Andrea Migno is 27 jaar oud, maar zijn carrière lijkt al dichtbij de finish. En dan te bedenken dat hij ook dit jaar een MotoGP-podium behaalde toen hij als vervanger van de geblesseerde Fellon in de Moto3 uitkwam. Elke keer dat hij wordt opgeroepen voor vervanging weet hij zichzelf de eer te bewijzen en toch houdt niemand hem in overweging met het oog op 2024. Het probleem is hetzelfde als dat van veel renners: het budget. Hoe meer tijd verstrijkt, hoe moeilijker het is om het te vinden en verder gaan zonder is bijna onmogelijk. Andrea Migno heeft twaalf podia op zijn naam staan, waaronder drie overwinningen in het Moto3 Wereldkampioenschap en in de afgelopen drie seizoenen heeft hij er altijd minstens één behaald. De renner uit Romagna heeft nog steeds een groot verlangen om te concurreren, maar hij lijkt een geest: niemand merkt zijn aanwezigheid op. We zijn aan het einde van het seizoen en zijn situatie is vrijwel identiek aan die beschreven in het interview dat hij ons in februari gaf (lees hier).
“Ik zou nog steeds graag willen meedoen, maar alles is moeilijk – vertrouwt Andrea Migno toe aan Corsedimoto – tot nu toe lijkt het erop dat hij geen deel uitmaakt van de plannen van welk team dan ook. Ja, niemand overweegt mij voor 2024. Op dit moment lijkt mijn carrière op zijn einde te lopen, het is moeilijk te verteren, maar helaas is het zo. Ik wil graag racen en ik denk dat ik dit jaar weer heb laten zien dat ik competitief ben door op het podium te staan in Argentinië. Wat moet ik nog meer doen dan dat? Er is één ding: breng het budget mee, dat telt en ze vragen er overal om. Tot op heden heb ik geen vooruitzichten voor 2024.”
Op welke categorieën heb je je gericht?
“Ik zou graag de sprong op de grote motoren willen proberen, maar ik zou ook racen in de Moto3, bij de CEV, waar dan ook accepteren. Ik zou elke oplossing overwegen. Ik had gedacht aan het Supersport Wereldkampioenschap en dat zou ik graag willen, maar ook daar vragen ze om geld. Laten we afwachten wat er gebeurt. Ik sluit het Italiaanse snelheidskampioenschap niet eens uit, daar is meer tijd en wie weet komt er iets uit, maar het is niet zo vanzelfsprekend.”
Bij Misano debuteerde je in de MotoE. Hoe heb je de elektra gevonden?
“Nou, ik zou graag een premisse willen maken over MotoE. Ik had nog nooit elektrisch gereden en hij is totaal anders dan een Moto3. Ik had geen idee. Ik stemde ermee in om te rennen om een nieuwe ervaring op te doen, aangezien ik te voet was. Vrijdag stond ik vier seconden achter de leider, zaterdag zo’n anderhalve seconde. Ik heb me veel verbeterd en voor mij was het goed, ook al lijkt het van buitenaf alsof ik een slechte indruk heb gemaakt en het ging slecht omdat ik nog steeds achterin zat. Ik zou misschien de voorkeur geven aan een Supersport, maar een MotoE zou ik niet erg vinden, maar daar zie ik ook niet veel vooruitzichten.”
Hoe beleef jij dit moment?
“Bitterheid, verdriet… Ik zie de anderen rennen en ik ben hier, zonder motor. Er valt weinig aan toe te voegen, helaas is dit de situatie. Laten we hopen dat de blokkering wordt opgeheven: het verlangen om te rennen is er zeker!