Στη Ριβιέρα Romagna, οι κινητήρες είναι ένας αληθινός τρόπος ζωής. Σε αυτό προσθέτουμε την αιώνια ανάμνηση του Marco Simoncelli, από τον οποίο πήρε το όνομά του η πίστα Misano, αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις, μεταξύ συγκεκριμένων χειρονομιών και εκείνων που λέγονται προφορικά από εκείνους που γνώριζαν προσωπικά αυτή τη νεαρή Ιταλική υπόσχεση, ήδη πρωταθλητή 250cc και μόλις ξεκίνησε στο MotoGP. Αλλά έχετε δει ποτέ τα κράνη που ο Simoncelli δεν κατάφερε ποτέ να χρησιμοποιήσει; Ο Maurizio Ottaviani, δεύτερη γενιά της εταιρείας Ottaviani Infissi στο Riccione, τώρα στα χέρια του γιου του Roberto, γνωρίζει τον Paolo Simoncelli για περισσότερα από 30 χρόνια. Έχει ένα πραγματικό μουσείο αναμνήσεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών των δύο συγκεκριμένων κρανών, που μας έδειξε.
Το μουσείο των αναμνήσεων
Στη Romagna είναι σπάνιο να βρεις κάποιον που να μην έχει καμία σχέση με τον κόσμο των κινητήρων. Ο Maurizio Ottaviani, γεννημένος το 1955, δεν αποτελεί εξαίρεση. Από παιδί, ο πατέρας του τον πήγε να δει το Mototemporada Romagnola, εξαιρετικά επιτυχημένους αγώνες που διεξήχθησαν μεταξύ 1945 και 1971. Ήταν μια σειρά ανοιξιάτικων αγώνων μοτοσικλέτας που διεξήχθησαν στις πίστες της πόλης της ακτής της Romagna και της ενδοχώρας. Γνήσιος θεσμός για την εποχή, δεν υπάρχει πρωταθλητής που να μην έκανε την εμφάνισή του σε αυτούς τους αγώνες, εκτιμώντας ιδιαίτερα το τοπικό κοινό. Μάλιστα, στο σπίτι του Ottaviani βρίσκουμε εικόνες από την εποχή των Giacomo Agostini, Renzo Pasolini, Angelo Bergamonti, Otello Buscherini… Και αναφέρουμε μόνο μερικά Ιταλικά πιτσιρίκια της εποχής. Θα χρειαζόταν χρόνος για να περιγραφούν τα πάντα, αλλά ας επικεντρωθούμε στους Simoncellis: μια μακροχρόνια γνωριμία.
Η συνάντηση με τον Σιμοντσέλι
Ο Ottaviani δεν σκέφτηκε ποτέ να είναι αναβάτης πλήρους απασχόλησης, αλλά είναι λάτρης των περιηγήσεων με μοτοσικλέτα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πολλά πολλά χιλιόμετρα με το μηχανάκι, φτάνοντας για παράδειγμα στο Isle of Man ή στην Αμερική, χωρίς να ξεχνάμε το ταξίδι στη Λούρδη μαζί, μεταξύ άλλων, με τον πρώην ιερέα της ενορίας του Misano. «Γνωρίσαμε τον Paolo Simoncelli πριν από περίπου 30 χρόνια. Ήμασταν και οι δύο στην ομάδα Mototurismo του Motoclub Città di Riccione” είπε στον Κορσεδημότο. Μια γνωριμία που έγινε σταθερή φιλία όσο περνούσε ο καιρός: για παράδειγμα το 2019 ο Simoncelli, ιδρυτής της ομάδας SIC58, τον είχε ως φιλοξενούμενο στο χατ-τρικ Ιαπωνίας-Αυστραλίας-Μαλαισίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Ottaviani βρήκε την ευκαιρία να προσφέρει δείπνο στην ιταλική ομάδα μερικές φορές, χωρίς να το καταλάβουν. Μια σημαντική πτυχή για να κατανοήσουμε τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, αλλά ας πάμε με χρονολογική σειρά.
Το κράνος από το ράλι Monza 2011
Ο Marco Simoncelli, μόλις τελείωσε η σεζόν του MotoGP, θα έπρεπε να είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις του στους τέσσερις τροχούς, πάντα μια συναρπαστική πρόκληση για έναν μοτοσικλετιστή. Συγκεκριμένα, ο Simoncelli έπρεπε να λάβει μέρος στο Ράλι της Μόντσα, που ήταν προγραμματισμένο για το Σαββατοκύριακο 25-27 Νοεμβρίου 2011. Όπως γνωρίζουμε, το θανατηφόρο ατύχημα στο GP της Μαλαισίας στο Sepang συνέβη στις 23 Οκτωβρίου του ίδιου έτους… «Είχαν κατασκευαστεί δύο κράνη: το ένα είναι στην κατοχή του Πάολο [Simoncelli]ο άλλος παρέμεινε με τον Davide Degli Innocenti, ο οποίος έκανε αερογράφο το κράνος” εξήγησε ο Οταβιάνι. Αυτός και ο φίλος του φωτογράφος Valter Magatti κατάφεραν να το δανειστούν από τον Degli Innocenti για μια εκδήλωση με το Riccione Motoclub και στη συνέχεια ζήτησαν ένα πιστό αντίγραφο για να το κρατήσουν ως ενθύμιο. «Μας πήρε δύο χρόνια για να βρούμε το ίδιο μοντέλο, άλλα δύο για να το κάνουμε: το 2017 μας παρέδωσαν τα κράνη» είπε δείχνοντάς μας το αποτέλεσμα.
Το κράνος του Simoncelli για το MotoGP 2012
Υπάρχει ένα δεύτερο ειδικό κράνος στην προσωπική συλλογή του Maurizio Ottaviani (στη φωτογραφία εξωφύλλου). Μιλάμε για το τι θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει ο Marco Simoncelli στη σεζόν MotoGP του 2012. Πώς κατέληξε στα χέρια του; Όλα ξεκινούν με ένα δείπνο. «Βρεθήκαμε στο La Pineta στο Riccione, κατά τη διάρκεια του Grand Prix στο Misano» είπε ο Οταβιάνι. Είναι 16 Σεπτεμβρίου 2021: εκτός από τα παιδιά που παρατάχθηκαν στο MotoGP, συμπεριλαμβανομένου του μπαλαντέρ Harrison Voight, υπήρχαν και οι αναβάτες του CEV. Για άλλη μια φορά, ο Maurizio Ottaviani προσφέρει δείπνο στην ομάδα, αλλά κάποιος το προσέχει. «Πρέπει να το είπαν στη Ροσέλα [mamma di Marco Simoncelli, moglie di Paolo]. Την επόμενη εβδομάδα εμφανίστηκε στην εταιρεία αφήνοντας αυτό το κράνος” εξήγησε ο Οταβιάνι με ένα άγγιγμα συγκίνησης. Μόνο αργότερα κατάλαβε τι κράνος ήταν: ακόμα χωρίς χορηγό, αλλά το χρώμα ήταν ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει ο αναβάτης από τη Romagna στη σεζόν MotoGP του 2012.
Η μνήμη του Simoncelli
Πολλές λεπτομέρειες θυμίζουν αυτόν τον αξέχαστο νεαρό οδηγό, ένα από τα θύματα ενός όμορφου αλλά τρομερού αθλήματος. Υπάρχει ένα μνημείο αφιερωμένο στον Μάρκο Σιμοντσέλι στον δρόμο που μας οδηγεί στη διαδρομή της Ρομάνια, αλλά στη μνήμη του έχουν εκδοθεί και γραμματόσημα και νομίσματα. Υπάρχει ένα Ίδρυμα στο όνομά του, το οποίο ξεκίνησε με ένα κέντρο για παιδιά με αναπηρία που ονομάστηκε μετά τον Simoncelli στη Δομινικανή Δημοκρατία το 2013, και σήμερα δραστηριοποιείται πολύ στον κοινωνικό τομέα, ιδίως στην παροχή βοήθειας σε παιδιά με αναπηρίες. Ας μην ξεχνάμε την ομάδα που έκανε ντεμπούτο στο CIV, μετά πέρασε στο CEV και μετά μπήκε και στο MotoGP. Στο Ottaviani, στο «προσωπικό μουσείο» γεμάτο αναμνήσεις πολλών αναβατών, δεν λείπουν επίσης gadget, κράνη, αναπαραγωγές των μοτοσικλετών που οδηγούσε ο Simoncelli, αυτοκόλλητα κ.ο.κ. Αυτό, συν τις αναμνήσεις όσων τον γνώριζαν προσωπικά. Μια ιστορία από τη Romagna, αλλά όχι μόνο αυτή, μια ιστορία εκείνων των μοτοσυκλετών που είναι ακόμα ικανές να συναρπάσουν.
58 Το εικονογραφημένο βιβλίο ιστοριών εμπνευσμένο από τον Marco Simoncelli – Στο Amazon
