Οδηγός, Team Manager της 44 Racing Team, χορηγός, ανιχνευτής ταλέντων, μάνατζερ και… παππούς. Ο Giampaolo Carmeli θα κλείσει τα πενήντα οκτώ τον Ιούνιο και εξακολουθεί να αγωνίζεται με πλήρη απασχόληση στο National Trophy 600 με ένα Moto2 που κινείται με Honda. Επιπλέον, ακολουθεί τον Leo Casadei ως μάνατζερ και έχει πολλές ιδέες για την προώθηση νέων ταλέντων. Ο επιχειρηματίας από την περιοχή Marche μεγάλωσε σε μια οικογένεια πέντε παιδιών, στη μέση της επαρχίας. Η ιστορία του μοιάζει σχεδόν με ταινία.
«Ήμουν πάντα παθιασμένος με τον σταυρό – Ο Giampaolo Carmeli λέει στον Corsedimoto – τα είδωλα της παιδικής μου ηλικίας ήταν ο De Coster και ο Cavallero και ήθελα να τους μιμηθώ. Μετά πήρα το ποδήλατό μου και πέρασα από τα χωράφια. Είχα δημιουργήσει ένα είδος μικρής πίστας με δύο άλματα, αλλά συνέχισα να παθαίνω τρυπήματα και μετά από λίγο ο πατέρας μου κουράστηκε να επισκευάζει το ποδήλατό μου, οπότε πήρα το λάστιχο για να ποτίσω τον λαχανόκηπο και το έβαλα στη θέση των ελαστικών. Δούλεψε! Ήμουν ο πρόδρομος του σύγχρονου tubeless. Μετά από λίγο, όμως, μου έσπασε το ποδήλατο και ο πατέρας μου δεν μπορούσε να μου αγοράσει άλλο. Ο Peppò, ο μεταχειρισμένος έμπορος, πέρασε από την ύπαιθρο με τον Πίθηκο του πάντα φορτωμένο με τα πάντα. Μια μέρα τον σταμάτησα και τον παρακάλεσα να μου βρει ένα παλιό ποδήλατο. Ωστόσο, δεν είχα τα χρήματα να το πληρώσω, οπότε έβαλα μερικούς αγρότες να μου δώσουν πέντε δέρματα κουνελιών επειδή ο μεταχειρισμένος έμπορος τα μάζευε κι αυτά. Έτσι κάναμε την ανταλλαγή και είχα πάλι ένα ποδήλατο. Εν τω μεταξύ, ήμουν καλός στο να συναρμολογώ και να αποσυναρμολογώ τα διάφορα κομμάτια».
Από ποδήλατα σε μηχανάκια είναι ένα σύντομο βήμα
«Δοκίμασα με επιτυχία τις δυνάμεις μου στην ανάπτυξη σκούτερ: τα παιδιά μου έφεραν τα 125 τους για να τροφοδοτήσω τα καύσιμα και μπορούσα να πάω μια βόλτα. Για μένα ήταν χαρά! Στα 14 πήγα αμέσως στη δουλειά, πήρα μοτοσυκλέτα μοτοκρός και πήγα να διασκεδάσω στα cross-track. Παντρεύτηκα αρκετά νωρίς και η πιλοτική μου επιχείρηση παρέμενε σε ετοιμότητα».
Ο Christian Barboni στην καρδιά
“Αφοσιώθηκα στη δουλειά, έκανα τον δρόμο μου και άρχισα να χορηγώ ένα πολλά υποσχόμενο αγόρι: τον Christian Barboni, έναν οδηγό με τον αριθμό 44 που έτρεξε για την ομάδα Trasimeno. Εν τω μεταξύ είχα ξεκινήσει να αγωνίζομαι στην πίστα στο Mototemporada Romagnola. Ξεκίνησα σε μια ηλικία που πολλοί σταματούσαν, αλλά ήταν πάντα το όνειρό μου. Τον Ιούλιο του 2004 ο Christian Barboni έχασε τη ζωή του σε τροχαίο και την επόμενη χρονιά αποφάσισα να ανοίξω μια ομάδα: την Team 44 Racing, για να κρατήσω ζωντανή τη μνήμη του. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά αποτελέσματα ήταν ο ιταλικός τίτλος Moto2 που κέρδισε με τον Ferruccio Lamborghini, είχα τον Roberto Lunadei ως αναβάτη για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον οποίο πέτυχαν εξαιρετικά αποτελέσματα και εγώ ο ίδιος κατάφερα να κερδίσω κάποια ικανοποίηση ως αναβάτης όπως μια δεύτερη θέση στο ένα Εθνικό τρόπαιο. Η ομάδα είναι ακόμα ενεργή στη μνήμη του Christian Barboni: αγωνίζομαι για αυτόν, σκέφτομαι τον, για να κρατήσω τη μνήμη του ζωντανή».
Giampaolo Carmeli: η μοτοσικλέτα σε κρατάει νέους
«Για να μπορέσεις να αγωνιστείς με μοτοσικλέτα πρέπει να διατηρήσεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής και πιστεύω ότι χάρη στους αγώνες είναι που στα πενήντα οκτώ νιώθω ακόμα τόσο καλά. Και να πω ότι είχα διάφορους τραυματισμούς, έναν αρκετά σοβαρό με το ποδήλατο μοτοκρός. Κάθε τόσο περνάει από το μυαλό μου η ιδέα της αποχώρησης, αλλά συνεχίζω, μου αρέσει. Θα συνεχίσω λίγο ακόμα μέχρι να ενοχλήσω τους άλλους οδηγούς που θα μπορούσαν σχεδόν να είναι εγγόνια μου. Οι νέοι μου κάνουν συχνά κομπλιμέντα και με χαροποιεί πολύ. Πιστεύω ότι είμαι παράδειγμα πάθους, αγάπης για τους αγώνες και επιμονής για πολλούς από αυτούς».
Η δέσμευση με τον Leo Casadei
«Ακολουθώ τον Leo Casadei εδώ και χρόνια καθώς αγωνίζεται σε αγώνες στην Ισπανία. Είναι ένας τύπος στον οποίο πιστεύω πολύ και φέτος βρήκε μια εξαιρετική ομάδα, από κάθε άποψη. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους. Μεταξύ των ιδεών μου είναι επίσης να επαναφέρω τα Moto2 στο Εθνικό Τρόπαιο γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ εκπαιδευτικά όπως και τα Stock 600, που υπάρχουν στην Ισπανία αλλά όχι στην Ιταλία. Για να δούμε αν θα γίνει».
Κοινωνική φωτογραφία