κομμάτι, υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να διαχειριστούμε. Οι καλεσμένοι, εκδηλώσεις που διοργανώσαμε με κάποιους συνεργάτες για να προωθήσουμε το ιταλικό φαγητό σε όλο τον κόσμο… Όμορφα, αλλά σίγουρα αγχωτικά! [risata] Είναι ήδη δύσκολο να ακολουθείς την ομάδα από την αθλητική πλευρά, που είναι το κύριο πράγμα, και από την άλλη πλευρά είναι εξίσου σημαντικό. Ποιος μας στηρίζει, ποιος έρχεται, μετά να συμπεριφερόμαστε σε όλους με έναν συγκεκριμένο τρόπο για να αισθάνονται καλά. Η δέσμευση τριπλασιάζεται σε σύγκριση με το κανονικό.
Στο Misano τότε είχες και τα παιδιά του JuniorGP.
Πραγματικά… Ευτυχώς πήγαινα σπίτι να κοιμηθώ το βράδυ μιας και είμαι κοντά, οπότε έκανα ένα διάλειμμα! Αλλά ήταν πολύπλοκο. Δυστυχώς δεν πήγε τόσο καλά, αλλά και εκεί σχεδιάζουμε να ανανεώσουμε και τα δύο για του χρόνου.
Τι κάνετε τον απολογισμό του πρωταθλήματος μέχρι στιγμής;
Δεν πάει όπως περίμενα. Από Zurutuza περίμενα λίγο πιο άμεση ταχύτητα, ακόμα κι αν δεν πήγε άσχημα. Ίσως, συνηθισμένος στο Ortolá πέρυσι… Ο Zurutuza, ωστόσο, έχει παίξει τον τίτλο του Talent Cup, περίμενα να έρθει και να λάμψει λίγο πιο άμεσα. Αλλά εδώ είναι, είναι η πρώτη χρονιά και δεν είναι όλοι ίδιοι: κατά τη γνώμη μου έχει μια σημαντική ταχύτητα, αλλά πρέπει να την αναπτύξει σε αυτή τη μοτοσυκλέτα. Kotaro [Uchiumi] ίδια ιστορία: πρώτος χρόνος στο Moto3, διαφορετικό επίπεδο από τον Zurutuza, επομένως με τους χρόνους του να μεταβολίζει τα πάντα. Για αυτό θα το δώσουμε δεύτερο χρόνο και μετά θα αξιολογήσουμε. Μέχρι σήμερα δεν είμαι απογοητευμένος, καθώς είναι δύο πρωτάρηδες, αλλά περίμενα καλύτερα αποτελέσματα.
Επίσης στην Αραγονία θα έχετε διπλή δέσμευση.
Υποστηρίξαμε το έργο Angeluss από την αρχή, είναι ο κύριος υποστηρικτής μας. Όχι μόνο ένας επιχειρηματικός εταίρος, αλλά υπάρχει και θέμα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού. Στην Aragon διαμορφώνεται ο εντελώς γυναικείος λόγος, δηλαδή η τεχνική ομάδα και ο οδηγός. Θα είναι δύσκολο, αλλά η Aurora είναι εκεί [Angelucci] επικεφαλής αυτού του έργου που νιώθουν έντονα. Το πιστεύουν, επενδύουν πολλούς πόρους και σημαντικά έργα που θα ανακοινωθούν νομίζω στο τέλος του χρόνου. Το πιστέψαμε αμέσως, τότε όταν αγωνιζόμουν στο Moto3 υπήρχαν και οι Carrasco και Herrera και νομίζω ότι οι γυναίκες σε αυτό το άθλημα μπορούν να τα πάνε πολύ καλά. Αλλά πρέπει να γίνει ένα μακροπρόθεσμο έργο, όπως για τους άνδρες: να ξεκινήσουμε από μικρά και να τα κάνουμε να μεγαλώσουν με ένα πρόγραμμα συνέχειας και προόδου, αναδεικνύοντας πιλότους επιπέδου. Τώρα θα είναι ένα σημαντικό πράγμα στα μέσα ενημέρωσης.
Pink wild card με τη Maria Herrera και την ομάδα σας ως τεχνική υποστήριξη.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Μαρία δεν έχει οδηγήσει αυτό το ποδήλατο για πολλά χρόνια. Κάναμε μια δοκιμή στην Aragon πριν από ένα μήνα, δεν πήγε άσχημα αλλά είναι μια πολύ διαφορετική μοτοσυκλέτα από το MotoE που ζυγίζει 260 κιλά. Ένα μίνι ποδήλατο σε σύγκριση! Νομίζω ότι μεταξύ των άλλων αναβατών θα πάει καλύτερα απ’ ό,τι στη δοκιμή: είναι πιο εύκολο, γίνονται περισσότερες αναφορές… Για να δούμε τι θα βγει. Από την πλευρά μας θα υπάρχει μέγιστη υποστήριξη από όλη τη δομή μας. Ωστόσο, είναι κορίτσια με εμπειρία, που εργάζονται στο JuniorGP και βγαίνουν από το Μονλάου, όπως και τα περισσότερα νεαρά μηχανικά που είναι παρόντα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Φυσικά, οι εποχές είναι διαφορετικές σε σχέση με το JuniorGP, αλλά δεν βλέπω μεγάλα προβλήματα. Εκπαιδεύουμε όλο το τεχνικό μέρος, άρα φορτηγά, μοτοσυκλέτες, τα ανταλλακτικά μας και αν χρειαστεί και τους τεχνικούς μας. Το κουτί θα είναι δίπλα στο δικό μας αλλά ξεχωριστό, με 100% χρώματα Angeluss.
Πώς βλέπετε την επιστροφή του Herrera στο Moto3;
Είμαι ρεαλιστής: αν καταφέρει να μείνει στο γκρουπ όπου είναι συνήθως οι Carrasco, Whatley, Surra, θα είναι ήδη μια μεγάλη επιστροφή. Δεν μπορούμε να πούμε ότι περιμένουμε ποιος ξέρει τι μετά από 7 χρόνια που δεν οδηγούσα ένα Moto3, συνηθισμένο όπως είναι το MotoE και το 600, και με μόνο μια μέρα δοκιμών… Θα ήταν σαν να επέστρεψα σήμερα, Θα τελείωνα τελευταίος! Πολλά χρόνια χωρίς να κάνω ποδήλατο και με το σημερινό επίπεδο, είναι περίπλοκο. Ο στόχος είναι να κερδίσουμε βαθμούς, αλλά ήδη δυσκολευόμαστε καθώς τρέχουμε όλο το χρόνο. Η αθλητική πραγματικότητα μας λέει ότι, αν καταφέρει να παλέψει για τις θέσεις σε αυτό το μικρό γκρουπ των 4-5 οδηγών, θα ήταν ήδη καλό. Είμαστε όλοι περίεργοι πάντως.
Τι περιμένετε από τους πιλότους σας στην Αραγονία;
Ο Στέφανο είχε έναν υπέροχο αγώνα πέρυσι, πάντα κοντά στο βάθρο. Ελπίζω να μπορέσει να το παίξει μέχρι το τέλος, βλέπω το…