Την επόμενη σεζόν στο MotoGP θα έχουμε μόνο δύο Yamaha. Αποχαιρετώντας τη δορυφορική ομάδα, οι Fabio Quartararo και Franco Morbidelli θα είναι οι μόνοι αναβάτες σε δράση με τα χρώματα Iwata. Δύναμη ή μεγάλο πρόβλημα; Το ένα ή το άλλο θα εξαρτηθεί σίγουρα από τη δουλειά του κατασκευαστή και των οδηγών, ραντεβού στις επόμενες δοκιμές για να μάθουμε περισσότερα ενόψει του 2023. Το σίγουρο πάντως είναι ότι θα είναι κάτι μοναδικό, που δεν έχει ξαναγίνει στο MotoGP και το οποίο είχε συμβεί μόνο μία φορά στα 500cc. Και η Yamaha θα πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω στο τεχνικό κομμάτι για να αλλάξει την κατάσταση, ειδικά απέναντι στην Ducatis. Αλλά και απέναντι στην Aprilia, η οποία έχει αναλάβει την πρώην δορυφορική της ομάδα RNF, προς ικανοποίηση ήδη μεγάλης Razali, των αναβατών και του προσωπικού.
Μόνο δύο Yamaha, το προηγούμενο
Στην τωρινή κορυφαία κατηγορία, υπήρχαν πάντα τέσσερα «επίσημα» M1. Με λίγους ακόμα αναβάτες σε περίπτωση μπαλαντέρ ή τραυματισμών, εκτός αν θέλουμε υπάρχουν και οι Yamaha Forwards της εποχής CRT / Open. Μοτοσικλέτες εντελώς διαφορετικού τύπου, το περίφημο «πείραμα» που κράτησε λίγα χρόνια. Αλλά στο MotoGP, εκτός από μερικά χρόνια που ήταν περισσότερα, μιλάμε για τέσσερα Yamaha κατά μέσο όρο, δύο για την εργοστασιακή ομάδα και δύο για τη δορυφορική ομάδα. Στην εποχή των 500cc (σαφώς από το ντεμπούτο στις αρχές της δεκαετίας του ’70) ο αριθμός ήταν ακόμη μεγαλύτερος μεταξύ εργοστασιακών και ιδιωτικών ομάδων. Με εξαίρεση μόνο μία σεζόν, δηλαδή το 1995: ο Luca Cadalora (3ος παγκόσμιος πρωταθλητής) και ο Norifumi Abe (9ος), που συμμετείχαν στην ομάδα του Kenny Roberts, ήταν οι μόνοι που αγωνίστηκαν όλη τη χρονιά με μια πραγματική Yamaha και είχαν δικό τους. Άλλοι αναβάτες αντ’ αυτού οδήγησαν το ROC Yamaha και το Harris Yamaha, γαλλικά και βρετανικά σασί που κινούνται από τον κινητήρα του σπιτιού των τριών πιρουνιών συντονισμού. Με μια νότα, δηλαδή τη μέση σεζόν του Neil Hodgson, ο οποίος άφησε τη ROC Yamaha από το GP του Brno για να ολοκληρώσει τη χρονιά με μια Yamaha.
Πίσω στην «κατωτερότητα»;
Το 2023 θα είναι όπως το 1995, με μια διαφορά: δεν υπάρχουν εξωτερικά σασί που να κινούνται από αυτόν τον κινητήρα. Μόνο δύο Yamaha έναντι τουλάχιστον τεσσάρων μοτοσυκλετών για όλους τους άλλους κατασκευαστές. Φυσικά, χρειάζεστε πάντα τον κορυφαίο αναβάτη για να κερδίσετε, αλλά περισσότερες μοτοσυκλέτες βοηθούν πολύ στην εξέλιξη. Η Yamaha από την άλλη, που δεν έχει καν την καλύτερη μοτοσυκλέτα στο MotoGP, το 2023 θα μπορεί να υπολογίζει μόνο στις ενδείξεις δύο αναβατών. Είναι αλήθεια ότι ο Fabio Quartararo έχει ήδη επαναφέρει τη M1 στη νίκη του παγκόσμιου πρωταθλήματος το 2021, αλλά ζήτησε ακριβείς εγγυήσεις κατά τη στιγμή της ανανέωσης μέχρι το 2024. Και οι δοκιμές της Βαλένθια δεν άφησαν πραγματικά χαμόγελο. «Περιμέναμε περισσότερα σχετικά με τον κινητήρα. Δεν καταλάβαμε γιατί, κάτι πήγε στραβά» παραδέχτηκε ο Massimo Meregalli σε εκείνη την περίσταση. Πρέπει να βελτιωθούμε, αλλά ο Lin Jarvis σχολίασε επίσης ότι το 2023 δεν θα είναι το καλύτερο σενάριο. «Μπορούμε να επικεντρωθούμε στις βελτιώσεις για τον Φάμπιο και τον Φράνκο» είχε δηλώσει. “Αλλά θα ήταν καλύτερα να είχαμε περισσότερα δεδομένα από άλλους αναβάτες MotoGP…” Η αναζήτηση για δορυφορική ομάδα έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά με την VR46 Racing του πρώην πρωταθλητή Rossi να βρίσκεται επίσης κοντά στη Ducati, το εγχείρημα γίνεται δύσκολο.
“How I Designed My Dream” η βιογραφία του μάγου Adrian Newey είναι διαθέσιμη στο Amazon
Φωτογραφία: motogp.com