Η απόφαση 8940/22 εξετάζει τα πράγματα. Ο πεζός δεν μπορεί να περάσει χωρίς να κοιτάξει, ειδικά αν «έρχεται από το πουθενά»
Το να χτυπήσει έναν πεζό είναι ίσως μια από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να έχει ένας οδηγός αυτοκινήτου. Φυσικά, αν βγει πίσω από ένα παρτέρι, και χωρίς να κοιτάξουμε το τελευταίο, τα πράγματα περιπλέκονται και όχι λίγο. Οι δικαστές του Έκτου Πολιτικού Τμήματος του Ακυρωτικού, όμως, με διάταγμα 8940/22 ωστόσο, διευκρίνισαν, αποκλείοντας τη σύμπτωση ενοχής για οδηγό που είχε χτυπήσει πεζό «που βγήκε από το πουθενά».
Το ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα 95% αναπηρία πεζών. Αναμφισβήτητα υψηλό ποσοστό, τόσο που αυτό είχε ζητήσει αποζημίωση 700.000 ευρώ. Ωστόσο, έφτασε το «όχι» των Ερμελίνι, δικαιώνοντας την υπόθεση της εκδήλωσης. Ο πεζός ήρθε από δύσκολη θέση, καθώς προερχόταν από θέση που υπήρχε τροχονόμος. Οι σκοτεινές συνθήκες έκαναν τα υπόλοιπα, τόσο πολύ που ο οδηγός δεν το έβλεπε πραγματικά. Ηθική, η ευθύνη του οδηγού έχει αποκλειστεί.
Προσοχή όμως. Αυτή η πρόταση πρέπει να θεωρείται έγκυρη για το μέλλον, εφόσον ο οδηγός έχει σεβαστεί τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ο πεζός πρέπει προφανώς να περνάει πάντα στη διάβαση πεζών, στο σημείο που έχει το δικαίωμα διέλευσης. Άρθρο 190 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, παράγραφος 2είναι σαφές: “Οι πεζοί, για τη διέλευση του οδοστρώματος, πρέπει να χρησιμοποιούν τις διαβάσεις πεζών, τις υπόγειες διαβάσεις και τις διαβάσεις. Όταν αυτά δεν υπάρχουν ή βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των εκατό μέτρων από το σημείο διέλευσης, οι πεζοί μπορούν να διασχίσουν το οδόστρωμα μόνο κάθετα, με την απαραίτητη προσοχή για την αποφυγή καταστάσεων κινδύνου για τον εαυτό τους ή για τους άλλους.“.