Δυσκολεύτηκε λίγο μεταξύ των ελεύθερων δοκιμών και των προκριματικών, για να βγει την Κυριακή. Ο Alessandro Morosi κατάφερε να πάρει το αποτέλεσμα που κυνηγούσε εδώ και καιρό στο Misano, το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερο. Μόνο 22 χιλιοστά χώριζαν τον σημαιοφόρο της Aspar Team από την πρώτη νίκη, που έχασε στη γραμμή τερματισμού από τον πρωτοεμφανιζόμενο Jesus Rios, αλλά το πρώτο βάθρο στο JuniorGP Moto3 είναι σίγουρα αναστεναγμός ανακούφισης. Στη συνέχεια δεν μπόρεσε να το επαναλάβει στον Αγώνα 2, τερματίζοντας στην 7η θέση, αλλά είναι σίγουρα ένα σημείο εκκίνησης για αυτή τη σεζόν του 2024.
Alessandro Morosi, επιτέλους το βάθρο στο JuniorGP Moto3!
Ας πούμε ότι στην αρχή του αγώνα ήμουν λίγο νευρικός: ήταν ο πρώτος αγώνας του πρωταθλήματος, έπρεπε να χρησιμοποιήσεις το κεφάλι σου, να βάλεις βαθμούς… Αλλά όταν είδα ότι συνέχισα να πηγαίνω προς τα πίσω γιατί οδηγούσα περισσότερο Και πιο άκαμπτος, είπα στον εαυτό μου να χαλαρώσω, δεν θα μπορούσα να είχα τελειώσει τον αγώνα έτσι. Χαλάρωσα και άρχισα να αναρρώνω, έτρεχα χαμηλό ρυθμό 1:42 και έφτασα στο μπροστινό γκρουπ. Μόλις είχα την ευκαιρία γλίστρησα και προσπάθησα να τελειώσω τον αγώνα μπροστά, το πρόβλημα ήταν ότι έκανα λάθος αλλαγή ταχύτητας στην ευθεία… Αλλά είναι το πρώτο βάθρο, πρέπει να είσαι χαρούμενος! Ευχαριστώ όλη την Aspar Team, το CFMOTO, τους χορηγούς, όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν για πολλά χρόνια.
Το είδατε δυνατό; Το σαββατοκύριακο σας στο Moto3 στο Misano δεν ξεκίνησε καλά.
Το Σάββατο συγκεκριμένα ήταν μια πολύ άσχημη κατάσταση, δεν μπορούσα να βρω τη σωστή εφαρμογή με το ποδήλατο. Οι μηχανικοί μου δούλεψαν σκληρά, περάσαμε ώρες κοιτάζοντας την τηλεμετρία και στο τέλος βρήκαμε το πρόβλημα. Δεν εξαρτιόταν ούτε από εμένα ούτε από το ποδήλατο, ας πούμε ότι η θέση στη σέλα δεν μου επέτρεπε να κατεβάσω ταχύτητα. Έγιναν κάποιες μικρές αλλαγές από τις δοκιμές της Βαρκελώνης στο Misano αλλά δεν καταλάβαμε ο ένας τον άλλον, το σημαντικό ωστόσο είναι ότι στο τέλος βρήκαμε τη λύση και μου έδωσαν ένα ποδήλατο για να κερδίσω.
Υπήρχε όμως και κόκκινη σημαία στις κατατακτήριες, σε επηρέασε;
Τίποτα δεν θα είχε αλλάξει, το Σαββατοκύριακο έπρεπε να κυλήσει έτσι. Παίρνετε ό,τι έρχεται!
Ακούς ήδη ένα κλικ, μια αλλαγή σε σχέση με πέρυσι;
Ναι, είχα ήδη παρατηρήσει ότι είχα περισσότερη επιθετικότητα στο τέλος, δεν είχα τόσο έλεος [risata]. Πέρυσι όμως το σκέφτηκα λίγο. Αλλά είναι φυσιολογικό: όταν είσαι εκεί και το παίζεις και έχεις συνεχώς μώλωπες στο λαιμό σου, μετά από λίγο μαθαίνεις το μάθημά σου! Δυστυχώς, μέχρι να πιάσω πάτο, δεν θα φτάσω εκεί, ακόμα και στα πράγματα που με ενδιαφέρουν και για τα οποία θυσιάζομαι τόσο πολύ. Το έμαθα τώρα, κάλλιο αργά παρά ποτέ.