“Ο Filippo Preziosi είχε χαρτογραφήσει τους κινητήρες με αποτέλεσμα να χάνει 18 ίππους: είπαν ότι ήταν απαραίτητο να κερδίσει μόνο ένας οδηγός, διαφορετικά ο κανονισμός θα τιμωρούσε τον 2κύλινδρο”.
Ο Max Biaggi ήταν ένας άβολος χαρακτήρας. Δεν ήταν ποτέ έσκυψε στην κοινή σκέψη, αλλά πάνω από όλα δεν έχει μασήσει ποτέ τη λέξη. Για το λόγο αυτό, μετά από ορισμένες δηλώσεις του Μπορτσιάνιsuo πρώην διευθυντής ομάδας “Η ομάδα μας ήταν νέα και ο Biaggi ήταν αδύνατο να διαχειριστεί ως χαρακτήρα. Ήταν η πριμαντόνα και είχε δυσανάλογες απαιτήσεις. Ένιωσα πολύ άσχημα μαζί του, ήταν ένας εφιάλτης εκείνη τη χρονιά”.ο Μαξ, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Καλιφόρνια με τα παιδιά του, εμπιστεύτηκε αυτό το μακρύ κενό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι και σήμερα το πρωί η θερμοκρασία έγινε πολύ κρίσιμη όταν Διάβασα μια ελεύθερη επίθεση από έναν πρώην χαρακτήρα του SBK, στην ομάδα του οποίου έπαιξα το 2008 – έγραψε ο Biaggi στο Facebook – Είναι λίγο να χρησιμοποιήσουμε υποτίμηση, όλοι το γνωρίζετε εκείνη τη χρονιά Έτρεξα με μια Ducati της ομάδας που διαχειρίζεται ο Borciani. Ξέρω ότι ο Μπορτσιάνι ήταν πολύ κακός και λυπάμαι πολύ για το πόσο άσχημα είχε να αντιμετωπίσει! Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος που τώρα έχει θεραπευτεί και είναι καλά στην υγεία του.
Έχοντας κάνει αυτή την απαραίτητη προϋπόθεση, ας επιστρέψουμε στην ουσία του θέματος.
Η επιλογή της ομάδας για το 2008 ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Υπέγραψα συμβόλαιο απευθείας με την Ducati, συμβόλαιο που προέβλεπε το πέρασμα στην επίσημη ομάδα για την επόμενη χρονιά. Τότε ξέρετε όλοι πώς πήγε και ευχαριστώ τον παράδεισο που πήγε έτσι, γιατί επέστρεψα σπίτι στην απρίλια, για να γράψω άλλες υπέροχες σελίδες της αθλητικής και μη ζωής μου.
Λέω συνέχεια ότι οι μη νικητές στον αθλητισμό δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη νοοτροπία που εμψυχώνει έναν πολλαπλό παγκόσμιο πρωταθλητή! Από την πλευρά τους δεν υπάρχει φθόνος, αλλά μόνο αδυναμία να δουν παραπέρα, να καταλάβουν ποιος έχει προχωρήσει παραπέρα. Ένας πρωταθλητής θέλει να κερδίσει με οποιοδήποτε κόστος και έτσι θυσιάζει τη ζωή του, σε όλες τις πτυχές της, για να πετύχει αυτόν τον στόχο. Μην πιστεύετε κανέναν που λέει το αντίθετο! Ένας πρωταθλητής πρέπει να σέβεται τους πάντες, αλλά στην πίστα πρέπει να είναι αδίστακτος! Όπως είναι δύσκολο για φίλους να σχηματιστούν στην πίστα, ειδικά όταν αγωνίζονται για τον ίδιο στόχο, με τον ίδιο τρόπο ένας πρωταθλητής πρέπει να περιμένει τα μέγιστα από όλους τους γύρω του. Ολα. Δεν είναι να είσαι η πρώτη γυναίκα. Μια πριμαντόνα δεν θα ρίσκαρε να πεθάνει στο Doohan Corner (Phillip Island Circuit) για να κερδίσει! Δεν προσποιούμαι και δεν θέλω να γίνω αρεστός σε όλους, αλλά δεν είναι σωστό να παραλείπουμε όσα έγιναν εκείνη τη χρονιά, μετατρέποντας την αλήθεια σε δήθεν ιδιοτροπίες ενός πιλότου.
Να τι συνέβη, να τι τοποθετούν σωστά τα γεγονότα του 2008. Έχουν περάσει 14 χρόνια, οπότε είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα.
Η μοτοσυκλέτα που δοκίμασα για πρώτη φορά το 2008 ήταν μια μοτοσικλέτα που κερδίζει απόλυτα. Σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, η μοτοσυκλέτα κέρδισε 200 cc κυβισμού, ενώ ορισμένα από τα εξαρτήματά της έγιναν στάνταρ. Ήμασταν εμείς, με την ομάδα Borciani, που δοκιμάσαμε αυτό το ποδήλατο για πρώτη φορά στην Αυστραλία, κατά τη διάρκεια ιδιωτικών δοκιμών. Εκείνη την ευκαιρία εκτελέσαμε μια προσομοίωση αγώνα, την οποία ολοκληρώσαμε με χρόνο μικρότερο από 4 δευτερόλεπτα, σε σύγκριση με αυτόν που είχαμε στον αγώνα που κέρδισε την προηγούμενη χρονιά ο Bayliss, με την παλιά εργοστασιακή μοτοσυκλέτα και με τα ίδια ελαστικά. Ακόμη και στον καλύτερο γύρο ήμουν πιο γρήγορος από την pole position που έκανε ο Bayliss το 2007, ακριβώς κατά τέσσερα δέκατα. Η μοτοσυκλέτα σε εκείνη την περίπτωση είχε τις μέγιστες στροφές στις 11500 σ.α.λ. Μετά από λίγες μέρες μετακομίσαμε στο Κατάρ για μια νέα δοκιμή και με την ευκαιρία το ποδήλατο κόπηκε στις 500 σ.α.λ., λόγω υποτιθέμενου δομικού προβλήματος στους εκκεντροφόρους. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να προσαρμοστούμε. Θυμηθείτε αυτά τα δεδομένα, γιατί θα σας φανούν χρήσιμα στην υπόλοιπη συζήτηση.
Στον πρώτο αγώνα πήρα μια δεύτερη και μια τρίτη θέση, ενώ στην Αυστραλία, στον γύρο εκτόξευσης του superpole, έσπασε ο λεβιές ταχυτήτων. Μη μπορώντας να συμμετάσχω στο superpole, ξεκίνησα από τη δέκατη έκτη θέση, στην τέταρτη σειρά. Στον αγώνα 1 μου πήρε εννέα γύρους για να φτάσω στη δεύτερη θέση και στους επόμενους επτά γύρους μείωσα τη διαφορά από τον Bayliss, που ήταν πρώτος, σε 1,6 δευτερόλεπτα. Δυστυχώς, όμως, με έξι γύρους για το τέλος, γλίστρησα χωρίς συνέπειες, στη φουρκέτα του κατηφορικού. Στον αγώνα 2 προσπάθησα να προλάβω ξανά και μετά από έξι γύρους ήμουν ήδη τρίτος, αλλά ένα άσχημο ατύχημα στη στροφή 1 με έβαλε εκτός παιχνιδιού. Το ατύχημα να τον ξαναδείς είναι τρομακτικό ακόμα και σήμερα. Σε αυτή την καμπύλη φτάνεις στα 300 km/h και στην άσχημη καραμέλα ευτυχώς έσπασα μόνο την ακτίνα του αριστερού μου χεριού! Επέστρεψα στη Βαλένθια μετά από 21 μέρες γύψου και στην πρώτη ελεύθερη προπόνηση κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το ποδήλατο. Σταμάτησα στα pits και μίλησα με τον αρχηγό του πληρώματος μου. Ωστόσο, το πρόβλημα παρέμεινε απροσδιόριστο και τελείωσα τη βάρδια με πολλές αμφιβολίες.
Στην αρχή της δεύτερης ελεύθερης προπόνησης, παρατήρησα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και αμέσως επέστρεψα στα πιτ. Είπα στον αρχηγό του πληρώματος μου ότι θα τελειώσω τις δοκιμές μου εκεί! Στην πραγματικότητα, επέστρεφα από έναν κακό τραυματισμό στο χέρι και για να αγωνιστώ έπρεπε να διεισδύσω στον καρπό μου με παυσίπονα, οπότε δεν είχε νόημα να συνεχίσω με ένα ποδήλατο που είχε εμφανή πτώση στην απόδοση. Με πρόλαβαν αναβάτες που δεν είχα ξαναδεί! Παράλογος. Ο επικεφαλής τεχνικός μου, μετά από πολλά πέρα δώθε, τελικά παραδέχτηκε ότι ο τότε Γενικός Διευθυντής της Ducati Corse Filippo Preziosi του είχε δώσει εντολή να εισάγει έναν συγκεκριμένο χάρτη, ο οποίος αφαιρούσε 15 με 18 HP σε όλη την περίοδο χρήσης. Αυτό γιατί ήταν απαραίτητο να κερδίσει μόνο ένας οδηγός, διαφορετικά ο κανονισμός θα τιμωρούσε τον 2κύλινδρο. Στην πραγματικότητα, αν είχε κερδίσει μόνο ένας οδηγός, η νίκη θα αποδιδόταν στις ικανότητές του και όχι σε τεχνικό πλεονέκτημα του 2κύλινδρου έναντι του 4κύλινδρου. Η μοτοσυκλέτα μου είχε γίνει ξαφνικά πύλη. Τότε, ο κανονισμός προέβλεπε κυρίως ότι η ισοπέδωση της απόδοσης μεταξύ 4 και 2 κυλίνδρων, μετά από πλεονέκτημα κυβισμού υπέρ των 2 κυλίνδρων των 200 cc, γινόταν χάρη σε διαφορετικό ελάχιστο βάρος και με χρήση περιοριστή αέρα, με το οποίο περιοριζόταν ο αέρας που εισέρχονταν στο airbox. Οι ποινές ενεργοποιούνταν εύκολα εάν στις πρώτες θέσεις παρευρίσκονταν μεγαλύτερος αριθμός οδηγών, εξοπλισμένοι με έναν από τους δύο κινητήρες.
Το ποδήλατο που είχα δοκιμάσει στην Αυστραλία ήταν απολύτως νικητής, καθώς ειλικρινά είχε ένα υπερβολικό πλεονέκτημα κυβισμού. Γι ‘αυτό το λόγο, για να κερδίσουμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν απαραίτητο να τιμωρηθούν τα ποδήλατα των πελατών. Αν το βάθρο είχαν μονοπωλήσει οι 2 κύλινδροι, η εφαρμογή του κανονισμού θα είχε μειώσει το πλεονέκτημα απόδοσης του Ducati 1098.
Μέσα σε όλα αυτά ο μάνατζερ της ομάδας μου, που υποτίθεται ότι θα υπερασπιζόταν τα συμφέροντα της ομάδας του, των χορηγών του και θα αποτρέψει το ποδήλατο ενός αναβάτη του να μετατραπεί σε σόμπα, δεν είπε ούτε μια λέξη! Πράγματι ακόμα και σήμερα προσποιείται ότι δεν ξέρει την αλήθεια. παρόλα αυτά ήταν επίσης παρών σε όλες τις συναντήσεις μας.
Ως απόδειξη των όσων ειπώθηκαν, λίγους αγώνες αργότερα, όταν παγιώθηκε το πλεονέκτημα του Bayliss στη γενική κατάταξη και όταν ήταν πλέον σίγουρο ότι θα πήγαινα στη Ducati, ο περιοριστής της μοτοσυκλέτας μου μεταφέρθηκε στις 12.250 σ.α.λ. Όλα αυτά χωρίς δομικές αλλαγές! Ο ίδιος κινητήρας μπορούσε τώρα να χειριστεί 1250 περισσότερες σ.α.λ. Pazzescoooooo.
Εν ολίγοις, οι στροφές του κινητήρα αυξήθηκαν και μειώθηκαν σύμφωνα με τη γενική ταξινόμηση.
Εδώ είναι η αλήθεια που δεν έχω πει ποτέ. Κατάπια μια πολύ πικρή μπουκιά, αλλά με βοήθησε, με βοήθησε να κερδίσω άλλα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στο aprilia RSV4 μου. Υπερδιπλάσια η χαρά!
Παιδιά ήθελα να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας, υπό το φως αυτών των διαβασμένων δηλώσεων και να μάθω τι πιστεύετε για όσα ειπώθηκαν. Πάντα σε διαβάζω και σε σχολιάζω με μεγάλη μου χαρά.
Υ.Γ. Συγγνώμη αλλά δεδομένης της αντιμετώπισης αυτών των χαρακτήρων, θέλω να αποφύγω να βάλω φωτογραφίες που σχετίζονται με εκείνη τη χρονιά και προτιμώ να δημοσιεύσω μια φωτογραφία της επιστροφής μου στο σπίτι στην Απρίλια, όπου ήμουν ελεύθερος να εκφραστώ χωρίς κανένα περιορισμό…