Μια έκδοση με αριθμό 81 του αμφιλεγόμενου, περιπετειώδους, συναρπαστικού Daytona 200. Τίποτα δεν έλειπε κατά τη διάρκεια του πιο διάσημου αγώνα μοτοσικλέτας στο εξωτερικό που επαναφέρει, εν μέσω διαμάχης, ο Josh Herrin και η Ducati στο Victory Lane. Στο αποκορύφωμα μιας πολύ τεταμένης διαμάχης, με κόκκινη σημαία και αμφιλεγόμενες αποφάσεις από την κατεύθυνση του αγώνα, η ομάδα της Warhorse HSBK Racing Ducati Νέας Υόρκης πανηγύριζε. Για τους κόκκινους από τη Μπολόνια είναι η δεύτερη βιασύνη στη Φλόριντα 200 μίλια μετά την (τυχερή) επιτυχία του 2011, μια παρόμοια ομιλία για τον ίδιο τον Herrin, ήδη νικητή το 2010.
DAYTONA 200 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΚΟ
Αμφιλεγόμενο, είπαμε. Με όλους τους λόγους αυτού του κόσμου. Ο ίδιος ο νικητής Josh Herrin γιορτάζει τη νίκη του με μια ουρά ατελείωτων αντιπαραθέσεων. Σε πλήρη κούρσα για τη νίκη, 9 γύρους από το τέλος ήταν ο πρωταγωνιστής μιας αμφιλεγόμενης επαφής στη στροφή 1 με τον Richie Escalante (M4 Suzuki), στέλνοντάς τον στο έδαφος. Ένας αποφασισμένος ελιγμός, συζητημένος, υπό διερεύνηση από την κατεύθυνση του αγώνα, επιλύθηκε τυχαία…»μπουφέ“. Τέσσερις γύρους μετά το έγκλημα, ένα περιστατικό στο International Horseshoe με τον Teagg Hobbs και τον Jason Waters είχε ως αποτέλεσμα την επίδειξη της κόκκινης σημαίας.
ΑΓΩΝΑΣ ΣΠΡΙΝΤ 10 ΓΥΡΩΝ
Η συνέπεια; Σύμφωνα με τους κανονισμούς της MotoAmerica, ξεκινάμε ξανά με έναν «νέο αγώνα» που θα διεξαχθεί σε απόσταση 10 γύρων, με όλα τα προηγούμενα (ή σχεδόν) γεγονότα σαν να μην είχαν γίνει ποτέ. Για την επαφή με την Escalante, ο Herrin τιμωρήθηκε με 6 κουτάκια στο αρχικό πλέγμα, μεταβαίνοντας έτσι από το pole στο έβδομο κουτί. Με λίγα λόγια, καθόλου άσχημα (ή μάλλον τίποτα) για τον κυρίαρχο πρωταθλητή MotoAmerica Supersport. Πέρα από τα γεγονότα, άξιος της νίκης για τις χλιδάτες εμφανίσεις, για την εξαιρετική δουλειά της ομάδας Warhorse HSBK Racing Ducati NYC (φέτος άψογη στις δύο προγραμματισμένες στάσεις) και για μια προβληματική επανεκκίνηση.
217 ΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΤΕΪΤΟΝΑ
Στους 10 γύρους όλα ή τίποτα, σύμφωνα με τον κανονισμό, όλοι βρέθηκαν στη διεκδίκηση της νίκης. Μεταγλωττίστηκε στους προηγούμενους 47 γύρους του αγώνα. Βασικά όλοι, απολύτως όλοι, από την έκτη θέση εκείνη τη στιγμή και κάτω. Μια λαχειοφόρος αγορά που ευνόησε τον νικητή των δύο προηγούμενων εκδόσεων Brandon Paasch (αρχικά τιμωρήθηκε με 15″ για υπέρβαση των ορίων ταχύτητας στο pit lane) και, πάνω από όλα, τον Cameron Petersen. Λόγω διαφόρων προβλημάτων, ο αναβάτης της Attack Yamaha είχε κάνει 3 στάσεις. Ο τελευταίος σχεδόν κοντά στην κόκκινη σημαία, βρέθηκε στην επανεκκίνηση με πιο φρέσκα ελαστικά από τους αντιπάλους του, θεωρώντας ότι ο κανονισμός δεν προέβλεπε αντικατάσταση ελαστικών.
DAYTONA STYLE FLYING
Σε αυτά τα τρελά 200 μίλια (στην πραγματικότητα, 217: 5 γύρους περισσότερο από το αναμενόμενο…), ο Josh Herrin κράτησε τη θέση του, κερδίζοντας ένα sprint-to-6 με δύναμη και στρατηγική. Κερδισμένοι με μόλις 70 χιλιοστά ο Josh Hayes (για αυτόν η Daytona παραμένει ταμπού) και ο Brandon Paasch, με 0 “140 ο ήδη αναφερόμενος Petersen. Ένα φινάλε που ανεβάζει την αδρεναλίνη, η αγνή ουσία ενός θρυλικού αγώνα, όσο ξέφρενο κι αν είναι και, υπό τις συνθήκες αυτές, ανατρέπεται από έναν ακατανόητο για τους περισσότερους κανονισμό.
DUCATI PARTY
Με ετυμηγορίες, ο Josh Herrin πετυχαίνει έτσι τη δεύτερη νίκη του στο Daytona 200 μετά την επιτυχία του 2010 με την Graves Yamaha. Ένα encore επίσης για την Ducati, 12 χρόνια μετά την εξίσου τολμηρή έκδοση του 2011, τότε με το ιδιωτικό 848 EVO που οδηγούσε ο Jason DiSalvo. Για το Panigale V2, μια επιτυχία που δίνει συνέχεια στις πρόσφατες παγκόσμιες νίκες και σε ένα κυρίαρχο 2022 στη MotoAmerica, αποπληρώνοντας τις επενδύσεις της γενναιόδωρης και φιλόδοξης ομάδας Warhorse HSBK Racing Ducati NYC. Το μόνο ελάττωμα ήταν η πρόωρη αποχώρηση του Τσάβι Φορές, ο οποίος έμεινε εκτός αγώνα λόγω τεχνικού προβλήματος στον 4ο γύρο του αγώνα. Για τις δυνατότητες που εκφράζει η μοτοσυκλέτα, θα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αναπληρώσει ολόκληρη τη σεζόν MotoAmerica Supersport.