Ο Λούκα Μαρκόνι μιλάει για μοτοσυκλέτες και χαίρεται. Η μοτοσικλέτα ήταν το μεγαλύτερο πάθος του από παιδί, όταν τριγυρνούσε με μίνι ποδήλατα στις πίστες της Romagna, της χώρας του. Είναι 33 ετών, επιτυχημένος επιχειρηματίας και πρώην οδηγός αγώνων εδώ και αρκετό καιρό.
Ως παιδί θεωρούνταν πραγματικό ταλέντο, ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους παίκτες σε διεθνές επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει κατακτήσει δύο φορές το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Minimoto, συμμετείχε για δύο χρόνια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, για τέσσερα χρόνια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport και επίσης αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής. Δυστυχώς δεν κατάφερε να απογειωθεί όπως έκανε ο Michele Pirro, ο καλύτερος φίλος του από την παιδική του ηλικία.
«Ξεκίνησα να αγωνίζομαι στα μίνι ποδήλατα το 2001 – Ο Λούκα Μαρκόνι λέει στον Κορσεδημότο – Κέρδισα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τόσο το 2006 όσο και το 2007, χρονιά κατά την οποία έκανα το ντεμπούτο μου στο Honda Trophy. Πήρα μέρος στο CIV 125 και το 2009 ήμουν ήδη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP στην ομάδα CBC μαζί με τον Luca Vitali στην Aprilia».
Προχώρησες μπροστά.
«Μάλλον έφτασα πολύ νωρίς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: θα έπρεπε να είχα μείνει περισσότερο στο ιταλικό πρωτάθλημα. Η ομάδα τότε είχε πάντα τα Honda, είχε μεταβεί στην Aprilia εκείνη τη χρονιά και με δύο αρχάριους αναβάτες. Ήταν πολύ νέο για όλους. Την επόμενη χρονιά έμεινα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και έτρεξα με την Ongetta. Το επίπεδο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 125 εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ υψηλό με αναβάτες όπως οι Marquez, Rabat, Zarco… Τότε υπήρχε μια αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ των επίσημων μοτοσυκλετών και των ιδιωτικών. Δεν πήγε όπως ήλπιζα και έτσι άλλαξα κατηγορία ».
Έχετε φτάσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 600 Supersport;
«Ναι και έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή. Η μετάβαση από το 125 στο 600 ήταν πραγματικά πολύπλοκο. Αγωνιζόμουν στο World Supersport για 4 χρόνια, με ιδιωτικές ομάδες και ήταν δύσκολο να αναδειχθώ. Το 2013 έκανα και μερικούς αγώνες BSB, μετά το 2014 προσγειώθηκα στο Stock 1000 και ένιωσα αμέσως άνετα εκεί».
Βρήκες ξανά το χαμόγελό σου με το 1000;
«Αγωνίστηκα με την Trasimeno Team στη Yamaha στο Παγκόσμιο Κύπελλο και πέρασα πολύ καλά παίρνοντας μερικές καλές θέσεις. Έτρεξα επίσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής και ήταν όμορφο. Ανέβηκα στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Bol D’Or με τους συμπαίκτες μου από τη Yamaha Motor France και είναι μια εμπειρία που κρατάω στην καρδιά μου για το κλίμα που κυριαρχεί σε αυτό το πρωτάθλημα, τη φιλία, τη συνενοχή στο ομάδα. Μεταξύ άλλων κέρδισα και τα 200 Miglia”.
Είναι το βάθρο στο Bol d’Or η καλύτερη ανάμνηση της καριέρας σας;
«Οι καλύτερες εμπειρίες ήταν δύο: το βάθρο στο Bol D’Or αλλά και η σεζόν του 2017 με την ομάδα Black Sheep. Ξέρω ότι φαίνεται περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνη τη χρονιά είχα κάνει κακό στον ευρωπαϊκό αγώνα STK 1000 στην Imola, ωστόσο πέρασα τόσο καλά με την ομάδα του Marco Frison που έχω υπέροχες αναμνήσεις. Μια μέρα πριν από το ατύχημα είχα κάνει καλές κατατακτήριες και θα μπορούσα να έχω πάει καλά στον αγώνα, αλλά ένα μεγάλο μπαμ στα 280 χλμ/ώρα και ξύπνησα στο νοσοκομείο. Μετά το ατύχημα ο Μάρκο Φρίσον ήταν κοντά μου όπως και η υπόλοιπη ομάδα. Στην πραγματικότητα, δεν τραυματίστηκα πολύ, αλλά εκείνο το ατύχημα είχε αφήσει το σημάδι του και αποφάσισα να σταματήσω».
Ήσουν μόλις 28 ετών.
«Ναι, ήμουν μικρός, αλλά η κόρη μου είχε ήδη γεννηθεί και ο πατέρας μου είχε μόλις πεθάνει. Έπρεπε να ασχοληθώ με την οικογενειακή επιχείρηση: αυτή ήταν και είναι η προτεραιότητά μου. Είμαι ιδιοκτήτης και πρόεδρος της Legnami Srl, με 75 χρόνια ιστορίας και 50 υπαλλήλους».
Σας λείπουν οι διαγωνισμοί;
«Μου λείπει πραγματικά η αδρεναλίνη των αγώνων. Έχω δοκιμάσει και άλλα αθλήματα, έχω κάνει και τρίαθλο, αλλά δεν έχω νιώσει τις ίδιες αισθήσεις. Εξακολουθώ να προπονούμαι καθημερινά με τους Lorenzo Savadori, Samuele Cavalieri, Matteo Ferrari και Michele Pirro. Για μένα είναι ένα ερέθισμα και ένας τρόπος να παραμείνω συνδεδεμένος με τον κόσμο της μοτοσυκλέτας».
Ο Michele Pirro είναι ο καλύτερός σου φίλος.
«Ναι, βλέπουμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα, πηγαίνουμε μαζί διακοπές και κρατάμε επαφή. Είναι σπουδαίος αθλητής αλλά και πάνω από όλα υπέροχος άνθρωπος. Ποιος ξέρει αν στο μέλλον θα μπορούσε να προκύψει κάποιο κοινό έργο στον κόσμο των κινητήρων από τη φιλία μας. Για να δούμε, θα ήθελα να κάνω κάτι με μηχανάκια”.