Οι λάτρεις των Superbike διαφωνούν ατελείωτα για τον τεχνικό κανονισμό. Ο περιοριστής, οι παραχωρήσεις, τα όρια βάρους και η τιμή της μοτοσυκλέτας δρόμου κρατούν το σκηνικό ειδικά μετά την αστραπιαία εκκίνηση της Ducati, η οποία ως κυρίαρχος παγκόσμιος πρωταθλητής ξεκίνησε με ακόμη μεγαλύτερη δυναμική κάνοντας ένα κενό στο άνοιγμα στην Αυστραλία. Προφανώς αυτοί είναι σημαντικοί παράγοντες, αλλά υπάρχει ένας άλλος για τον οποίο γίνεται λόγος πολύ λίγο, και αντίθετα έχει ακόμη πιο σημαντικό αντίκτυπο στο αποτέλεσμα: τα ελαστικά. Το Panigale V4 R evolution ’23 είναι διαστημόπλοιο, δεν φαίνεται να έχει αδυναμίες. Η κορυφαία ταχύτητα, η επιτάχυνση και η οδική συμπεριφορά στο Phillip Island επέτρεψαν στους Alvaro Bautista και Michael Rinaldi να αγωνιστούν μόνοι τους. Πολύ γρήγορα πήγαν και οι «δορυφόροι» Reds, με τους Axel Bassani και Phillip Oettl να πέφτουν κατά μήκος της τρίχας από τις θέσεις του βάθρου.
Σκληρή τσίχλα, νοσηρή τσίχλα
Για να αποφύγει προβλήματα δομικής αστοχίας σε μια πίστα που τρώει ελαστικά λόγω των δύο πολύ γρήγορων αριστερών στροφών, η Pirelli περιόρισε την κατανομή σε δύο μόνο επιλογές, και οι δύο SC1. Δηλαδή πολύ σκληρά κελύφη και μείγματα σφαγίων. Στον αγώνα-2 όλοι οι πρωταγωνιστές ξεκίνησαν με την ίδια ακριβώς λύση, αλλά τα Ducatis τα πήγαν καλά στο σύνολό τους, ενώ οι τέσσερις αγωνιζόμενοι, λίγο πολύ, υπέφεραν από τους πόνους της κόλασης. Ο Jonathan Rea και ο Toprak Razgtalioglu στο Phillip Island πήγαιναν πάντα πολύ γρήγορα, αυτή τη φορά βγήκαν από το ραντάρ. Στο βρεγμένο, από την άλλη, έπαιζαν στοίχημα. Ο Ρέα θα μπορούσε να είχε κερδίσει χωρίς το σοβαρό πρόβλημα με τον ηλεκτρονικό ντεραγιέ blipper, ο Toprak τερμάτισε τρίτος, περιορίζοντας τη ζημιά. Ο Τούρκος τερμάτισε επίσης στο βάθρο στον αγώνα Superpole, τον μοναδικό αγώνα όπου ήταν δυνατή η χρήση του SC0, δηλαδή του μεσαίου ελαστικού.
Σκληρή τσίχλα Achilles tallone
Το σχόλιο του Marcus Bongers, τεχνικού διευθυντή της βυθισμένης BMW ήταν λακωνικό: «Και τα πήγαμε άσχημα γιατί η επιλογή ελαστικών ήταν περιορισμένη». Με απλά λόγια, σήμαινε ότι οι διαθέσιμες λύσεις δεν πήγαν καλά στο M1000RR. Το πλεονέκτημα της Ducati, και ειδικότερα του Alvaro Bautista, είναι ότι μπορεί να πάει καλά με κάθε λύση. Πέρυσι ο παγκόσμιος πρωταθλητής έκανε τη διαφορά εκμεταλλευόμενος το SCX καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, το οποίο γεννήθηκε για τον αγώνα σπριντ αλλά τώρα έχει γίνει μαλακό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ομάδες, δουλεύοντας ουσιαστικά σε ηλεκτρονικές βαθμονομήσεις, κατάφεραν να το εκμεταλλευτούν ώστε να αντιστέκεται ακόμη και σε διπλές αποστάσεις, παρέχοντας επιπλέον πρόσφυση σε σύγκριση με το SC0 (μέσος όρος). Η Ducati προφανώς προσαρμόστηκε στον παράγοντα ελαστικών καλύτερα και γρηγορότερα από τις άλλες. Στο Phillip Island η κατανομή ήταν προσανατολισμένη στο «σκληρό-σκληρό», αλλά η κόκκινη υπεροχή παρέμεινε έτσι, ενώ Yamaha, Kawasaki και Honda πιάστηκαν στην αντεπίθεση. Για να μην αναφέρουμε τη BMW…
Ινδονησία: γιατί ο Τοπράκ και η Ρέα έχουν ελπίδα
Το επόμενο Σαββατοκύριακο στα Mandalika η κατανομή θα είναι ριζικά διαφορετική, στρέφοντας αποφασιστικά προς τα μαλακά. Στην πραγματικότητα, τόσο το SC0 όσο και το SCX-A (προδιαγραφή B0800) θα είναι ξανά διαθέσιμα για το πίσω μέρος, ενώ το SCQ, το εξαιρετικά μαλακό λάστιχο, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τον αγώνα Superpole. Στην πίστα της Ινδονησίας, με τις ίδιες λύσεις, ο Τοπράκ πέτυχε χατ-τρικ τον περασμένο Νοέμβριο. Ελπίζει λοιπόν να μπορέσει να επαναληφθεί, ανατρέποντας την αδράνεια του εναρκτήριου σταδίου. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Yamaha θα είναι και πάλι ανταγωνιστική. Η κατάσταση του Jonathan Rea είναι πιο ευαίσθητη: Η Kawasaki διαβεβαιώνει ότι δούλεψαν σκληρά κατά τη διάρκεια της pre-season στις ηλεκτρονικές βαθμονομήσεις με λύσεις μαλακού καουτσούκ, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Η πίστα θα δείξει αν το χάσμα από την Ducati έχει καλυφθεί.
Jonathan Rea η υπέροχη βιογραφία: “In Testa” διαθέσιμη στο Amazon