Είναι πάντα σημαντικό για έναν τεχνικό προϊστάμενο να μπαίνει στη θέση των οδηγών. Ο Marco Grana το έκανε πραγματικά. Φόρεσε κράνος και κοστούμι και πήρε μέρος στην πρώτη εποχική διοργάνωση του Malossi Trophy, στη Μόντενα. Υπήρχαν πολλοί νέοι παρόντες, αλλά ο DT του Sic58 ήταν πολύ γρήγορος ήδη από τα προκριματικά, παίρνοντας τη νίκη της κατηγορίας και στους δύο αγώνες. Για τον Marco Grana ήταν μια χρήσιμη και διασκεδαστική εμπειρία όπως λέει στην Corsedimoto.
Marco Grana: Ωραίο που βρίσκομαι στην αντίθετη πλευρά
«Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν στο Τέξας. Είδα ότι την επόμενη εβδομάδα θα γινόταν αγώνας Malossi Trophy και αποφάσισα να το κάνω και επειδή είμαι φίλος του Sandro Malossi. Στο παρελθόν, το 2015, έκανα έναν σποραδικό αγώνα και τα πήγα πολύ καλά, τερμάτισα τρίτος και μετά από 8 χρόνια ήθελα να κάνω άλλον έναν. Έπρεπε να κάνω τα πάντα σαν αναβάτης και όχι σαν τους μάνατζερ της ομάδας, οπότε έπρεπε να ψάξω για μια ομάδα που θα μου έδινε ένα σκούτερ και η ομάδα MC της Σικελίας μου το παρείχε. Χαίρομαι που βρίσκομαι στην άλλη πλευρά! Καταλαβαίνεις κάποιες από τις ιδιαίτερες δυναμικές όπως το άγχος πριν από έναν αγώνα, τις κατατακτήριες, την επιλογή των ελαστικών…».
Από τις ελεύθερες προπονήσεις στους αγώνες
«Το Σαββατοκύριακο ξεκίνησε λίγο αργά, δεδομένου ότι είχα κάποια τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια των ελεύθερων προπονήσεων και είπα στον εαυτό μου «καλά, για να δούμε». Γνωρίζοντας όμως πώς νιώθει η άλλη πλευρά, ήμουν ήρεμος και δεν έβαλα άγχος στην ομάδα. Στη συνέχεια έκανα μερικές καλές προκριματικές περιόδους, τερματίζοντας πρώτος και πέμπτος στο συνδυασμένο. Στον 1ο αγώνα είχα απώλεια υγρών οπότε ξηρός λαιμός ίσως λόγω άγχους. Έπειτα έπρεπε να πάρω μερικά σάκχαρα για τον αγώνα 2 για να παραμείνω λίγο πιο διαυγής. Έχουν όλες διαφορετικές δυναμικές από αυτές της δουλειάς μου. Κατάφερα να κερδίσω στην κατηγορία μου και στους δύο αγώνες και ήταν vΉταν συναρπαστικό! Μετά το βάθρο, η ομάδα ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα: πανέμορφο».
Από τη θεωρία στην πράξη
«Μου αρέσει να μπορώ να οδηγώ κάποιο όχημα και να είμαι πιο κοντά στα πραγματικά συναισθήματα που νιώθουν οι οδηγοί όταν αγωνίζονται. Στη δουλειά μου κοιτάζω δεδομένα τηλεμετρίας αλλά μερικές φορές είναι λίγο αποκομμένα από αυτό που βιώνουν οι πιλότοι. Τρέχοντας μπορώ να μείνω λίγο περισσότερο συνδεδεμένος με την πραγματικότητα. Πραγματικά δεν περίμενα να είναι τόσο ανταγωνιστικό γιατί δεν είχα οδηγήσει σκούτερ για πολλά χρόνια και είναι λίγο σαν να φτιάχνω μπαλαντέρ από το τίποτα. Η Modena είναι μια πίστα που δεν ήξερα πολύ καλά, αλλά είναι ωραίο να φτάσετε το πρωί στο γκαράζ όπου είναι οι μηχανικοί, να κάνετε ζέσταμα, να μπείτε στην πίστα, να μιλήσετε για τα προβλήματά σας στον τεχνικό προϊστάμενο ενώ αυτός προσπαθεί να βελτιώσει το ΟΧΗΜΑ. Φέτος πέτυχα το πρώτο βάθρο Sic58 [ride] τώρα περιμένουμε αυτό των πιλότων μου.“.
Ο συμβιβασμός μεταξύ οδηγού και αρχηγού πληρώματος
«Ως τεχνικός επικεφαλής θα προπονηθώ με τους Mattia Casadei, Enea Bastianini και άλλους στο San Mauro Mare αλλά με τον Polini minimitard. Πρόκειται λοιπόν για σκούτερ με διαφορετική δυναμική. Αλλά το να ξέρεις να προσαρμόζεσαι, με τα φρένα και οτιδήποτε άλλο, να δημιουργείς τη σωστή σύνδεση αναβάτη και τεχνικού προϊσταμένου… είναι πάντα κάτι περίεργο. Στη δουλειά μου ακούω ενώ εδώ πρέπει να μιλήσω. Το απόλαυσα πολύ, ήταν ωραίο, ιδιαίτερο και νομίζω ότι χρησιμοποίησα το κεφάλι μου περισσότερο από τους άλλους αναβάτες.
Για παράδειγμα, όταν άρχισε να βρέχει στους προκριματικούς ήξερα ότι η πίστα δεν θα βρέξει, οπότε ήμουν οδηγός, αλλά ως τεχνικός προϊστάμενος ήξερα ότι αυτό το νερό δεν θα βρέξει και έθεσα τον καλύτερο χρόνο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα κάποιοι ήταν αναποφάσιστοι αν θα χρησιμοποιούσαν ελαστικά βροχής ή όχι, ενώ αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ελαστικά στεγνού, γνωρίζοντας ότι η πίστα δεν θα ήταν κακή. Στον αγώνα 2 η ομάδα ήθελε να με βάλει σε ελαστικό, αλλά ήξερα ότι ένα μεταχειρισμένο θα ήταν καλύτερο στο βρεγμένο. Με λίγα λόγια, ήταν ένας ωραίος συμβιβασμός μεταξύ οδηγού και αρχιμηχανικού: εκμεταλλεύτηκα τις θεωρητικές μου γνώσεις, εφάρμοσα την πρακτική στη θεωρία. Προσπαθούσα να φρενάρω όπως ήξερα ότι ήταν σωστό να το κάνω ακόμα κι αν δεν το είχα κάνει ποτέ: αποτέλεσμα τεχνικής αλλά όχι ενστίκτου».
Ο Μάρκο Γκράνα απολάμβανε να είναι πιλότος
«Βλέποντας ότι είμαι πρώτος στο πρωτάθλημα με πενήντα βαθμούς, ενθαρρύνομαι να κάνω και το επόμενο, το οποίο θα είναι στην Pomposa το Σαββατοκύριακο μετά το Mugello. Ως αναβάτης τώρα ψάχνω για χορηγούς, βοήθεια από φίλους και πολλά άλλα. Ενθουσιασμός υπήρξε και από την οργάνωση. Το Malossi Trophy διαχειρίζεται το FMI, έτσι υπήρχαν ομοσπονδιακοί τεχνικοί, ήταν μια υπέροχη εκδήλωση γεμάτη παιδιά που πλησίασαν το ποδήλατο. Υπάρχουν ακόμη τρεις αγώνες, αλλά ο τελευταίος είναι στην Ινδία, οπότε πρέπει να προσπαθήσω να έχω ένα πλεονέκτημα για να καταφέρω να κερδίσω τον τίτλο. Αν κερδίσω και το δεύτερο, ίσως το πρωτάθλημα να είναι κάτι εφικτό».
Κοινωνική φωτογραφία