Sinds de Bol d’Or, de grote klassieker van het motorrijden van buiten de Alpen, in 2015 terugkeerde naar het Circuit Paul Ricard in Le Castellet, is er een cyclisch thema opnieuw voorgesteld. Met name de kritieke problemen die worden vertegenwoordigd door het oneindige rechte stuk van de Mistral. Het behoeft geen betoog: met zijn 1.800 meter, tot 21 opeenvolgende seconden open gas en snelheidspieken van meer dan 330 (zelfs 350…) per uur, is het rechte stuk dat naar Signes leidt het meest karakteristieke en adrenalinepompende deel van het Franse circuit . Het heeft de fietsen echter altijd op de proef gesteld tijdens de 24-uursrace, evenals veiligheidskwesties. Bijna elk jaar is er dan ook discussie over het al dan niet behouden van de Mistral voor de Bol d’Or en in het licht van wat er tijdens de honderdjarige editie gebeurde, is het weer een actueel onderwerp.
DE BOL D’OR IN LE CASTELLET
De Bol d’Or stopte van 1978 tot 1999 in Le Castellet, om vervolgens in 2015 terug te keren met een contract tussen de partijen (Circuit Paul Ricard en de organisator van het evenement Larivière Organisation) dat afliep in 2023. Na de annulering in 2020 voor de Vanwege de COVID -19 emergency, de editie van dit jaar die de honderdste verjaardag van de race vierde, vestigde de afgelopen tijd een openbaar record met (officiële bron) 82.000 toeschouwers. Vanuit dit oogpunt zijn er dus geen zorgen over het feit dat Le Castellet nog steeds de “casa” van de Bol d’Or. Zeker nadat het door Paul Ricard gewilde circuit de Formule 1 verloor.
DE CHARME VAN DE MISTRAL
Le Castellet is goedgekeurd om de FIM EWC te huisvesten, met de aangrenzende aanwezigheid van het rechte stuk van de Mistral in zijn geheel. Zonder chicane autoracetraining (ook F1). In alle edities van de Bol d’Or die op Paul Ricard worden gehouden, is dit altijd het geval geweest. De afgelopen jaren is er, zowel vanwege de bereikte waanzinnige snelheden als gedurende een paar afleveringen, discussie geweest over het al dan niet handhaven van deze 1.800 opeenvolgende rechte meters.
TUSSEN ONGEVALLEN EN PROBLEMEN VAN DE MISTRAL
Er werd voor het eerst over gesproken in 2017 toen, als gevolg van een klapband, Marvin Fritz (YART Yamaha) crashte met 319,5 km/u in de officiële Pré-Tests, en op miraculeuze wijze ongedeerd uit deze crash kwam. In 2019 kwam het opnieuw ter sprake nadat door een hevige regenbui de fietsen op zeer lage snelheid aquaplaning kregen, met als gevolg een langdurige onderbreking van de wedstrijd. Nu het feest van “Niet Mistral” is om een andere reden teruggekeerd om zijn stem te verheffen: de talrijke technische problemen en KO-motoren van de officiële motorfietsen die tijdens de laatste editie zijn geregistreerd.
FIETSEN TOT DE GRENS
Klopt, helemaal waar, bedenk maar dat 5 van de 6 officiële teams die betrokken waren bij de FIM EWC motorproblemen ondervonden tijdens de Bol d’Or 2022. Sommigen zelfs in de allereerste uren van de race. Zie Yoshimura SERT Motul Suzuki, uit de strijd met motorrook na 1 uur en 4 minuten race. Het moet gezegd worden: geen belvedere, maar triviaal”Dit is uithoudingsvermogen“. Ook dit maakt deel uit van het spel en ligt in de aard en essentie van motorraces.
DE TEGENMISTRALEN
Zoals we eerder hebben gemeld, is de mogelijkheid geopperd in de bevoegde FIM-kantoren om de teams toe te staan de motoren te vervangen tijdens de lopende race, precies in navolging van wat er gebeurde bij de Bol d’Or. Voorstel teruggestuurd naar de afzender door dezelfde teams, in tegenstelling tot het verstoren van het concept van Endurance-races en een (onvermijdelijke) stijging van de kosten. Als dit voorstel geen toekomst heeft, was er tijdens de laatste vergadering van de FIM Road Racing Commission sprake van het afwisselen van de Mistral met een chicane in de nabije toekomst. Dit keer niet uit veiligheidsoverwegingen, maar om (waar mogelijk) de betrouwbaarheid van de fietsen in de race te behouden. Komt er een vervolg of komt er een… boutade?